Something Between Us

36

~Liam~

Samen met Amy naast me lopen we door het pak. Het park waar ik vroeger veel tijd heb doorgebracht. Het park waar ik voor het eerst met mijn vrienden blowde, het park waar ik regelmatig seks had met meisjes en waar ik met Amy veel tijd heb doorgebracht. Het zonnetje schijnt en het is heerlijk buiten. Het voelt nog net zo vertrouwd als vroeger om hier te lopen. 

'Dus,' begint Amy zonder me aan te kijken. 'Je bent terug.' Ik knik terwijl ik ook strak naar de grond blijf kijken. 'Voor eventjes ja,' zeg ik bevestigend. Door de wat hardere wind ontstaan er kleine golven in het water. Hier en daar lopen wat mensen met hun hond en ook zitten er genoeg stelletjes op een bankje. 

'Waarom ben je terug gekomen?' Vraagt ze me. 'Ryan vertelde me dat je geen contact meer met je vader wilde voorlopig en toch ben je hier.' Weer knik ik. Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om Amy de reden te vertellen, maar tegelijkertijd heb ik geen zin om te liegen. Dat heb ik vroeger al te veel tegen haar gedaan. Ze mag ook wel eens de waarheid uit mijn mond horen komen. 

'Er was een meisje,' begin ik dan. 'Die mijn hart een duizend stukjes heeft gebroken.' Nog steeds kijken we elkaar niet aan. 

'Dat zijn er veel,' zegt Amy. 'Wat vervelend.' Amy vraagt gelukkig niet wat zich heeft afgespeeld en daar ben ik blij om. Als ik alles nu nog eens zou moeten uitleggen trek ik het niet meer. De hele dag door zie ik nog steeds Megan voor me. Hoe ze daar in Jay's deuropening stond gekleed in slechts een shirt. 

'Liefde is gewoon klote,' zeg ik dan. Ik pak Amy's hand en neem haar mee naar het dichtstbijzijnde bankje waar we plaats op nemen.  

'Zeker,' zegt ze dan. 'Bij mij is het ook gebeurt.' Voor het eerst kijk ik haar nu aan. Haar donkere groene ogen zorgen weer voor een kleine kriebel. Amy heeft altijd mooie ogen gehad. De mooiste die ik me kan herinneren. Nog mooier dan die van... meteen schud ik die gedachte van me af. Nee, denk ik bij mezelf. Niet mooier dan die van Megan. Haar ogen zal niemand ooit kunnen overtreffen. 

'Dat mijn hart in duizend stukjes is gebroken,' zegt ze dan zachtjes. Ik weet meteen wat ze bedoeld. Na een lange relatie van vier jaar heb ik Amy bedrogen met een ander. Onze relatie liep al een tijdje niet lekker. Elke dag was er wel ruzie. We maakten ruzie over van alles en nog wat en eigenlijk kwam het altijd wel goed, maar toen Amy me vertelde dat ik niets voor haar deed flipte ik. Hoe durfde ze dat te zeggen? Ik deed heel veel voor haar. Ik nam haar vaak zat mee uit eten, boekte vaak hotelovernachtingen of ik regelde een romantische date in het park bij de sterren. Nadat Amy aan gaf dat ze wilde dat ik nog meer voor haar deed heb ik haar een week niet gesproken. In die week kreeg ik veel aandachtig van een van haar vroegere vriendinnen. Toen ben ik de fout in gegaan. 

'Je weet dat ik daar heel veel spijt van heb, Amy,' zeg ik dan. Meteen knikt Amy.

'Ik weet het,' zegt ze dan. 'En ik weet ook dat ik je daar naartoe gedreven heb. Ik gedroeg me als een verwend kreng. Ik weet echt niet wat me bezielde. Ik was destijds ook meer boos op Kate dan op jou. Hoe kon ze me dat flikken? Ik weet dat Kate en ik op dat moment ruzie hadden, maar zoiets doe je niet.' Ik glimlach even. Amy praat nog steeds net zo veel als vroeger, maar ergens vind ik dat wel leuk. Je kan uren met haar kletsen zonder je te vervelen. 

'Hoe zit het nu met Kate?' Vraag ik haar. Amy haalt haar schouders op. 

'We groeten elkaar in de gangen op school, maar ze hoort niet meer bij ons groepje. Bovendien heeft ze een nieuwe vriend en ze is bij die vriendengroep aangesloten.' Ik knik begrijpelijk en kijk dan naar een eendenfamilie die voorbij zwemt. 

'Maar daardoor ben ik wel het mooiste in mijn leven kwijt geraakt,' zegt ze dan zachtjes. 'Jij was alles voor me, Liam.' Ik bijt even op mijn lip, maar kijk ik haar niet aan. Even weet ik niet wat ik moet zeggen. 

'Je hoeft niets te zeggen,' zegt ze dan. 'Ik wil alleen dat je het weet.' Het is net vroeger. Amy wist altijd precies hoe ik me voelde, waar ik aan dacht en wat me dwars zat. Nu heb ik haar ruim een halfjaar niet gezien en nog steeds kent ze me door en door. 

'We kunnen het helaas niet meer terug draaien,' zeg ik dan. 'Maar ik heb wel een ander idee.' Verbaasd kijkt Amy me aan.

'Ga vanavond met me naar de gamehal,' zeg ik dan. Een kleine glimlach ontstaat op haar gezicht. 

'De gamehal?' Herhaalt ze vragend. 'Net als onze eerste date?' Ik knik en sta dan op van het bankje. 

'Zo kan ik het in ieder geval misschien weer goed maken.' Ik steek mijn hand uit en Amy legt die van haar in de mijne. 

'Oke,' zegt ze dan. 'Ik ga met je mee.'