Something Between Us

28

~Liam~

Het is maandagmiddag en na mijn laatste les loop ik samen met Megan, Alicia en Justin naar mijn auto. Het is nog vroeg dus met zijn viertjes hebben we besloten wat te gaan lunchen. Als we alle vier in de auto zitten start ik de motor. Binnen een kwartier parkeer ik mijn auto op de parkeerplaats op de hoek van het centrum waar de lunchtent ligt. Alle vier stappen we uit en lopen we naar binnen. Daar zoeken we een tafeltje bij het raam. 

'Het is lekker warm hier,' zegt Alicia die haar dikke winterjas aan de kapstok hangt. Het begint bijna winter te worden en te temperatuur is erg gedaald. Gelukkig zitten we dicht bij de verwarming. Ik schuif Megan's stoel even naar achter en neem dan plaats naast haar. Als we de menukaart hebben bekeken en de ober onze bestelling op komt nemen geven we door wat we willen eten en drinken. 

'Weet je,' begint Alicia dan. 'We zouden eigenlijk met zijn viertjes op vakantie moeten gaan.' Iedereen kijkt haar verbaasd aan. 

'Nu?' Vraag ik haar. Meteen schudt ze haar hoofd. 

'Nee gekkerd,' zegt ze dan. 

'Na de examens. Hoe leuk zou het zijn om ons laatste jaar af te sluiten met een vakantie en te vieren dat we geslaagd zijn. Jonah en Cloë kunnen ook mee!' Ik lach even om Alicia's enthousiaste stem. 

'Wie zegt dat we slagen?' Vraag ik haar. 'Ik moet echt heel erg mijn best doen.' Ze haalt haar schouders even op. 

'Het lukt je vast wel.' Ik knik wat onzeker.

'Mij lijkt het een geweldig idee,' zegt Justin die zijn arm om haar heen slaat. Die twee zijn weer helemaal verliefd. Het is fijn om te weten dat het zo goed gaat. Maar de hele dag zitten ze al aan elkaar vast geplakt. Een beetje irritant soms. 

'Mij lijkt het ook wel wat,' zegt Megan dan. Verbaasd kijk ik haar aan. 'Ik moet het natuurlijk wel aan mijn ouders gaan vragen,' zegt ze dan. 'Jullie weten dat ze nogal streng kunnen zijn.' Als ik zeg dat Alicia ook gaat mag het vast wel. Ik moet er gewoon op een goed moment mee komen. Waar dacht je precies aan?' Alicia haalt haar schouders op. 

'We kunnen gewoon naar een plaats hier dichtbij Amerika gaan. Mexico of zo. Als het maar aan het strand is!' Ik grinnik. Ik weet nu al dat ook mijn moeder me niet meteen zal laten gaan. Ze kan ons echt niet missen. Zeker niet nu ze zich zo ellendig voelt. De ober komt ondertussen terug met onze vier warme chocolademelk drankjes. Dankbaar zet ik de kop voor me neer. 

'Misschien zijn jullie dan ook eindelijk een stel,' zegt Alicia. 'Hoe leuk zal dat zijn!' Ik grinnik. 

'Ja,' zeg ik dan. 'En dan zijn wij vast net zo klef als jullie.' Ik sla mijn arm even over Megan heen en geef haar dan meerdere kusjes op haar wang. Ze lacht even, maar wanneer ze naar buiten kijkt betrekt haar gezicht. Verbaasd kijk ik door het raam. Daar zie ik Jay staan. Starend kijkt hij ons aan. Wat moet hij nou weer?

'Wat is er?' Vraag ik aan Megan die nog steeds stil naar buiten staart. Snel kijkt ze me aan. 

'Niets,' zegt ze dan met een glimlach. Ik weet dat ze liegt. Haar vrolijke humeur is in een seconde veranderd naar afstandelijk gedrag. Om de sfeer niet te bederven besluit ik er niet over door te gaan. Na een klein kwartier staan mijn strawberry pancakes voor me op tafel en neem ik een hap. Toch kan ik mijn gedachtes niet bij Megan en Jay weghouden. Er is iets wat ze voor me verbergt. Iets wat ze me niet wil vertellen. Als we onze lunch op hebben lopen Alicia en Justin naar de kassa om af te rekenen. 

'Wat was dat nou net?' Vraag ik Megan. Megan kijkt me aan en doet alsof ze niet weet wat ik bedoel. 

'Niet zo doen,' zeg ik dan. 'Je weet best wat ik bedoel. Je hele humeur veranderde toen je Jay zag staan. Je kan me alles vertellen.' Megan knikt.

'Weet ik,' zegt ze dan. 'Maar er is niets. Vertrouw me nou maar.' Glimlachend staat ze op en trekt ze haar jas aan. Buiten stappen we weer met ze vieren in de auto. Alicia en Justin zet ik af bij haar huis en dan zit alleen Megan nog in de auto. 

'Kun je me ergens anders droppen?' Vraagt Megan me. Ik knik. 

'Zeg maar waar ik heen moet.' Megan begeleid me de weg en na een kleine vijftien minuten komen we aan bij een appartementencomplex.

'Ga je op bezoek?' Vraag ik haar. Megan knikt. 

'Ja,' zegt ze dan. 'Hier woonde die tante waar ik over vertelde. Ik wil haar even bedanken voor de goede zorgen.' Megan stapt uit en voor ze weg wil lopen draait ze zich nog even naar me om. 

'Je hoeft niet te wachten,' zegt ze dan. 'Ze brengt me thuis.' Ze glimlacht even en loopt dan weg. 

Ergens weet ik dat dit hele verhaal onzin is. Ik weet niet waar ze mee bezig is, maar ze doet raar. Even twijfel ik om te gaan wachten tot ze het complex weer uit is. Ik heb alleen geen idee hoelang dit verdachte bezoekje gaat duren en ik wil al helemaal niet dat ze denkt dat ik haar loop te controleren. Zuchtend start ik de motor en verlaat ik het terrein.