Something Between Us

7

~Megan~

Zuchtend laat ik in de wc van de club mijn handen door mijn haren glijden. Alicia en Justin zijn druk bezig met elkaar en Liam heb ik al een halfuur niet meer gezien. De alcohol begint langzaam uit te werken en een beetje misselijk drink ik wat water. Via de spiegel zie ik Maddie en Yara een wc hokje uit komen en giechelend gaan ze naast me staan om hun handen te wassen. 

'Dat heb je niet gedaan!' Roept Yara naar haar vriendin die nog steeds lachend bij de wasbak staat. Maddie knikt zelfverzekerd. 

'De nieuwe jongen van school? Hoe heet ook alweer?' Meteen weet ik over wie ze het hebben. 

'Liam,' zegt Maddie dan met een verliefd stemmetje. Een beetje jaloers luister ik naar wat de twee aan het bespreken zijn. 

'Het is net gebeurt,' zegt ze dan. 'In een steegje. Hij heeft echt een grote.' Yara lacht om de opmerking van haar vriendin. 

'Je bent echt een slet,' zegt Yara dan. Maddie glimlacht en haalt dan haar schouders op. 

'Daar ben ik het mee eens,' zeg ik dan voor ik er erg in heb. De twee vrolijke gezichten van de meisjes veranderen nu in twee boze blikken. Meteen baal ik van mijn opmerking. 

'Pardon?' Maddie kijkt me vragend aan en zet voorzichtig een stap naar voren. Haar arrogante blik geeft me een beetje buikpijn. Ik zucht en rol wat met mijn ogen. Fijn. Nu heb ik nog gedoe met Maddie ook. Ze had al een hekel aan me en nu heb ik het alleen maar erger gemaakt. 

'Krijg ik geen excuses?' Vraagt ze dan. Ik bijt even op mijn lip en breng mijn gezicht iets dichter bij die van haar. 

'Dat vind ik nergens voor nodig,' zeg ik dan maar om niet te laten merken dat ik bang ben. Voordat Maddie nog iets terug kan zeggen loop ik snel weg. Binnen loop ik meteen de brede trap op en laat ik mijn nummertje zien voor mijn jas. Buiten haal ik opgelucht adem en laat ik mezelf op een bankje vallen.  

'Meg?' Hoor ik een vragende stem naast me zeggen. Voor me staat Liam. Niet wetende wat ik moet zeggen kijk ik de andere kant op. Door de verhalen die ik net heb gehoord is mijn beeld van Liam sterk veranderd. Natuurlijk wist ik dat hij zo was. Hij heeft me dat duidelijk gemaakt. Maar ergens in dacht ik dat er na vanavond iets veranderd was. Ik haat het om zo naïef te zijn soms. 

'Gaat het goed?' Vraagt hij me terwijl hij naast me gaat zitten. Net wanneer hij zijn arm om me heen wil slaan schuif ik iets op en verbaasd kijkt hij me aan. 

'Is er iets gebeurd?' Vraagt hij me. Ik grinnik even cynisch en kijk hem dan toch aan. 

'Bij mij niet hoor,' zeg ik dan. 'Bij jou volgens mij wel.' Liam kijkt me aan en als hij weet wat ik bedoel kijkt hij snel naar de grond. 

'Megan..' voordat hij iets kan zeggen sta ik op. 

'Nee,' zeg ik. 'Je hoeft mij niets te vertellen hoor. Je bent mij niets verschuldigd. We hebben niets, we zijn geen vrienden en zolang kennen we elkaar nog niet.' Liam staat nu ook op. 

'Waarom doe je nu zo jaloers dan?' Ik lach even om zijn opmerking. 

'Jaloers?' Vraag ik hem. 'Ik ben niet jaloers. Ik ben gewoon moe en ik wil naar huis. Fijne avond nog.' 

'Ik ben je lift,' zegt Liam dan. Ik zucht. Dat is waar ook. Liam zou me thuis brengen. Op dit moment ga ik nog liever lopen dan samen met hem op een fiets.

'Ik fix wel wat,' zeg ik dan. Een beetje chagrijnig loop ik het grote plein af. De hele tijd spoken de woorden van Maddie door mijn hoofd. Maddie. De verschrikkelijkste meid van de school heeft het nu alweer voor elkaar gekregen. Mijn gevoel op dit moment is niet te beschrijven. Ik kan niet bepalen of het nou woede, jaloezie of medelijden is. 

'Megan Jones!' Hoor ik vanaf een afstandje iemand roepen. Iemand op een scooter zwaait even kort en rijd dan mijn kant op. Door het donker en het felle licht van de scooter kan ik niet zien wie het is. Pas als hij stopt is het me duidelijk. 

'Jay?' Vraag ik dan verbaasd aan mijn baas van de bioscoop. Hij lacht even en kijkt dan verbaasd om zich heen. 

'Ben je helemaal alleen?' Ik knik even en vertel hem dan dat ik eerder weg wilde dan mijn vrienden, maar ik eigenlijk een lift nodig had. 

'Ik breng je wel thuis,' zegt hij dan. Snel schud ik mijn hoofd.

'Ik stap niet bij dronken mensen op scooters!' Jay lacht even. 

'Dat is heel goed van je,' zegt hij dan. 'Maar ik heb geen slok op. Ik kom bij mijn ouders vandaan.' Na even twijfelen spring ik toch bij Jay op de scooter en leg ik hem uit waar ik woon. Na ongeveer vijfentwintig minuten komen we bij mijn huis aan. 

'Bedankt voor de lift,' zeg ik hem dan. Ik glimlach even. 

'Geen probleem,' zegt hij dan. 'Zo'n mooie meid kan ik toch niet alleen over straat laten lopen.' Zijn woorden zorgen even voor een ongemakkelijke situatie. 

'En Megan?' Net wanneer ik weg wil lopen houdt zijn vragende stem me tegen. 

'Niet meer zo veel drinken,' zegt hij dan. Even bijt ik op mijn lip, maar dan moet ik toch lachen. 

'Hoe weet je dat?' Vraag ik hem. Jay grinnikt. 

'Ik ruik die wodka lucht hier, gekkerd.' Ik glimlach en knik dan. 

'Beloofd baas.' Nadat ik van Jay nog een kleine knipoog heb gekregen loop ik het huis in.