NE DÜŞÜNÜYORSUN?

Hafıza

"" Şimdi yapmasak... Lütfen. Daha Zoe ile hiç vakit geçirmedim. Yalvarırım.""

"" Üzgünüm, ama bunu yapmak zorundasın. Hadi.""

"" Zoe' ye söyleyeyim mi?""

"" Gerek yok.""

Yutkundum. Doğrudan kasabaya bakıyordum. Zoe yanımda olmaktan mutluydu, bana tahmin ettiğim kadar kızmamıştı. Ona şimdi kaybedecek olmam çok ağırıma gidiyordu. Umarım yapamam diye düşündüm. Umarım güçlerim bir anda biter gider.

Colin' in işaretiyle gözlerimi kapadım, ve o anda, yapmam gereken çok önemli bir şey olduğunu hatırladım. Zoe' de telefonunu istedim ve Helen' i aradım.

" Alo?"

" Helen, ben Beatrice."

" Niye böyle garip garip adetler çıkarıyorsun Beatrice? Kendi telefonundan arasana beni!"

" Özür dilerim. Helen, sana söylemem gereken çok önemli bir şey var. Bunu yüz yüze yapmak isterdim ama akvaryumunla çok mutluydun ve mutluluğunu bozmak istemedim."

" Ne oluyor Beatrice?"

" Ben... Seni çok seviyorum. Çok, ama çok. Eğer bir çocuğun olsaydı ona harika annelik yapacağından eminim. Çünkü, bana çok güzel yaptın. Hayatım boyunca seni unutmayacağım."

" Beatrice... Ne diyorsun sen?"

" Anne."

Gözlerime yaşlar dolmuştu. O bir şey diyemeden telefonu kapattım. Colin doğru şeyi yaptığımı düşünüyordu. Zoe ise şaşkındı.

" Sen... Ona anne dedin."

Zoe' ye döndüm. " Evet Z." dedim. Yüzünde buruk bir gülümseme oluşmuştu.

"" Artık vakti Beatrice. Hadi.""

Yüzümü tekrar kasabaya döndüm. Herkesin düşüncesini duyabiliyordum. Derin bir nefes aldım. Bu zor olacaktı. İyice konsantre oldum. Gücümü hissediyordum. Birden, herkes düşünmeyi bıraktı. Hafızalarını kontrolüm altına almıştım.

"" Benim hakkımdaki tüm anılarınızı unutun. Duyduklarınızı, gördüklerinizi... Beatrice Blueman' ı tanımıyorsunuz. Hiçbiriniz.""

Bunu yaklaşık on kez tekrarladım. Sonuçta daha önce hiç yapmadığım bir şeydi, ve heyecanlıydım. Sonunda kendimi rahat bıraktım. Her şey aynı gibiydi. Arkama baktığımda Zoe' nin garip garip etrafa baktığını gördüm.

"" Ben neden geldim ki buraya? Yarına sürüyle ödev var Zoe, ve sen keyfine bakıyorsun! Gerizekalı.""

Zoe kalkıp giderken işe yaradığını anladım. Gerçekten de yapmıştım.

" Başardım Colin." dedim. " Yaptım."

Bir anda Colin' in yanımda olmadığını fark ettim. Biraz etrafa bakındım ve onu kalabalığın ortasında yürürken gördüm. Hemen yanına koşarak omzundan tuttum.

" Nereye gidiyorsun?"

" Sen kimsin be?"

Colin arkasını dönünce yaptığım büyük hatanın farkına vardım. Hayır hayır! Bunu yapmış olamazdım! Bu salaklığı yapmış olamazdım!

" Co- Colin?"

" Adımı nereden biliyorsun?"

" Hayır... Hayır! Bu olamaz! Beni tanımıyor musun gercekten?"

" Aklından zorun mu var senin?"

Colin yürüyüp giderken Öylece arkasından baktım. Aklım başıma gelince onun arkasından koşmaya başladım.