Serene (Completed)

Chapter 56 [Captured!]

-Nathan's POV-

Nakarating kami ngayon dito sa pinaka dulong parte ng lupain ng mga Van Renielle. Napaka laki ng bakod nila at mukang impossibleng talunin. Napaka laki din ng lupain nila kaya napaka layo ng main entrance na pinasukan nila Janiz.

Okay lang kaya sila?

"Mukang wala tayong madada-anan dito." Sambit ni Reynold.

"Maghiwalay tayo.. Mag hanap ka ng daanan sa kabila, ako naman dito.." Sagot ko naman.

Hindi na siya nagreklamo at sinunod naman ako. Pumunta siya sa may right side ng bakod at nag hanap ng daanan. Ako naman ay pumunta sa left side at nagbabaka sakali ng may makita akong lagusan.

For some reasons. Parang pamilyar tong lugar na to. Naglakad pa ko ng naglakad. Napansin ko na hindi pantay yung kalsada dito. May kalsada pa na mas mababa sa kinatatayuan ko pero mga ilang metro din ang layo. Naglakad ako papunta sa may mababang kalsada. Sumilip ako para makita yung kalsada sa baba. At napansin ko na may nakatayong bahay doon. Luma na siya at butas butas na ang bubong.

Biglang sumakit yung ulo ko.

At may mga images na nagfa-flashback sa utak ko.

Ano ba tong mga to?!

Wait..

Agad akong bumaba sa may kalsada. Sa harapan ng lumang bahay ay pinagmasdan ko iyon. Pumasok ako sa loob at sinipat ang buong paligid.

This is my old house. Natatandaan ko na siya. 

I approach the empty table at hinawakan ko iyon. Medyo naluluha ako sa mga naaalala ko.

This used to be my father's workstation. Lagi siyang naka upo sa harapan nitong table na to at nag iimbento ng mga nakakamanghang bagay.

Hinila ko yung maliit na kabinet ng table ni papa. And I saw some old papers and letters in it. Habang iniisa isa ko yung mga sulat, may isang nakakuha ng attension ko. Since naka address yun sakin.

'Nathan.. It's been a year since I've lost you. And I don't know where to find you anymore. I've used all of my connection just to search for you.. But I'm afraid that fate doesn't want us to meet each other. Every single day I had been blaming myself for losing you. What would your mother tell me? When I see her on the other side? I hope that you can read this letter, I'm still hoping that I could see you. But this body of mine can't last any longer.. Nathan, my son, I love you very much. And I'm sorry, for not being able to find you.'

Naiyak na talaga ako nang mabasa ko tong sulat ni papa para sakin. Yung mga memories ko nung bata pa ko na kasama ko si papa, lahat nang yun ay bigla nalang bumalik. 

I slammed at the table at nasira ko yun. Lalo lang akong nafrustrate at namuhi kay Serene.

If it wasn't for her! My father wouldn't die with regrets!!

Agad akong lumabas ng bahay at naghanap ng lagusan papasok sa lupain nila. 

Alam kong may daanan dito, I'll just have to remember it!!

Nagpaikot ikot ako malapit sa lumang bahay ko. Kinalma ko yung sarili ko at nag isip. Napatingin ako sa may pader na nasa harapan ko. Since nasa ibabang kalsada ako, yung itaas na kalsada ay sinusuportahan ng makapal na pader na to. For some reasons, kusang pinindot ng kamay ko yung pecular na bato na naka usli sa pader.

Bigla nalang nagbukas yung pader ng isang lagusan.

Ito na marahil ang hinahanap ko.

Unti unti na talagang nagbabalik yung mga ala-ala ko.