Something Between Us

33

~Megan~

Nog steeds zie ik het voor me. Liam. Liam met zijn betreurde, maar tegelijkertijd zijn boze, gekwetste gezicht. Dat doet misschien nog wel het meest zeer. Ik heb hem bedrogen. Ik heb hem bedrogen net zoals hij mij met Maddie had bedrogen. Ik zwoor mezelf het nooit te doen. Puur omdat ik de pijn nog steeds kan voelen als ik er aan terug denk. Snikkend veeg ik de tranen weg en trek ik de dekens iets verder over me heen. Het is vrijdagochtend. De eerste les is net begonnen, maar het kan me allemaal niets interesseren. Ik wil Liam niet onder ogen komen. Mijn ouders zijn aan het werk en Dex is naar school dus ik heb het rijk voor me alleen. Wanneer mijn telefoon gaat en ik zie dat het Alicia is druk ik haar weg. Ik heb geen zin in haar. Ik heb geen zin in mensen en geen behoefte om met iemand te praten. Zuchtend draai ik me nog een keer om en val ik in een onrustige slaap.

Ik word wakker van de bel. Moeizaam open ik mijn ogen en als ik zie dat het al twaalf uur is stap ik zuchtend uit bed. Snel trek ik mijn badjas aan en slenter ik naar beneden. 

'Hey,' groet Alicia me als ik de voordeur open. Zonder te vragen of ze binnen mag komen loopt ze langs me heen de woonkamer in. 

'Wat is er met jou?' Vraagt ze me terwijl ze op de bank gaat zitten. 'Het is niets voor jou om zomaar niet op te komen dagen.' Ik knik wat en plof in de stoel. 

'Ik ben niet lekker,' zeg ik dan. 'En ik had me verslapen om me ziek te melden.' Alicia trekt haar wenkbrauwen op en slaat dan haar armen over elkaar.

'En je weet zeker dat het niets te maken heeft met Liam? Het is nogal toevallig dat hij er ook niet is.' Meteen kijk ik mijn beste vriendin aan. 

'Is Liam niet op school?' Vraag ik haar. 

'Hij is er niet,' bevestigt Alicia. Justin had hem een berichtje gestuurd. Hij zit in Ohio.' 

'Nu?' Roep ik verbaasd. 'Het is nog geen eens weekend.' Alicia haalt haar schouders op. 

'Ik weet het niet, maar ik weet wel dat je iets voor me verbergt. Dus zeg gewoon wat er is Meg. Wij vertellen elkaar altijd alles en misschien is dit iets waar ik je mee kan helpen.' Ik weet dat Alicia me hier niet mee kan helpen, maar misschien raak ik er wel opgelucht door. Ik twijfel even en vertel Alicia dan het hele verhaal. Van de stapavond met de vriendengroep en ik opeens weg was. Dat Jay me meenam naar zijn huis en wat er daar allemaal is gebeurt. Ik sluit af met de chantage en dat Liam me betrapt heeft. 

'Megan...' stamelt Alicia. 'Je moet hiermee naar je ouders!' Meteen schud ik mijn hoofd.

 'En dan?' Vraag ik een beetje boos. 'Je weet dat mijn ouders vaak streng en bezorgd zijn. Mijn moeder krijgt een hartaanval als ik haar dit vertel. Als dit uitkomt heb ik voor de rest van mijn leven geen privacy meer.' 

'Maar ze kunnen je helpen, Meg! Je raakt alles zo kwijt. Je eigenwaarde, je zelfvertrouwen en...' Alicia maakt haar zin niet af. Vragend kijk ik haar aan.

'En?' Zeg ik vragend als teken dat ze verder moet gaan. 

'En Liam,' zegt ze uiteindelijk. Liam denkt nu dat jij hem hebt bedrogen, maar zo zit het helemaal niet. Vertel het dan op zijn minst tegen Liam. Hij moet de waarheid weten. Ik weet dat Alicia gelijk heeft. Als Liam het echte verhaal weet zal hij stukken minder boos zijn. 

'Ik snap je, Alicia,' zeg ik. 'Maar ik heb het zelf zover laten komen. Ik stopte hem niet toen hij bij me begon.' 

'Maar je was hartstikke zat! Hij heeft misbruik gemaakt van de situatie. Je bent gek als je Liam niet belt, Megan.' Na even nadenken besluit ik toch Alicia's advies op te volgen. Zenuwachtig scrol ik door mijn contacten en druk ik bij Liam's naam op bellen. Na bijna een minuut hoor ik zijn Voicemail. 

'Hij neemt niet op,' zeg ik dan. 'Waarschijnlijk wil hij me niet eens spreken.' Alicia zucht en pakt haar telefoon uit haar broekzak. 

'Bel dan met de mijne,' zegt ze terwijl ze haar telefoon aan me geeft. Ik knik en pak dan het apparaat van haar over. Net als ik denk dat hij niet meer gaat opnemen en op wil hangen hoor ik Liam's stem. 

'Hey, Alicia.' Groet hij me. Even ben ik stil. Ik weet niet eens precies wat ik wil zeggen.

'Liam...' stamel ik. Meteen is het stil aan de andere kant van de lijn. Hij weet dat ik het ben.

'Ik moet je iets vertellen.' 

'Jij moet mij helemaal niets, Megan. Je hebt het echt verpest.' Liam's stem klinkt boos, maar tegelijkertijd hoor ik zijn verdriet.

'Laat me gewoon alsjeblieft...' ik kan mijn zin niet afmaken, want de verbinding wordt verbroken. Een traan verlaat mijn ooghoek. 

'Hij heeft opgehangen,' zeg ik dan.