NE DÜŞÜNÜYORSUN?

Hasta

" Tom, ne olur bir şeyler yap!"

Ayağa kalkmış küçücük karavanda delice koşturuyordum. Tom da sakin değildi. Nasıl olsundu ki?

" Ne olduğunu tekrar anlatacak mısın?"

Daha önce hiç ağlamadığım gibi ağlıyordum. Sanki ses tellerim yerinden çıkacak, gözyaşlarımdan karavanı sel basacaktı.

" Ben... Ben... Onun düşüncelerini duyamadım. Sanki... Sanki şeymiş gibi-"

" Ama ben duyuyorum."

Şaşkınlıkla durup Tom' a baktım. O duyuyorsa ben niye duyamıyordum?

" Na- Nasıl..."

" Bak, sakin olmalısın. Büyük ihtimalle heyecanlandın. Şimdi derin bir nefes al, ve tekrar dene. Tamam mı?"

Deneyecektim, ama hazırlıklı olmalıydım.

" O, iyi değil mi? Yani-"

" Bilmiyorum Beatrice. Zar zor duyuyorum."

Bakışlarımı tavana çevirdim ve nefes almaya çalıştım. Colin' e bir şey olamazdı. Buna izin vermezdim.

"" Ah... Başım...""

Sesi gerçekten de çok zor duyuluyordu. Bu, ölmek üzere olduğu anlamına mı geliyordu yoksa?

" Tom... Ona ne olmuş olabilir?"

Tom düşünmeye başladı. İkimiz de ayakta ve gergindik. Korkuyordum. Onu ikinci kere, bu sefer gerçekten kaybedeceğimden korkuyordum.

" İlacını hangi gün alıyordu?"

" Ne- Ne ilacı?"

" Tel-ein' i diyorum. Haftanın hangi günü alıyordu?"

Sağ elimle saçlarımı karıştırıp düşündüm. Hiçbir fikrim yoktu. Bana söylememiş olsa ilaç aldığını bile bilmezdim.

" Bana... Bana hiç söylememişti."

" Bugün alıyor olabilir mi?"

" Bugün, günlerden ne ki?"

" Cumartesi."

" Olamaz. Cumartesi günlerini birlikte geçirdiğimiz olmuştu daha önce. Hiç ilaçtan bahsetmedi. Ama pazar günleri genelde birlikte değildik. İşi olduğunu söylerdi."

" O zaman yarın olmalı."

" Anlamıyorum, bunun ilaçla ne alakası var?"

Tom uzun bir of çekti. Bense sadece durumun çok kötü olmamasını umuyordum.

" Sana dediklerimi hatırlamıyor musun? İlacın bazı kişilerde hastalığa sebep olduğunu söylemiştim ya. Hatta içlerinden bazılarının öldüğünü."

Gözlerim faltaşı gibi açılmıştı. Ölmek mi? Neden bahsediyordu bu adam?

" Ne yani, Colin, ölüyor mu?"

" Bir şeyler yapmazsak evet. Hastalıktan ölebilir."

Bu kadarını kaldıramamıştım. Bir an dengemi kaybettim ve mutfak tezgahına zar zor tutundum. Başım dönmeye başlamıştı.

" Beatrice? Sakin ol, tamam mı? Merak etme, o iyi olacak. İlacı almazsa iki üç aya iyileşir. Tek sorun, onu ilacı almamaya ikna etmek."

" Ne?"

" O bir bağımlı. İlacı bırakması kolay olmayacaktır."

Şimdi her şeyi anlıyordum. Colin yarın o ilacı almamalıydı. Çok tehlikeliydi. Ve bunu nasıl engelleyeceğimi tabi ki biliyordum. Tom ne düşündüğümü anladı ve bakıştık.