Something Between Us

69

~Megan~

Het is een halfuurtje later als ik samen met Larry in een café iets verderop zit. Na een halfuurtje te hebben gehuild heeft hij me meegenomen en daar ben ik hem erg dankbaar voor. Allebei zitten we aan een biertje. Ik drink nooit bier. Toch ben ik er vandaag een keer voor gegaan. Toen ik Larry het verhaal net vertelde heeft hij lief geluisterd en gereageerd. Even voelde het net als vroeger. Ik kon ondanks onze problemen altijd alles bij hem kwijt. 

'En nu?' Vraagt hij me dan. 'Waar slaap je vannacht?' Dat is een goede vraag. Ik ga sowieso niet terug naar Liam. Dat gaat mooi niet gebeuren. Ook kan ik op de andere kamers niet terecht. Op de ene kamer ligt Alicia en op de andere Cloë. Voorlopig hoef ik ze allebei niet onder ogen te komen.

'Ik weet het niet,' geef ik dan zuchtend toe. 'Ik ga niet terug. Ik zoek wel een goedkoop hotelletje in de buurt.' Meteen schudt Larry zijn hoofd.

'Geen spraken van,' zegt hij dan. 'Je gaat niet alleen over straat en al helemaal niet in een vreemd hotel verblijven. Het is hartstikke laat en je weet nooit wat voor een mensen daar zitten.' Een kleine glimlach verschijnt op mijn gezicht. Het is lief dat hij zo bezorgd is. 'Je gaat met mij mee,' zegt hij dan. 'Ik lig alleen op een kamer. Je kan met mij mee.' Even denk ik na. Ik weet dat het geen goed idee is. Er is veel gebeurd tussen Larry en mij, maar tegelijkertijd weet ik dat ik geen andere keus heb.

'Je hoeft je niet druk te maken,' zegt Larry dan. 'Ik blijf van je af.' Ik grinnik even.

'Daar ben ik ook niet bang voor,' zeg ik dan. Uiteindelijk knik ik toch. 

'Ik ga mee,' zeg ik dan. Larry glimlacht, vraagt de rekening en vervolgens verlaten we het café. Het hotel ligt naast die van ons en niet ver. Via de voordeur gaan we naar binnen. Ook dit hotel is weer prachtig. Alles is spierwit en de grote trap in het midden oogt prachtig. 

'Larry!' Hoor ik dan. Allebei kijken we naar links. Daar zitten twee jongens en twee meisjes aan een tafeltje te pokeren. Larry gebaart dat ik mee moet en een beetje zenuwachtig lopen we op de vier af. 

'Dit is Megan,' stelt Larry me voor. 'Megan is een ex van vroeger. Ze verblijft in het hotel hiernaast, maar vanwege problemen overnacht ze hier bij mij.' De jongens kijken elkaar lachend aan.

'Dit zijn mijn vrienden Jaxx en Quin,' zegt Larry dan. 'En hun vriendinnen Stacey en Ivy.' Ik geef ze alle vier een hand en herhaal dan nog een keer mijn naam. 

'Leuk je te ontmoeten,' zegt Stacey. 'En we vinden het leuk dat er iemand bij is. Larry kan wel wat gezelschap gebruiken.' Stacy geeft Larry een snelle knipoog en Larry grinnikt. 

'Dat gaat niet gebeuren,' zegt hij dan. 'Ze is hier echt alleen omdat ze een slaapplaats nodig heeft.' 

'Waarom kan je niet terug naar je eigen hotel dan?' Vraagt Ivy nieuwsgierig. Ik bijt even op mijn lip en kijk dan naar Larry. Meteen begrijpt hij mijn blik en begint hij het verhaal te vertellen. Ondertussen vullen mijn ogen zich opnieuw met tranen. 

'Ach,' zegt Ivy dan. Het roodharige meisje staat op en slaat dan een arm om me heen. 'Wat ontzettend rot voor je.' Ze geeft me een snelle knuffel en laat me dan weer los. 

'Weet dat je hier welkom bent.' Ik glimlach. 

'Dat is erg lief,' zeg ik dan. Larry vertelt ze dat we naar boven gaan en vervolgens nemen we de lift naar de zesde verdieping. Aan het einde van de gang houdt hij het pasje voor de sensor en wordt de deur geopend. De kamer is iets kleiner dan de kamer van Liam en mij. Meteen als ik aan Liam denk voel ik een golf van misselijkheid door mijn lichaam gaan. Ik moet niet aan hem denken. Snel probeer ik me op iets anders te focussen. 

'Je bent nog steeds zo netjes als vroeger,' zeg ik lachend wanneer ik de kamer rondkijk. Zijn koffer staat netjes in de hoek, zijn gebruikte kleren hangen netjes over de stoel en verder ligt er bijna niets. 

'Klopt,' zegt hij dan. 'Ik kan nog steeds niet tegen troep.' Ik giechel even en kijk dan van het grote bed naar de bank. Toch besluit ik er nog niets over te zeggen. 

'Je mag een shirt van mij aan,' zegt Larry dan. Hij loopt naar de kledingkast, zoekt een shirt en geeft het dan aan mij. 

'Deze vond je altijd fijn toch?' Vraagt hij. Hij heeft gelijk. Ik was gek op zijn grote, witte shirts met printjes. Ze zaten heerlijk. Ik knik dankbaar. 

'In de badkamer ligt een extra tandenborstel. Die lag hier op de kamer toen ik de eerste dag kwam.' Ik snap precies wat Larry bedoeld. Bij ons lag er ook een verrassingspakket met eventueel nodige spulletjes. Ik knik en loop dan naar de badkamer om me klaar te maken voor bed. Daar trek ik mijn kleren uit, Larry's shirt aan en gooi ik mijn blonde haren in een hoge knot. Snel poets ik nog even mijn tanden en dan loop ik terug. Larry is druk bezig met wat dekens uit de kast op de bank leggen en als dat klaar is pakt hij ook nog een kussen. Net wanneer ik wil gaan liggen houden zijn stevige armen me tegen. Onze gezichten zijn erg dicht bij elkaar en even kijk ik naar zijn volle lippen. Wanneer ik zie dat Larry ook naar de mijne kijkt kijk ik snel weg. Meteen doe ik een stapje naar achter. 

'Je denkt toch niet dat ik je op de bank laat slapen?' Zegt hij dan vragend. 'Je mag in het bed. Ik ga op de bank.' Meteen schud ik mijn hoofd. 

'Nee,' zeg ik dan. 'Ik wil je niet tot last zijn. Ik vind het allang lief dat ik hier mag slapen.'

'Geloof me,' zegt Larry dan. 'Jij bent me echt niet tot last.' Larry loopt naar het bed, gooit de dekens terug en gebaart dat ik moet gaan liggen. Na even twijfelen stap ik toch in bed. Nog snel kijk ik even op mijn telefoon. Ik heb achttien gemiste oproepen. Vijf van Cloë, vijf van Jonah en tien van Liam. Zonder erbij na te denken zet ik het apparaat uit en leg ik het ding op het nachtkastje. 

'Ik ga nog even naar beneden,' zegt Larry dan. 'Probeer wat te slapen.' Ik knik, wens Larry nog even veel plezier en kijk dan naar hoe hij de kamer verlaat. 

---
Wie wilt er nog een foto van Larry?