NE DÜŞÜNÜYORSUN?

Kontrol

"Bugün seninle çok farklı bir şey deneyeceğiz Beatrice."

Hiç tepki vermedim. Bir haftadır bu iğrenç yerdeydim. Artık farklı şeylere alışmış sayılırdım. Gözlerimin altı ağlamaktan şişmiş, saçlarım birbirine girmişti. Başımın ağrısı geçmiyordu. Yürüyecek gücüm kalmamıştı. Öte yandan insanların anılarına girmek için onlara dokunmama gerek kalmamıştı, tüm engelleri aşabiliyordum ve kendi engelim de çok güçlüydü. İçten içe ceza yönteminin işe yaradığını düşünsem de, tüm bunları yapamıyor olmayı tercih ederdim.

" Başkalarının düşüncelerini kontrol etmeyi denemiş miydin?"

Harika. Benden istenen şey ne kadar zor olursa, o kadar acı çekeceğim demekti.

" Sana bir soru sordum."

" Hayır. Denemedim. Ama bir kere istemeden olmuştu."

" Pekala, denemeye başla. Ama sana baştan söyleyeyim, burada herkesin uyduğu bir kural var. Güçlerini benim istediğim kişilerden başkaları üzerinde kullanmak yasak."

" Mesela?"

" Şimdi deneyeceğin şeyi öğrenince benim üzerimde uygulamak gibi şeylerden bahsediyorum."

Acı acı güldüm.

" Kurallar çiğnenmek içindir, değil mi?"

" Bu seferkini çiğneyemeyeceksin ama."

" Sahi mi? Buradaki herkesten güçlü olduğumu bile bile beni eğitiyorsun. Seni kontrol etmek istersem beni kim durduracak?"

" Beni kontrol edemeyeceksin, çünkü artık bu odadan çıkmıyorsun. Burada, yanıma sana iğne yapabilecek bir iki kişi de aldığımda, tamamen benim kontrolüm altında olacaksın."

Ne diyordu bu adam? Hiç dinlenemeyecek miydim yani? Ayrıca dedikleri doğruydu, burada birden fazla kişi olursa bir kişiyi kontrol etmeyi denediğimde bile fark edip durdurabilirlerdi.

" Şimdi, hazırsan başlıyoruz."

******************************

Gözlerim sulanmıştı. Çok zor bir şeydi bu! Yanımdaki bayanın elini tutup ona ve yapmasını istediğim şeye odaklanmam gerekiyordu. Dawson, bayanı istediğim şeyi yaparken hayal etmemi istemişti. Ve eğer yeterince odaklanabilirsem, bayan aynen hayalimdeki şeyi yapacaktı. Ama malesef, odaklanamıyordum. Aklımda çok fazla şey vardı. Bir yandan çektiğim acı, bir yandan da o acıyı tekrar çekeceğim baskısı, her şeyi zorlaştırıyordu. Üstüne üstlük, saatlerdir deniyordum ve hiç ara vermeden güçlerimi kullanmak beni yoruyordu. Colin' in dediklerini hatırladım. Gücüm sınırsız olabilirdi, ama bedenimin gücü sınırsız değildi. Gittikçe zayıfladığımı ve çöktüğümü fark ediyordum. Günde kaç saat çalıştığımı bilmiyordum. Bütün bunları düşünmek de odaklanmamı zorlaştırıyordu.

İki dakikalık cezamı çektikten sonra, yine denemeye başladım. Elini tuttuğum kadında hiçbir değişme yoktu. Onun düşündüklerini hissedebiliyordum, ama onları değiştirmek, apayrı bir şeydi.

Doktor Dawson' ın minik çağrı cihazının ötmesiyle dikkatim dağıldı. Doktor Dawson bir süre cihazına baktı ve hiçbir şey söylemeden odadan çıktı. Ne olduğunu anlamamıştım.

" Neler oluyor?" dedim kadına, ama düşüncelerini okuduğumda hiçbir şey bilmediğini anladım. Hiç sesi çıkmıyordu. Kendisi de bir doktordu, veya bilim adamı. Bu işle uğraşıyordu. Bu kadarını anlayabilmiştim.

Neden düşüncelerini kontrol edemiyordum acaba? Daha önce yapmıştım, çok da zorlanmama gerek kalmamıştı. Neden şimdi olmuyordu?

Birkaç dakika sonra Doktor Dawson' ın yerine başka bir doktor geldi. Denemeye devam ettim. O da ceza vermeye. Buradaki doktorların hepsi ilacın bağımlısı gibi görünüyordu. Başmı ağrıtabiliyorlarsa güçleri var demekti. Harwey bunu benimle iletişim kurabilmek için yaptığını söylemişti, ama anlaşılan insanların canını yakmak için de yapılabiliyordu.

Birkaç saat daha çalışmaya devam ettik. Ara vermiyorduk. Çok yorulmuştum. Sonunda kadını kontrolüm altına almayı başarmıştım. Ona istediğim şeyleri söyletmiştim, ardından da ayağa kalkıp kendi etrafında iki tur dönmesini sağlamıştım. Bir kere yaptıktan sonra diğerleri geliyordu.

" Çok iyi. Sırf bunu yapabilmek için yıllarca çalışanlar var."

Acaba Colin de mi yıllarca çalışmıştı? Burada yıllarını geçirmek... Ben bir hafta zor dayanmıştım.

" Beni de yıllarca burada tutmayı mı düşünüyorsunuz?" dedim. Yorgundum, sesim çok kısık çıkıyordu. Ama doktor beni duymuştu.

" Görünüşe bakılırsa en fazla bir ayda eğitimini tamamlarsın."

" Peki ya ondan sonra? Beni serbest mi bırakacaksınız?"

Bunu yapacaklarını hiç sanmıyordum. Lou' nun söylediği palavralara inanmıyordum. Sonuçta o da eğitimini tamamlamıştı, ve hala buradaydı.

Çalışma bitmişti. Doktor masadaki iğnelerden birini eline aldı ve bana baktı.

" Bu iğne," dedi. " Uyumana yardımcı olacak. Artık kontrolü öğrendiğine göre çalışacağın zamanlar dışında uyuyor olacaksın. Ve uyandığında, bugün yaptığın şeyi dokunmadan yapmayı deneyeceksin. Yanımda senin gibi birkaç gençle geleceğim. Eğer güçlerinle yanlış bir şey yapmaya kalkışırsan, hepsinin birlikte senin canını ne kadar yakabilecekleeini tahmin bile edemezsin. Gizli gizli bir şeyler yapmayı denesen bile, en az biri anlayacaktır."

Doktor iğneyi koluma sokar sokmaz bir uyuşukluk hissettim. Aslında uyumak beni dinlendirirdi, bu iyi olmuştu.

Bir dakika geçmeden gözlerim kapandı. Uyuduğumda bile Colin' i düşünüyordum. Kontrol edemediğim tek düşünceler, kendiminkilerdi.

Medya: Beatrice

( Tekrar kalın yazabiliyorumm, hem de medya ile^-^)