Uyuyamıyordum. Aklıma Colin' in garip sözleri gelip duruyordu. Çıldıracak gibiydim. O sesi hala duymamıştım, ama bir yerlerde beni izlediğini biliyordum. Doktor Dawson' ın adamlarından biri olabilir miydi ki? Ama eğer öyle olsa, devasa gücüyle beni kontrol eder ve hiç zorlanmadan tekrar labaratuvara gönderirdi. Eğer kötüyse, buna izin veremezdim. Colin ve diğerlerine söylemeye korkuyordum, çünkü güçlerimi kullanmamı istemiyorlardı. Biriyle iletişim kurduğumu duyarlarsa nasıl tepki vereceklerini bilmiyordum.
Sabah erkenden kalktım ve diğerleri uyurken evin etrafını dikkatlice gezdim. Bunu kim yapıyorsa, nerede saklandığını bulacaktım.
"" Bir de şuraya bak. Belki beni bulursun.""
Küçük bir çığlık atarak sıçradım. O ses yine gelmişti.
" Kimsin sen? Ne istiyorsun?"
" Beatrice! "
Colin ve Thomas bu tarafa doğru geliyordu. Hemen toparlandım.
" İyi misin?"
" İyiyim."
" Niye bağırdın öyleyse?"
" Şey... Tamam, itiraf ediyorum. Böceklerden biraz korkarım da. Kafamda bir böcek varmış gibi hissettim ve onun için bağırdım."
İkisi de gülmeye başlayınca yüzüm asıldı.
"" Neden gerçeği söylemiyorsun ki?""
Ödüm kopmuştu.
"" Ne söylediğimi nereden biliyorsun?""
"" Ne düşündüğünü biliyorum. Yetmez mi?""
Sakin olmaya çalışıp Colin ve Thomas' a gülümsedim. Bir süre sonra da onlar gülerken eve girdim. Herkes uyanmış gibiydi. O kadar yüksek sesle mi bağırmıştım?
" Beatrice, neydi o öyle?"
" Hiç... Zaten Thomas size anlatır, benim ağzımı açmama bile gerek yok."
"" İşte bunda çok haklısın. Zaten şu anda bile herkese söylemek için sabırsızlanıyor.""
Sinirle gözlerimi devirdim.
"" Beni rahat bırakacak mısın?""
"" Kesinlikle hayır.""
Üst kata çıktım. Merdivenlerden çıkarken John ve Zack' e çarpmıştım, ama ne omzumun anlık acısını, ne de ikisinin şaşkın bakışlarını umursamadan odama gittim ve kapıyı kapattım.
"" Benimle neden konuşup duruyorsun?""
Ayakta ondan bir ses gelmesini bekliyordum, ama cevap yoktu. Konuşmak istediğinde onu engelleyemiyordum da. Kimdi bu adam?
"" Kim miyim? Belki de sadece hayal görüyorsundur, bunu hiç düşündün mü?""
Doğru, onunla konuşmasam bile düşüncelerimi okuyordu.
"" Gerçek olduğunu biliyorum. Sadece yüzünü gösteremeyecek kadar korkaksın.""
"" Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun? Şu birlikte yaşadığın koca kafalılar senin gücünü kullandığını fark etmedi sanıyorsun, değil mi? Belki de sen gücünü gerçekten de kullanmıyorsundur, ha?""
Sinirden acı acı güldüm.
"" Bu mümkün değil.""
Mümkün olamazdı. Bal gibi gerçekti. Hayal değildi. Ama bir yandan da haklıydı, Colin ve diğerleri güçlerimi kullandığımı hala fark etmemişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NE DÜŞÜNÜYORSUN?
Dobrodružné" Herkes duyabilir. Ama bu kadarı da fazla." Beatrice kendini bildi bileli diğerlerinden farklıydı. İnsanların düşüncelerini okumak herkesin harcı değildi nasıl olsa. Ve şimdiye kadar bu özelliğini hiç sorgulamamıştı. Doğru okudunuz, şimdiye kadar.
