32. Bölüm

5.2K 449 4
                                    

Aleyna küçük çaplı bir şok yaşarken son duydukları kafasında dönüp duruyordu. Ayşe Hanım ve Melahat Hanım Kübra’nın yanından ayrılmadan ellerini ovalayıp onu ayıltmaya çalışıyorlardı. Büyükanne ise Aleyna’nın elini tutup ona güç vermeye çalışıyordu. O esnada Aleyna ayağa kalkıp eline telefonunu alarak Arhan’ın numarasını aradı. İlk aradığında operatör ‘Aradığınız numaraya ulaşılamıyor.’ Dedi. İkinci defa numarayı ararken Ambulansın bahçeye girdiğini duydu. Kulağından telefonu indirmeden pencereye yaklaştı o sırada telefondan dıt sesi geliyor Aleyna da telefonu cevap verenin Arhan olması için dua ediyordu. Sonunda beklediği cevap geldi.

“Efendim.”

“küçüğüm, nerdesin.”

“Yoldayım eve geliyorum küçük bir aksilik oldu. Gelince anlatırım.”

“Arhan, Kübra canlı yayında senin arabana benzer bir arabanın denize uçtuğunu görmüş. Bayıldı ayıltamadık ambulans çağırdık hastaneye gidiyoruz. İstersen eve gelmeden sen hastaneye geç”

“Hangi hastane”

“En yakını meydandaki özel hastane ambulansa oraya götürmelerini söylerim. Bizde hemen arkasından geliriz.”

“Bu arada abla olanları hastanede anlatırım ama o araba gerçekten benim arabamdı. Sen şimdilik kimseye söyleme.”

“Tamam”

“Büyükanne küçüğünle konuştum iyiymiş hastaneye geçiyor.”

“Allah’ım sana şükürler olsun. Kızım yengenle sizde gidin Ayşe Hanımı yalnız bırakmayın”

“Elbette büyükannem, yalnız bırakır mıyız?”

 O konuşurken sağlık ekibi yukarı gelmiş ilk müdahaleli yapmışlardı. Kübra’yı ambulans’a aldıklarında Halası yanında kalmak istedi. Melahat Hanım ve Aleyna arkadan onları tabip etti. Hastaneye geldiklerinde Arhan acilin girişinde onları bekliyordu. Kübra müdahale odasına alınıp solunum cihazına takılırken hemşire onları bekleme salonuna yönlendirdi. Salona girdiklerinde Aleyna kardeşinin boynuna sarılıp hıçkırıklara boğulurken 

“Şimdi anlat bakalım neler oluyor.” dediğinde hepsi neler olduğunu öğrenmek için genç adama kulak kabarttılar.

“Biliyorsunuz markete gitmek için evden çıktım. Marketin önünde arabayı park edip tam markete girecekken orta yaşlı bir adam bana silah doğrulttu. Arabanın anahtarlarını istedi. Bende hiç itiraz etmeden verdim adam arabayı aldı gitti. Benden önce başka birisi gelmiş adam arabasının anahtarını vermek istemedi diye adamı bacağından vurmuş adam yinede arabayı vermemiş abrasına binip kaçmış. Bu olay olurken market çalışanları polisi aradıkları için adam benim arabamla kaçarken polis geldi. Ekibin biri arabayı takip etti biriside marketteki kamera kayıtlarını almak ve görgü tanıklarıyla konuşmak için kaldılar. Sonrası malum karakola git, şikâyetçi ol, İfade ver falan ben en son karakoldan çıkarken adamın benim arabamla denize uçtuğunu öğrendim. Sonrada ilk gördüğüm taksiye binip eve geliyordum ki ablam aradı.” Biraz nefes aldıktan sonra

“Eeee Kübra nasıl bayıldı söylemeyecek misiniz?”

“Biz televizyondaki canlı yayını izliyorduk. O arada bir karışıklık oldu kamera belediye başkanından uzaklaştı senin arabanın denize uçtuğunu gördük sadece Kübra ve ben gördüğüm için kimse senin araban olduğuna inanmadı. Ben arka camındaki süsten tanıdım ama söylemek istemedim. Ama Kübra görür görmez ağzından çıkan son kelime Arhan oldu. Biz daha ne olduğunu anlamadan olduğu yere yığıldı. Son anda kafasını sehpaya çarpmaktan kurtardık.”

Kalpten Kalbe YolHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin