Something Between Us

1

~Megan~

'Megan, Estelle Jones!' Hoor ik vanuit de gang. Zuchtend spring ik van mijn bed en loop ik naar de deur van mijn kamer. 

'Je moet over een kwartier op je werk zijn!' Mams stem klinkt waarschuwend en een kleine steek schiet door mijn buik. Als ik op de klok kijk zie ik dat ze gelijk heeft. Snel haast ik me in mijn werkkleren en borstel ik mijn lange blonde haren door. Nadat ik nog een laagje mascara heb op gedaan loop ik tevreden naar beneden. 

'Kun je me alsjeblieft brengen?' Vraag ik aan mijn moeder die druk bezig is met haar boek lezen. Mam zucht even. 

'Ik ga het niet redden,' zeg ik dan met een zielig pruillipje. Mam lacht als ze mijn smekende gezicht ziet en knikt dan toch. Allebei trekken we onze schoenen aan en lopen dan het huis uit om de auto in te stappen. Gelukkig is de bioscoop waar ik werk niet ver en ben je er met de auto binnen vijf minuutjes. Het is vrijdagavond. Een van de drukste avonden van de week. Hoopvol op een rustige werkdag kruis ik mijn vingers even. 

'Bedankt,' zeg ik tegen mijn moeder als we voor de ingang staan. 'Ik stuur wel een berichtje over wanneer je me kan halen.' Ik geef haar nog even een handkus en sla dan de autodeur dicht. Binnen zit mijn beste vriendin achter de kassa en verbaasd kijk ik haar aan. 

'Sinds wanneer zit jij hier op vrijdagavond?' Vraag ik haar. Alicia rolt even met haar ogen. 

'Jij moet de nieuweling inwerken,' zegt ze dan. Ineens herinner ik het me weer. Onze baas had vorige week aangegeven dat er twee nieuwe zijn aangenomen en die deze week zouden worden ingewerkt. Ergens baal ik dat ik het ben. Vrijdagavond is juist het leukst om te werken samen met Alicia. 

'Sterkte schat,' zeg ik haar. Alicia grinnikt en wenst mij hetzelfde toe. Eenmaal door de klapdeuren hang ik mijn jas aan de kapstok en prop ik mijn tas in een kluis. Het sleuteltje stop ik in het borstzakje van mijn witte blouse en dan loop ik naar de verzamelruimte om me te melden. 

'Ah, Megan! Groet mijn baas Jay me als ik op een stoel plof bij mijn collega's. 'Fijn dat je er bent.' Jay is vierentwintig en ontzettend knap. Elke vrouwelijke collega hier en mijn homovriend Jonah, heeft een oogje op hem. Jay verteld ons waar iedereen vanavond mag staan en als iedereen naar zijn afdeling gaat blijf ik samen met een jongen zitten. 

'Dit is Liam, Megan. Liam zal vanaf vandaag bij ons in dienst zijn. Ik heb jou bij de zalen gezet en jij mag Liam laten zien wat er van je verwacht wordt op zo'n avond. Gaat dat je lukken?' Ik knik zelfverzekerd en werp dan even een blik op de jongen. Hij ziet er leuk uit. Zijn donkerbruine haren zorgen ervoor dat zijn felle, groene ogen mooi zichtbaar zijn. 

'Ja,' zeg ik dan. Jay knikt, wenst ons succes en verlaat dan de ruimte. Om een ongemakkelijke stilte te voorkomen sta ik maar meteen op. 

'Voordat we naar de zalen gaan moet je even een walkietalkie en een oortje pakken,' leg ik Liam uit. 'Iedereen hier heeft dat. Dat maakt het communiceren makkelijk en voor eventuele hulp kun je zo snel iemand regelen. Liam volgt mijn voorbeeld en doet zijn oortje in. 

'Omdat het nu nog maar half zeven is en de films nu gaan beginnen staan we altijd bij de ingang van de zalen om de mensen welkom te heten. We scannen de tickets, zeggen ze op welke stoel ze moeten zitten en wensen ze dan een fijne voorstelling.' Liam knikt begrijpelijk. Snel leg ik hem nog even uit dat we tijdens de film vooral vrije tijd hebben en als de film af is wij de nodige rotzooi moeten opruimen. 

'Als jij nou bij zaal vier gaat staan sta ik bij zaal drie. Zo kun je me altijd roepen of oogcontact met me maken als je me nodig hebt.' Weer knikt Liam en dan lopen we naar onze plekken. Langzaam beginnen de zalen vol te lopen. Als na een kwartier de meeste mensen binnen zijn valt het me op dat Liam veel loopt te kijken. Zijn ogen kruisen de mijne veel en als we de deuren sluiten omdat de film gaat beginnen loopt hij op me af.