Walk with Me

Chapter Fourteen

Welcome

It's twenty third of December today and here I am just lying on my bed browsing the photos on my Ipad. The song of Ed Sheeran is playing in the background when suddenly my phone rang indicating a call from my boyfriend.

"Babe!" malambing na bungad niya pagkasagot ko ng tawag. "What are you doing?"

"Nakahiga lang." tamad na sagot ko.

"Lazy day huh?" He laughed huskily, "sunduin kita mamaya dyan sa inyo."

"Why?" I groaned. Tinatamad kasi talaga akong bumangon at gumawa ng kahit ano ngayong araw.

"Dadalhin kita dito sa bahay. Dumating kasi sila Daddy for Christmas. They want to meet you." derederetsong sabi sa akin ni Ricci.

Napabangon ako bigla dahil sa sinabi niya. Meet the family talaga?

Wag assuming Adi, di pa mamanhikan.

"Ayaw mo ba?" malungkot na tanong ng boyfriend ko na for sure naka pout na naman ang mga labing masarap halikan.

"H-hindi naman sa ganun 'bby," nag aalinlangan kong sagot. "Seryoso ka talaga na pupunta ako dyan sa bahay niyo?"

"Yes babe. Pinaalam na kita kila Mama mo." natatawang saad niya.

Napailing na lang ako dahil wala na talaga akong kawala. Papagalitan kasi ako ni Mama kapag nagsabi ako na ayokong pumunta. She always remind to us to be polite if every our boyfriend's family will invite us in their house. Ganun kasi ang gusto niya na mangyari kung sakaling may ipakilala si Kuya sa amin na girlfriend.

Kinabahan ako bigla dahil dumating na ang araw na  ipapakilala ako ni Ricci sa buong pamilya niya. His been telling me recently that I need to meet his parents and older brothers. Binabago ko lang palagi ang usapan dahil hindi pa ako prepared na makilala ang pamilya niya. Pero ngayon ay hindi na talaga ako makakaiwas dahil tiyak na magagalit ang boyfriend ko.

And damn that Rivero! Agad agad ngayong araw talaga na lazy day ko pa. Wala pa nga akong ligo dahil tinatamad akong gumalaw galaw. Sinusulit ko kasi ang Christmas break sa school at lahat ng commitments ko. Tapos biglang may pasabog na ganito si Ricci kaya para akong aatakehin sa kaba.

"Still there babe?" nag aalalang tanong sakin ni Ricci.

I cleared my throat, "will they like me?" baka kasi ayaw naman sa akin ng family niya or worst sungitan pa ako ng mommy niya. Ganun ang napapanood ko sa TV eh.

"They will love you babe," may kalakip na assurance ang tono ng boses niya. "What's not to like anyway?"

Napangiti ako dahil sa sinabi ng bolero kong kasintahan. He always makes me feel the most beautiful woman in the world and I really appreciate the gesture. Lagi niyang pinapalakas ang loob ko.

"What should I wear? May dapat ba akong dalhin na food or gifts?" I blaberred.

He laughed on the other line, "Just be yourself babe."

"Okay," pagpayag ko. "Anong oras ka pupunta dito?"

I'm panicking already. Alas kwarto na kasi ng hapon kaya konting oras na lang ang meron ako para magprepare. Mahilig talaga minsan sa biglaan si Ricci.

"Andyan na ako by six." sagot niya sa kabilang linya.

"Copy! Bye na 'bby. I'll prepare na para mamaya." paalam ko na sa kanya. "I love you."