This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of authors imagination or used in fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
Do not distribute, transmit, publish, modify, display or create derivative form or exploit the contents of this story in any way. Please obtain permission.
Some chapters contain mature content. Please read at your own risk.
--------------
Mainit na hangin ng Nobyembre ang humampas sa aking mukha paglabas ko ng bahay. Summer is fast approaching here in Australia. Australia's seasons are at opposite times to those in the northern hemisphere. Kung kailan umuulan ng snow sa America ay mainit naman dito sa Sydney.
Kinapa ko sa loob ng bag ang susi ng Ford na niregalo sakin ni Papa last eighteenth birthday ko. Pagpasok ko sa kotse ay ilinapag ko ang bag at mga libro na dala ko sa backseat. Madami kasi akong dalang libro na ginamit ko sa pagreview kagabi para sa quarter exam ngayong araw.
I wish I could stand on a star I wish I could be where you are They say, "don't you ever give up" It's so hard to be somethin' when you're not
Pinatugtog ko ang playlist ko sa cellphone na nakakabit sa speaker ng kotse. The voice of Bella Thorne filled the car singing Walk with Me. Feeling ko tuloy ako si Charlie sa Midnight Sun habang nagdadrive. Favorite ko ang kantang ito at hanggang ngayon ay naiiyak pa din ako kapag naririnig itong pinapatugtog.
But I have walked alone with the stars in the moonlit night I have walked alone, no one by my side Now I walk with you with my head held high In the darkest sky, I feel so alive
Kasi diba, bakit ang sakit maglaro ng tadhana. Bakit mo pa makikilala ang isang tao kung mawawala lang din naman sa'yo sa huli. Parang pinaranas ka lang kung paano maging sobrang saya tapos boom! biglang iiwan ka na lang bigla. Babaguhin ang ikot ng mundo mo into 360 degrees turn tapos biglang stop. It will leave you hanging. Wala kang ibang magagawa kundi ireminisce na lang ang masasayang alaala ninyong dalawa. And just face the reality that not all people who came into your life will stay.
Sa sobrang kadramahan ko sa buhay hindi ko napansin na malapit na pala ako sa school. I'm studying in the University of Sydney, an eight minutes drive from Glebe which has been my home for half of my life. Hanggang ngayon, naamaze pa din ako sa mala kastilyong building ng paaralan na ito. It was Australia's first university and is regarded as one of the world's leading universities. Bata pa lang ako pangarap ko ng dito mag aral. Feeling ko ay isa akong prinsesa kapag nasa loob ako ng school grounds.
Naglalakad ako sa malawak na soccer field papunta sa first class ko ngayong araw. My class today starts at 10 AM and ends at 6 PM. The last year of senior highschool is very hectic and tiring. Ano pa kaya sa susunod na mga taon kapag pumasok na ako ng college. I snap a photo of the view in front of me to post in my Instagram account.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
