|Zakończone| Inazuma eleven Orion no kokuin- ,,Krzyk naszych serc''

A ze Stasi (patelni) chcesz?

(Z perspektywy Froy'a)

Fumi dalej spała w moich objęciach, oparta o kolana. Nagle usłyszałem jak ktoś wchodzi do podziemi. Wziąłem Fumi na ręce i zacząłem szukać wyjścia. Nigdzie go nie było. Byliśmy w kropce.
-Stój! To cię nie uśpie! - krzyknął jeden z nich.
Stałem jak słup, gdy nagle Fumi się obudziła. Zeszła mi z rąk i podeszła do jednego z typków.
Spojrzała na niego, a on na nią.
-A ze Stasi chcesz? -spytała go.
-Co? - typek nie wiedział o co chodzi.
Ja zresztą też nie wiedziałem o co chodzi. Fumi zaczęła grzebać w plecaku i wyjęła PATELNIE?
-Poznaj Stasie- powiedziała do typka.
Typek miał na mordzie wypisane ,,WTF". Nagle Fumi wzięła taki zamach i mu przypierdzieliła tą patelnią w łeb, że stracił przytomność. Byłem zdziwiony.
-Co tak patrzysz? -spytała.
-Po prostu to było... Wow..
-Dobra, Dobra uciekamy- powiedziała i zaczęła mnie ciągnąć do wyjścia w innym miejscu.
Biegłem za nią i byłem zdziwiony. Jak dobiegliśmy na miejsce to szybko po schodach w górę i tyle nas widzieli.
-To co teraz?
-Kończą mi się pomysły - powiedziała.
-Może do starego wesołego miasteczka, które jest opuszczone?
-Dobra, ale szybko! - powiedziała chowając patelnie i zaczęła biec tam, a ja za nią.

(Z perspektywy Iriny)

-Bernard!
-Tak matko? -wszedł do pomieszczenia.
-Jak to jest możliwe, że dwójki smarkaczy nie potrafią znaleźć?!
-Nie wiem matko... -odparł
-To masz się dowiedzieć! Masz zrobić wszystko by ich znaleźli!
-Tak jest matko- wyszedł z pomieszczenia.

(Z perspektywy Froy'a)

Dobiegliśmy na miejsce i od razu weszliśmy na teren Wesołego Miasteczka, które było opuszczone.
- To gdzie się ukrywamy?
-Tam gdzie są lustra na pewno nie... - powiedziała Fumi.
-To może dom strachów?
-Okej- powiedziała i pobiegła tam, a ja tuż za nią.
Jak weszliśmy do środka, usiedliśmy i wtuliliśmy się w siebie. Teraz czekać, aż znowu nas znajdą... Mam dosyć tej ucieczki...

Ciąg dalszy nastąpi...
Zapraszam na kolejne części.
Adik. Karolak.