Marvel one shots |Zakończone

23. Musimy porozmawiać

Będąc na zakupach, nawet go nie zauważyłaś. Byłaś tak zaabsorbowana swoimi sprawami, ze świat wokół dla ciebie nie istniał. Mniej więcej od dwóch miesięcy...
Zmarszczył lekko brwi, rozpoznając cię w tłumie i przyglądając ci się z uczuciem, którym darzył cię tak mocno jeszcze te trzy miesiące temu. W sumie to do tej pory nie wiedział, czemu zaczęło się między wami psuć... Czemu odeszłaś. Zrozumiał jednak, że nadal cię kocha! Gdy tłum nieco się przerzedził, dostrzegł dość ważny element w twoim wyglądzie. Brzuch! Na oko... 4-miesięczny! Zaklął w myślach, starając się ciebie dogonić, lecz zniknęłaś mu z oczu. I choć śledził cię wytrwale, zbyt wiele czasu spędzałaś z Avengers, by porozmawiać na spokojnie. Aż w końcu zniknęłaś ze swojego dotychczasowego mieszkania... No cóż, nie mogłaś wciąż pozbyć się wrażenia, że ktoś cię obserwuje... A nie chciałaś ryzykować. Nie życiem dziecka! Dlatego się przeprowadziłaś...
Trzy miesiące później.
Ciemną nocą wślizgnął się niczym duch do twojego domu, gdy już słodko spałaś. Spojrzał na ciebie z miłością w swoich niebieskich oczach i ostrożnie, by cię nie obudzić, położył się koło ciebie, delikatnie obejmując cię ramieniem. Położył dłoń na twoim brzuchu, wyczuwając pod palcami delikatne ruch dziecka. Przymknął oczy, starając się nie rozpłakać ze szczęścia i ulgi.
Przebudziłaś się, czując kogoś przy sobie. Już miałaś zamiar krzyknąć przerażona, gdy zamknął ci usta słodkim pocałunkiem. Zamrugałaś gwałtownie, mocno zaskoczona jego obecnością w twoim domu i wymamrotałaś mu w usta:
- Bucky...
Podniósł się na rękach i ostrożnie zawisł nad tobą, patrząc ci głęboko w oczy.
- Musimy porozmawiać – powiedział czule.