THE BATTLE OF LOVE

CHAPTER 39

CHAPTER 39

Chreslyn POV

"Dahil mahal kita.." walang lumabas na kahit anong salita galing sa akin at tiningnan ko lang siya,

gusto kong maiyak dahil sa sinabi sa akin ni Daniel..

Sana siya na lang ang mahal ko,

sana siya na lang, pero kahit anong pilit kong gawin ayaw pa rin tumibok nang puso ko sa kanya..

Para sa akin isa lamang siyang mabuting kaibigan..

"Never mind.." sabi niya at tumalikod na ulit sa akin at nauna nang pumunta sa balcony,

napasunod na lamang ako sa kanya,

nakita ko siyang nakaupo kaya tumabi na ako sa kanya,

napalingon naman siya sa akin kaya nag tama ang mga mata namin dahil nasa tabi niya lang ako at malapit na malapit lamang..

Ngumuso siya sa isang side duon na pwde ring upuan..

"Kung hindi ka comportable na katabi ako, dun ka na lang sa isang side don't worry hindi ako aalis rito.."

Napatingin naman ako sa side na tinuturo niya at binalik ulit ang tingin sa kanya..

At hindi umalis sa tabi niya, napatingin ako sa kalangitan at malungkot na napangiti..

kahit ang buwan ay nakangiti, at mukhang natutuwa ang buwan sa nangyayari at sa lahat nang mga nangyari ako lang ba ang nalulungkot at ayaw sa mga nangyari?

Pero wala ba akong karapatan maramdaman ito?

hindi ba at dapat lang naman ako magalit?

Napalingon ako kay Daniel nang maramdaman ko ang pag usod niya palapit sa akin na para bang pinapalagay niya yung ulo ko sa balikat niya,

kaya palihim akong nakangiti, si Daniel yung tipo nang lalaking pilitin man niya na iwasan at awayan ako hindi niya pa rin mapipigilan ang maging sweet sa akin.

Dahil si Daniel isa siya sa mga lalaking sweet at gentleman kaya hindi na ako nag dalawang isip pa at nilagay ko ang ulo ko sa balikat niya..

Alam kong medyo awkward ang ginagawa namin ngayon, hindi ko alam kung bakit kailangan umabot sa ganito ang sitwasyon naming dalawa..

Pero nagpapasalamat pa rin ako at kahit isang gabi lang ay pinahiram Niya sa akin si Daniel..

alam kung bukas pag gising ko wala na naman siya sa tabi ko,

alam ko na bukas maiisip ko na lamang na isang paniginip lamang na nakahiga ako sa balikat niya at magkasamang matutulog..

Bukas, hindi ko na naman maririnig ang salita niya na para sa akin..

Bukas gigising na ako sa isang magandang paniginip at mararamdaman na naman ang isang bangungot na dulot ni Ri-ri..

palihim akong napatiim bagang ..

"Daniel.." tawag ko sa kanya pero wala akong narinig na kung ano mang sagot mula sa kanya pero alam ko na gising pa siya..

kaya nag patuloy ako sa pag sasalita kahit magmukha man akong kumakausap sa isang hangin..

"Sorry.."

Pinunasan ko agad ang luha ko, bakit ba napakaiyakin ko?

"Sorry sa lahat, kung may isang tao na ayaw kong mawala sa buhay ko isa ka sa mga yun pero naiintindihan ko kung bakit ayaw mo na sa akin,