Something Between Us

48

~Liam~

Het is vrijdagavond en verveeld hang ik op de bank. Mam zit achter haar laptop op de bank en Cloë ging net weg. Waarheen wilde ze me niet zeggen. Waarschijnlijk heeft ze een date waar ik niets van mag weten. Ik grinnik even bij de gedachte. Die stiekemerd. 

'Waarom bel je je vrienden niet?' Vraagt mam als ze me ziet liggen. Ik zucht even. Konden die maar. Ik heb net iedereen gebeld, Justin en Alicia hadden een verjaardag van zijn tante, Megan heeft een etentje en Jonah is werken. 

'Ze kunnen niet,' zeg ik dan. 'Iedereen heeft wat.' Ik kijk even op de klok en zie dat het al negen uur is. Opeens schiet me iets te binnen. Megan vertelde me vanmorgen dat het etentje al zeven uur begon en ze daarna allemaal nog gaan borrelen. Ze heeft me gisteren gezegd dat er geen genoeg eten was als ik ook kwam, maar over het borrelen heeft ze niets gezegd. Ik ga haar gewoon verrassen. Door mijn briljante idee spring ik van de bank en loop ik naar de gang om mijn schoenen en jas aan te doen. 

'Ik ga toch even weg,' zeg ik tegen mam als ik weer aangekleed in de woonkamer sta. 'Red jij je alleen?' Mam glimlacht even en knikt. Het is fijn dat het zo goed gaat met haar. Elke dag gaat het ietsjes beter. Ze is veel vrolijker sinds ze met de psycholoog praat. Ik geef haar een snelle kus en loop dan naar de voordeur. Buiten spring ik op mijn scooter. 

Als ik bij Megan's huis aankom zet ik mijn scooter op het erf. Via het grindpad loop ik naar de voordeur van het grote, witte huis. Het huis is groter dan die van ons en erg mooi. Binnen hoor ik al aardig wat mensen praten en op de achtergrond hoor ik wat muziek. Het klinkt erg gezellig en ik heb zin om de rest van haar familie te ontmoeten. Een beetje zenuwachtig druk ik op de bel en het duurt niet lang voor Ellis in de deuropening staat. 

'Liam!' Groet ze me enthousiast. 'Wat leuk dat je er bent! Heeft ze je toch uitgenodigd?' Ik wil Ellis vraag beantwoorden, maar ze praat maar door. 

'Ach,' zegt ze dan. 'Wat maakt het ook uit. Ik ben allang blij dat ze het je toch wilde vertellen. Ik vond het maar niets dat ze het geheim wilde houden. Kom binnen!' Verbaasd kijk ik haar aan. Waar heeft ze het over? Net wanneer ik Ellis wil vragen wat ze bedoeld komt er een vrouw de hal in die vraagt of Ellis even in de keuken kan helpen.

'Loop maar door hoor!' Roept ze nog even naar mij. Dat ben ik ook zeker van plan. Nog steeds hoor ik Ellis' woorden door mijn hoofd spoken. Wat bedoelde ze daar nou mee? Wat wilde Megan voor me verbergen? Meteen bedenk ik me van alles en nog wat. Heeft ze een ander? Is ze niet meer gek op me? Is er iets ergs aan de hand? Snel probeer ik mezelf rustig te houden. Ik ga het haar gewoon vragen. Snel loop ik naar binnen en sluit ik de deur. Net wanneer ik de woonkamer in wil bots ik tegen iemand op. 

'Pardon,' zegt een bekende stem. Even schrik ik als ik in mijn zusjes ogen kijk. 

'Cloë?' Vraag ik verbaasd. 'Wat doe jij hier nou?' Lachend zie ik Alicia en Justin de trap afkomen en als ze mij zien staan stoppen ze. Alicia is druk bezig met de knoopjes van haar blouse sluiten. Het is wel duidelijk wat die twee hebben gedaan. Een naar gevoel betreed mijn lichaam. Wat is hier aan de hand?

'Alicia? Justin?' Onzeker kijken de twee elkaar aan als ze beneden aan de trap staan. 

'Wat is hier aan de hand?' Vraag ik. 'Waar is Meg...' ik kan mijn zin niet afmaken, want net op dat moment komt Megan de hal in. Haar vrolijke gezicht betrekt meteen als ze me ziet staan. 

'Liam?' Zegt ze een beetje onzeker. 'Wat doe jij hier?' Mijn angstige gevoel is nu veranderd in woede.

'Dat kan ik ook aan jullie vragen!' Roep ik een beetje boos tegen mijn vrienden. Niemand zegt wat en alle blikken zijn op Megan gericht. 

'Misschien moet je het hem zelf zeggen,' zegt Alicia dan tegen Megan. Megan knikt en Cloë, Alicia en Justin lopen naar de woonkamer waar duidelijk nog veel meer mensen zijn. Boos, teleurgesteld en een beetje verdrietig kijk ik haar aan. 

'Je moeder deed net open,' zeg ik. 'Ze zei dat ze blij was dat je het me toch wilde vertellen.' Megan bijt even op haar lip, maar zegt niets. 

'Megan!' Roep ik dan als ze stil blijft. 'Wat verberg jij voor mij?' Mijn stem wordt iets luider en een man van middelbare leeftijd komt de wc uit. Verbaasd kijkt hij ons aan, maar hij zegt niets. 

'Kom mee,' zegt Megan dan. Megan loopt de trap op en met tegenzin volg ik haar. Boven op haar kamer sluit ze de deur. 'Oke,' zegt ze dan. 'Ik ben ontzettend stom geweest.' Dat is wel duidelijk ja, denk ik bij mezelf. Toch besluit ik het niet hardop te zeggen en gebaar ik dat ze door moet praten. 

'Ik heb gister een brief gekregen,' zegt ze dan. 'Van UCF. Ik ben aangenomen op de universiteit. Mijn ouders waren zo trots op me,' gaat ze verder. 'Vanavond zouden we het gaan vieren met wat familie en vrienden. Ik wilde het je niet vertellen omdat ik aan je zie dat je er moeite mee hebt als het over studeren gaat.' 

'Ik ben je vriend, Megan!' Schreeuw ik nu. Ik zie dat ze schrikt van mijn stem, maar het kan me niets schelen. 'Ik ben de eerste die dit moest weten. Ik had kunnen zeggen hoe trots ik op je was! Hoe blij ik ben dat mijn vriendin is aangenomen op een van de beste universiteiten van Florida en ik had je kunnen verrassen. In plaats daarvan nodig je iedereen uit en hou je het voor mij verborgen. Wat ben jij voor een vriendin?' Mijn woorden zijn hard, maar gemeend. Ze had dit nooit voor me mogen verbergen. 

'Liam..' Megan zet een stap naar voren, maar wanneer ze mijn hand wil pakken trek ik mijn arm weg. 

'Raak me niet aan,' zeg ik kwaad. Ik zie Megan's ogen waterig worden en zachtjes begint ze te praten.

'Ik had nooit mogen liegen, Liam,' zegt ze dan. 'Het spijt me echt onwijs erg.' Ik zucht en wrijf even over mijn voorhoofd. Door dit gedoe heb ik er gewoon hoofdpijn van gekregen. 

'Denk je dat je mee naar beneden kunt om het toch nog een beetje te vieren?' Vraagt ze me. Lachend kijk ik haar aan. 

'Wat denk je nou?' Vraag ik haar. 'Dat ik serieus nu beneden een biertje ga drinken om te vieren dat jij bent aangenomen dat tegen mij hebt gelogen? Stik er in man!' Kwaad loop ik langs haar heen. Met een ruk gooi ik de deur achter me dicht.