“Hadi ama hala amma naz yaptın. Altı üstü iki bardak çay içip geleceğiz. Geliriz dedim bir kere gitmemek ayıp olur.”
“Güzel kızım sen git, ben sana gitme demiyorum ki beni yanında sürükleme diyorum.”
Kübra yaklaşık yarım saattir halasına dil döküyordu. Ayşe Hanım eşini akşam akşam evde yalnız bırakmak istemiyor Kübra ise yalnız gitmek istemiyordu. Arhan bey yine kendisini eve bırakmak zorunda hissedebilirdi.
“Tamam o zaman eniştemde bizimle gelsin.”
“Ama nasıl olur?” derken kocasının gözlerinin içine bakıyordu.
“Enişten yürüyemez oraya kadar.”
“Tak..siye… bineriz… üzme… kızımı.” Eşi böyle söyleyince Ayşe hanımın başka bahanesi kalmamıştı.
“Tamam üstüme düzgün bir şeyler alayım da çıkalım.” Kübra, halası hazırlanırken duraktan taksi çağırdı. Taksi kapıya geldiğinde hepsi hazırdı. Taksi şöförü eniştesinin tanıdığı çıkınca dönüşte kendisini aramaları için telefonunu verdi. ‘Beni arayın ben hemen gelirim. Kısa mesafeye herkes gelmek istemez.’diye de ekledi.
Yalının bahçesine girdiklerinde Lalenaz ve Arhan haricinde ev ahalisi bahçedeydi. Melahat Hanımın eşiyle Aleyna’nın eşi deniz kenarına yerleştirdikleri masaya kurulmuş sohbet ediyorlardı. Evin hanımları ise çardak sefası yapıyorlardı.
Kübra eniştesini beylerin yanına kadar götürüp onlarla tanıştırdıktan sonra çardaktaki bayanların yanında yerini aldı. Arhan da aralarında olmadığı için Lalenaz’ı sormadı. Belli ki ikisi beraberdiler.
Sırayla hepsi Kübra’yı tebrik ediyor, bahçenin ne kadar harika olduğundan bahsediyorlardı. Aleyna, “Hele ışıklandırma harika oldu. Şu deniz kenarına dayım masa koyup oturacaktı, yok öyle bir ihtimal. Bize sıkı sıkı tembihliyordu. ‘Aman denize yaklaşmayın düşersiniz’ diyordu. Birde ne görelim masanın birer ucundan tutmuşlar oraya taşıyorlar.”
“Ne güzel yapmışlar.” diye Ayşe Hanım sözüne devam etti.
“Arhan oğlumu göremedim.”
“Arhan evde yok işim var dedi çıktı. Birazdan gelir.” Aleyna’nın verdiği cevaba büyükanne soran gözlerle baktı. Ama bir şey sormadı. Kübra sormadan duramadı. Lalenaz’ı sormak için tam ağzını açmıştı, arkasından Lalenaz’ın sesini duydu.
“Merhaba hoş geldiniz. Nasılsın Kübracığım?”
“İyiyim teşekkür ederim sen nasılsın?”
“İyiyim canım” Ayşe Hanıma dönerek devam etti. “Siz nasılsınız?” Ayşe hanımda ona gülümseyerek cevap verdi.
“Bende iyiyim güzel kızım teşekkür ederim.”
Sonra Lalenaz Aleyna’ya dönerek heyecanlı bir şekilde konuşmaya başladı.
“Abla çok güzel bir fikrim var.”
“Nasıl bir fikir?”
“Aramızda bir çekiliş yapalım herkes birbirine hediye alsın. Ama gizli olacak hiç kimse kime hediye aldığını söylemeyecek. Olur mu?”
“Olur tabi çok güzel olur.”
“Bir şey daha var. Bardak çorap gibi basit hediyeler olmasın.”
Büyükanne bu söze sinirlenerek söylendi.
“Hediye hediyedir kızım bir sınırı olmaz insan gönlünden ne geçerse onu alır.” Aleyna da büyükannesini destekledi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalpten Kalbe Yol
Romance“Artık koruda yürümüyor musun? Seni hiç görmüyorum.” “Hayır yürüyorum ama daha geç bir saatte” Arhanın içinde var olduğunu bile bilmediği bir yer sızlamıştı. Sanki orada bir cam vardı ve o cam tuzla buz olmuştu. Bu sızıyla normal şartlarda içinde ka...
