Mortedra 2 - Bir Kralın Düşüşü (Tamamlandı)

BÖLÜM IV - KUZEYLİLER (Part 1)

    Mortedra'nın karasal merkezinde septagramı (yedi köşeli yıldız) andıran, birbirine oldukça yakın aralıklarda ve eşit yükseklikte yedi dağ bulunuyordu. Bu dağların; çevrelerindeki bölgelerden zümrüt, safir, yakut gibi birçok değerli maden çıkarılırken, merkezleri ise büyülü belir metali ve büyülü mits taşlarının kaynağıydı. Varoluşlarının başlangıcından itibaren bütün insanların ilgisi bu bölgeye odaklanmıştı. Diğer ırklar birlikte çalışarak güçlenip, ne zaman başlayacağını bilmedikleri üstünlük savaşına kendilerini hazırlarken; insanlar zenginliğin peşinde kendi ırkını katlediyordu. Köyler, kasabalara; kasabalar, şehirlere dönüşürken kavgalar, çatışmalara; çatışmalar da giderek savaşlara dönüşmüştü. Bu savaşta yer almak istemeyenler Mortedra'nın ücra köşelerine göç etmişlerdi. Kuzeyliler de bu seferi gruplardan biriydi ve okyanusa varana kadar durmamışlardı. Sonunda Mortedra'nın dört mevsimi yaşayan ender bölgelerinden biri olan ve 'soğuk tepe' manasına gelen Perlanos'un kuzeyine yerleşmişlerdi. Batıda bölgeye adını veren Perlanos Sıradağları vardı. Bu dağların yüksek kısımları Mortedra'da ölçülebilecek en düşük sıcaklığa sahipti ve yıl boyunca tepesinden kar eksik olmazdı. Kuzey ve doğuda Larevna Okyanusu ile çevrili bu güvenli alanda geçirdikleri uzun yıllar boyunca tarım, hayvancılık gibi temel konularda uzmanlaştıkları gibi marangozluk ve madencilik alanlarında da ustalaştılar. Dış dünyadan soyutlanmış, kendi kendilerine yeten bir şekilde belki de sonsuza kadar barış içinde yaşayacak bu halkın kaderi, merkezde patlak veren olaylar neticesinde değişecekti.

Septagramda kalanlar sonunda yedi bayrak altında birleşmiş ve aralarında bir ateşkes imzalamıştı. O zamanlar için Mortedra'da bir ilk olan sınırlar çizilerek; yedi dağ, yedi ittifak arasında pay edilmişti. Yaratılmışlar içinde sözünden en fazla dönen ırk belki de insan ırkıydı. Sahtekâr olmalarının yanı sıra çok fazla söz vermeleri de bu istatistikte etkiliydi.

Bölgeler eşit paylaştırılmış olsa da ittifakların güçleri birbirinden farklıydı. Özellikle Lucius Richmond Mirtinga'nın başkanlığını yaptığı ittifak, tek başına herhangi üç ittifaka karşı mücadele edebilirdi. Elindeki güce rağmen, ateşkes fikrini ortaya atan da Lucius Richmond olmuştu. Buna rağmen zayıf ittifaklar rahat durmamıştı. Lucius'un aleyhine gizli bir koalisyon oluşturduktan sonra ittifakını da parçalamaya çalışmışlar ve birkaç devleti kendi saflarına katmışlardı.

Sadık casusları sayesinde olan bitenden haberdar olan Lucius bir süreliğine uzaklaşarak, olayların dışında kalmaya karar vermiş ve ona göre hazırlıklara başlamıştı. Kaçacağını haber alan düşmanları erken davranmış ve orduları bitkin düşene kadar kovalamıştı Lucius'u. Bu, daha da uzaklaşmasına sebep olmuştu. Geri dönen hainlerin daha iyi bir hazırlıkla tekrar peşine düşebileceğini biliyordu. Böylece kuzeylilerin ardından Mortedra'nın, kuzeydeki en uç kara noktası olan Perlanos bölgesine kadar gitmişti. Meyve ve bitki kökleriyle hayatta kaldıkları uzun yolculuk; askerlerin dörtte birinin ölümüyle, Lucius dâhil diğerlerinin de kendilerinden geçmek üzere oldukları bir anda kuzeylilerle tanışmalarıyla son bulmuştu.

Kuzeyliler üretmekten keyif alan insanlardı ve geniş depoları ağzına kadar erzak doluydu. Bunları Lucius ile paylaşmakta bir sakınca görmediler. Bir süre kuzeylilerin misafiri olan Lucius daha sonra beraberindekileri de alarak, kuzeylilerin topraklarının bittiği yere yerleşmeye başladı. Perlanos'un kuzeyde kalan üçte birlik bölümü, yaşadığı sürece kuzeylilerin elinde kalacaktı. Kalan kısmına ise uzun bir süre hüküm sürecek Richmond Krallığı'nın temelleri atılacaktı. Kuzeylilerin de yardımıyla bölgenin girişine büyük bir kale yaptılar. Bu süreçte, merkeze casuslar göndermeyi ihmal etmemişti Lucius. Tahmin ettiği gibi; aradan çekildikten bir süre sonra tüm ittifaklar dağılmış ve bir kargaşa ortamı bölgeye hâkim olmuştu. Barış ile geçen sürenin intikamını alırcasına bastıran savaş, insanları kan dökmekle ve maden çıkarmakla o kadar meşgul etmişti ki üretmeye fırsat bulamamışlardı. Tarlaları tükenen, silahları paslanan binlerce insan, değerli taşlar içerisinde açlıktan kıvranır hale gelmişti.