Something Between Us

75

~Megan~

Het verbaasde me toen Cloë me vanmorgen belde en vroeg of ik vanavond wat met haar wilde doen. Er word een groot feest gegeven en zij kiest ervoor om alleen met mij te zijn. Vreemd, maar toch ben ik akkoord gegaan. Ik kan moeilijk mijn hele leven boos op haar blijven. Natuurlijk moeten er nog dingen worden uitgesproken, maar ik wil niet elke zaterdagavond alleen op de bank zitten. Toen ik Jonah appte om te vragen of hij vanavond een filmpje wilde kijken en zei dat hij naar Liam's feest ging voelde ik me erg rot. Naast Jonah heb ik eigenlijk niemand meer. Alicia en ik hebben geen contact meer en als het aan mij ligt gaat dat ook niet meer komen, Justin heeft het hartstikke druk met zijn nieuwe vriendinnetje en Jonah gaat toch nog veel om met Liam. 

Tevreden kijk ik even in de spiegel en snel doe ik nog wat parfum op. Het is lang geleden dat ik een jurkje aan heb gehad en me zo heb opgetut, maar ik merk dat ik me er veel beter in voel. Voor het eerst in weken voel ik me echt weer even mooi en zelfverzekerd. Met mijn witte tasje loop ik naar beneden waar mijn ouders en Dex op de bank een film zitten te kijken. 

'Je ziet er prachtig uit,' zegt mam. Ik glimlach even en trek dan mijn zwarte pumps aan. Mijn lange, blonde krullen hangen losjes over mijn schouders en voorzichtig trek ik mijn lange lichtroze jas aan. Als ik buiten de toeter van Cloë's scooter hoor zeg ik mijn ouders en broertje gedag en dan loop ik de voordeur uit. 

'Wauw,' zegt Cloë die nog op haar scooter zit. 'Wat zie je er mooi uit!' Ik bedank haar en geef haar dan een snelle knuffel. 

'Zullen we gewoon naar de stad rijden en kijken in welke kroeg we zin hebben?' Ik knik en spring dan achterop. Langzaam begint Cloë met rijden. 

Als we na een tijdje bij een verkeerslicht staan slaat ze haar hand voor haar mond. 'Shit!' Roept ze meteen. 

'Wat is er?' Vraag ik bezorgd. 

'Ik ben mijn tasje met telefoon en portemonnee vergeten,' zegt ze dan. Ik zucht even. Dat is inderdaad balen, want dat betekent dat we nu nog langs haar huis moeten waar Liam met tientallen mensen flink aan het feesten is. Daar zit ik dus niet op te wachten. 

'Vind je het erg als we nog even langs mij gaan?' Vraagt ze me. Uh... natuurlijk vind ik dat erg! Toch besluit ik er niets over te zeggen en weet ik er een simpele ''nee hoor'' uit te brengen. Gelukkig wonen Liam en Cloë niet ver van de stad en zijn we er binnen tien minuutjes. In de verte hoor ik de muziek al flink dreunen en zie ik verschillende lichten van kleur veranderen. 

'Kom mee,' zegt Cloë als we via de achterdeur in haar tuin zijn gekomen. Overal staan mensen. Drinkende mensen, roken de mensen, mensen die blowen en mensen die zo aan het tongen zijn dat ze elkaar nog net niet de kleren van het lijf trekken. Met tegenzin loop ik achter Cloë aan naar binnen. Net wanneer Cloë de woonkamer betreed en ik ook door de deur wil gaan hoor ik een bekende stem.

'Meggie!' Jonah komt op me af en omhelst me stevig. Meteen is duidelijk dat hij wat alcohol op heeft. 

'Wat leuk dat je van gedachte bent veranderd!' Roept hij enthousiast. Meteen schud ik mijn hoofd. 

'Cloë is haar tas vergeten,' leg ik hem uit. 'We gaan zo weer weg.' Cloë komt inmiddels de woonkamer uit gevolgd door haar broer. Een beetje onzeker bijt ik op mijn lip als Liam voor me staat. 

'Zullen we gaan, Cloë?' Vraag ik haar dan. Voorzichtig schudt Cloë haar hoofd. Vragend kijk ik haar aan. 

'Ik ben mijn tas niet vergeten,' zegt ze dan. 'Ik heb hem bewust thuis gelaten om je mee naar het feest te krijgen.' Meteen probeer ik me om te draaien, maar Liam's hand pakt me bij mijn pols. 

'Ik moet met je praten, Megan,' zegt hij dan. 'Laat me alsjeblieft met je praten.' Zijn ogen kijken me wanhopig aan en ergens krijg ik een gevoel van medelijden met hem. Natuurlijk is het voor hem verschrikkelijk, maar hij is degene die al dit gezeik veroorzaakt heeft.

'Ik vraag verder niets van je,' zegt hij dan. 'Alleen om tien minuten met me naar boven te gaan en naar me te luisteren.' 

'Het is jouw feest, Liam,' zeg ik dan. 'Het zou raar zijn als je nergens te bekennen bent.' 

'Dat feest boeit me niet!' Roept hij kwaad. Verschrikt kijk ik hem aan en ook Cloë weet niets op zijn boze reactie te zeggen.

'Sorry,' zegt hij dan. 'Maar praat met me, alsjeblieft.' Ik bijt even op mijn lip, maar knik dan toch. Een kleine glimlach verschijnt op Liam's gezicht en dan lopen we samen naar boven. Verschillende mensen staan op de overloop te kletsen en hier en daar zie je een zoenend stel. Liam pakt me bij mijn hand en even twijfel ik om de mijne uit die van hem te trekken, maar toch verroer ik me niet.