Something Between Us

62

~Liam~

De hele rit zit ik met Larry in mijn hoofd. Wat is dat toch met die gast? Nu hij weet dat wij er ook zijn zoekt hij Megan telkens op. Hij moet niet denken dat hij haar ooit terug kan krijgen. Megan is van mij en ik zal haar niet laten gaan. Nooit. Zwijgend geef ik wat meer gas om de heuvel op te komen. Het centrum wat Cloë heeft gevonden ligt wat hoger in de bergen. In de verte kunnen we het gekleurde dorpje al zien. 

Als we na een kwartier boven zijn geland zetten we onze scooters bij de andere scooters. Door de hoogte is het nog warmer. Het dorpje is erg toeristisch. Overal zie je mensen met rugzakken lopen en hier en daar zie je mensen met wandelstokken. Ik moet er niet aan denken om deze berg lopend te hebben beklommen. Met zijn zesjes lopen we langs alle winkeltjes. Het zijn de typische winkeltjes die je in het buitenland vaak tegenkomt. Overal hebben ze hetzelfde. gehaakte bandjes, beeldjes, nep kleding, tassen en noem maar op! Toch is het hier erg sfeervol en super kleurrijk wat een leuke uitstraling op foto's heeft. Af en toe poseren de meiden wat voor een foto en soms staan we stil om een filmpje te maken van het uitzicht. Na een klein uurtje laten we ons hijgend op een muurtje vallen. 

'Ik ben kapot,' zeurt Alicia. 'Mijn voeten doen pijn van mijn slippers en ik wil een duik in de zee nemen.' Ik ben het helemaal met haar eens. Het is een prachtig bergdorpje, maar veel te warm om dit nu te beklimmen. 

'Daar is een strand,' we kijken even naar de richting waar Justin heen wijst. 'Met allerlei restaurantjes. Ik ben wel toe aan een lekkere lunch.' Iedereen is het gelukkig met Justin eens.

Inmiddels zijn we aangekomen op het strand. We hebben bedjes gehuurd en Justin en Jonah komen ondertussen terug met twee dienbladen. 

'Tosti's en friet!' Roept Jonah. Snel pak ik een bordje van het dienblad en begin ik aan mijn eten. Hier was ik flink aan toe. Alicia zit ondertussen zwijgend voor zich uit te staren. Sinds vanmorgen is ze erg afstandelijk. Ze zegt weinig en is steeds diep in gedachtes verzonken. Gelukkig ben ik niet de enige die het ziet. Verbaasd kijkt Cloë haar aan, maar gelukkig begint ze er niet over.

'Hey,' roept Jonah dan. 'Daar is Larry.' Meteen zie ik Megan naar mij kijken, maar ik negeer haar blik. Jonah zwaait even en wenkt Larry dan. Snel komt hij onze kant op. 

'Nu kom ik jullie ook overal tegen hè,' zegt hij dan lachend. Hij kijkt even naar mij en dan naar Megan. Wanneer Larry haar een snelle knipoog geeft voel ik een een golf van woede door mijn buik heen gaan. 

'Beviel de scooter?' Vraagt hij haar. Megan knikt.

'We zijn naar het dorpje daar geweest.' Ze wijst even naar de berg wat verderop. 

'Leuk is het daar hè!' Reageert hij dan enthousiast. 'Wij zijn daar al twee keer geweest. Je kan daar heerlijk eten. Ik kan je misschien nog wat leuke restaurantjes aanraden hier in de omgeving?' Vragend kijkt Larry haar aan en net wanneer ze wil antwoorden ga ik voor hem staan. 

'Dat is nergens voor nodig,' zeg ik dan. 'We redden ons zelf prima. Bovendien hoeft Megan je hulp niet. Blijf gewoon bij ons vandaan. Ik weet echt wel waar je mee bezig bent, Larry, maar het gaat je niet lukken.' 

'Liam...' 

'Stil,' beveel ik Megan. Larry begint te lachen en doet dan nog een stapje dichter naar mij toe. 

'Is ze je vriendin of je slaaf?' Vraagt hij dan. Zijn woorden herhalen zich nog een keer in mijn hoofd en dan ontplof ik van woede. Met mijn vuist geef ik een stevige klap tegen Larry's kaak.

'Fuck,' zegt Larry dan. Zonder enige twijfel geeft Larry me een klap terug.

'Hey!' Roept Justin die van zijn bedje springt en tussen ons gaat staan. 'Gedraag jullie is,' zegt hij. 'We zijn hier op een strand vol met gezinnen en kinderen. Willen jullie jezelf echt zo voor gek zetten?' Larry lacht even cynisch en kijkt dan naar Megan. 

'Je hebt het nu dus nog slechter getroffen,' zegt hij. Ik bijt even op mijn lip en zeg niets meer. Justin heeft gelijk. Ik wil het niet nog erger maken. Zonder nog een reactie van mij te hebben gekregen loopt Larry terug naar zijn vriendengroep. Ik rol ondertussen met mijn ogen en nu pas merk ik dat mijn neus bloed.

'Geef me een servet,' zeg ik gehaast tegen Cloë. Braaf doet Cloë wat ik van haar vraag en ga ik op Megan's bedje zitten. Het papieren doekje houd ik stevig tegen mijn neus gedrukt. 

'Megan...' ik wil wat zeggen, maar voordat dat kan staat ze op. Zonder iets te zeggen loopt ze richting de zee.