23

656 16 0
                                    

~Megan~

Het is maandag als ik samen met Alicia door de grote gangen van de school loop. We hebben een tussenuur en als we in de kantine in lopen zoeken we een rustig plekje achterin. In de verte zie ik Liam en Justin al onze kant op komen. 

'Hoe gaat het nu tussen jou en Justin?' Vraag ik voorzichtig aan mijn vriendin. Alicia haalt haar schouders op. 

'Niet veel beter, maar ook niet veel slechter,' is haar antwoord. De twee zijn inmiddels aangekomen bij onze tafel en schuiven aan. Liam glimlacht even en legt zijn hand op mijn been waardoor ik even huiver. Gelukkig trekt hij hem snel weg voordat Alicia het gezien heeft. Ik heb geen zin in tientallen vragen. Nu nog niet. Zeker niet nu haar relatie niet lekker loopt. Het liefst vertel ik Alicia alles over wat er laatst is gebeurd. Mijn date met Jay, mijn intieme moment met Liam en de gevoelens die ik voor hem begin te krijgen. Toch vind ik het niet kunnen om mijn blije gevoel bij haar half, gebroken hart uit te spreken. 

'Waarom gaan we vrijdag niet stappen?' Stelt Liam vragend voor. Ik bijt even op mijn lip. De laatste keer is niet goed verlopen en ik zou het zonde vinden om alles op het spel te zetten voor een stapavond. Het gaat juist beter tussen Liam en mij. Alicia knik enthousiast en tot mijn verbazing vind ook Justin het een goed idee. De afgelopen dagen is hij wat meer afwezig geweest. Waarschijnlijk door het gedoe met Alicia. 

'Meg?' Alicia kijkt me vragend aan. 'Jij gaat ook wel mee toch?' Even twijfel ik maar als ik Liam's smekende gezicht zie knik ik dan toch. 

'Vooruit dan,' zeg ik. Hij glimlacht en knijpt dan zachtjes in mijn bovenbeen. 

Na school ga ik meteen door naar de bioscoop. Snel kleed ik me om in mijn werkkleren en loop ik naar boven om me te melden. Jay zit geconcentreerd achter zijn computer. 

'Hey,' zeg ik een beetje ongemakkelijk. Jay kijkt even over zijn schouder en staat enthousiast op als hij me ziet staan. 

'Hallo mooie dame,' zegt hij overdreven. Ik glimlach wat, maar zeg verder niets. Verbaasd kijkt hij naar mijn oren. 

'Vond je ze niet mooi?' Vraagt hij me. Niet-wetend wat hij bedoeld kijk ik hem aan. 

'De oorbellen.' Meteen schiet het me weer te binnen. Sinds Liam me heeft gevraagd ze uit te doen heb ik ze in mijn bureaula gelegd en heb ik er geen omkijken meer naar gehad. 

'Jawel,' zeg ik snel. 'Maar mijn gaatjes waren ontstoken,' lieg ik maar om hem geen lullig gevoel te geven. Jay knikt begrijpelijk en gaat er gelukkig verder niet over door. 

'Zullen we vrijdagavond wat gaan doen?' Vraagt hij me. 'Uit eten en naar de bioscoop bijvoorbeeld?' Peinzend schud ik mijn hoofd. 

'Ik heb al plannen,' zeg ik dan. Jay kijkt me aan met een vragende blik. 

'Ik ga uit met wat vrienden,' zeg ik dan. Hij trekt zijn wenkbrauwen even op.

'En is Liam daar ook bij?' Vraagt hij me. Ik knik even. 'Luister,' begint hij dan. 'Ik weet niet wat er voor ons afspraakje tussen jullie is gebeurd, maar ik zie aan alles dat hij je wilt. Ik weet ook dat hij je een keer erg gekwetst heeft.'

'Ik...' ik wil wat zeggen, maar Jay is me voor.

'Ik vind je echt leuk, Megan,' zegt hij dan. 'En ik wil je graag nog beter leren kennen.' Ik knik begrijpelijk. Zijn woorden komen gemeend over. 

'We zijn gewoon goede vrienden,' zeg ik dan. 'En ik weet dat hij me een keer pijn heeft gedaan, maar hij kan ook echt heel lief zijn. Hij laat me lachen.' Jay knikt wat, maar zegt niets meer. 

'Vanmiddag sta je achter de bar,' zegt Jay dan. Zonder verder nog iets te zeggen loopt hij weer naar zijn computer. 

Als ik om tien uur uitgeput de bioscoop verlaat schrik ik even als ik Liam bij de ingang op een steen zie zitten. 

'Liam?' Verbaasd kijk ik hem aan. 'Wat doe jij hier nou weer?' Vraagt ik hem. Liam staat op, loopt op me af en slaat zijn armen om mijn middel. Zonder iets te zeggen drukt hij zijn lippen stevig op de mijne. Langzaam open ik mijn mond waardoor zijn tong bij me naar binnen kwam. Langzaam, maar intens draait die van hem rondjes om de mijne. 

'Ik kwam hiervoor,' zegt hij wanneer hij zijn hoofd heeft terug getrokken. 'Ik zat op de bank en ik wilde je zien. Ik kon niet wachten tot morgen, Megan. Je maakt me wanhopig.' Zijn lieve, zachte, warme woorden raken me. Speciaal voor mij is hij in de auto gestapt om hier naar toe te komen. Zonder te antwoorden druk ik mijn lippen terug op die van hem. Hij is fantastisch. 

---
Het gaat bijna spannend worden! :)

Something Between UsWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu