Something Between Us

63

~Megan~

Wat denkt hij wel niet! Hoe kan hij zichzelf en mij nou zo voor schut zetten? Boos dobber ik wat door het water. Ik weet niet wat het is, maar Liam doet vreemd de laatste dagen. Zijn zelfverzekerde houding is veranderd in onzekerheid en ik begin me er steeds meer aan te irriteren. Natuurlijk had Larry die opmerking niet moeten maken, maar Liam had nooit zo moeten reageren. 

'Hey,' Cloë is ondertussen naast me komen zwemmen. Ik zeg even niets.

'Trek het je niet zo aan, Megan,' zegt ze dan. 'Zo kan Liam soms zijn. Hij kan uitbarstingen hebben als hij iets echt niet trekt.'

'Dat is het niet,' zeg ik dan. 'Hij doet anders de laatste dagen. Hij is zo bang dat ik bij hem wegga. Ik heb geen idee waar het vandaan komt.' 

'Ik vond...' Cloë wil iets zeggen, maar maakt haar zin niet af. Vragend kijk ik haar aan. '

'Je vond wat?' Cloë schudt haar hoofd en zegt niets. 'Niets,' zegt ze dan. 'Vergeet het.' Ik trek mijn wenkbrauwen even op, maar besluit er niet over door te gaan.

'Vraag dan wat er is,' zegt ze dan. 

'Dat heb ik al gedaan. Hij laat niets los.' Ik zie Cloë even nadenken. 

'Dan zal ik het vanavond eens proberen,' zegt ze dan. 'Ik ben zijn tweelingzus. Tweelingen voelen alles aan.' Ik glimlach even en knik dan dankbaar. 

'Bedankt,' zeg ik dan. Cloë glimlacht en trekt me dan tegen zich aan. 'Probeer ondertussen wel van je vakantie te genieten.' Ik knik. 

'Ik ga het proberen,' zeg ik dan. 'Ik wil hem gewoon niet kwijt en ik wil dat hij weet dat hij alles tegen me kan zeggen. Ik hou zo veel van hem.' Cloë knikt begrijpelijk en wrijft even met haar hand over mijn rug. 

'Ik begrijp het. Het komt echt wel goed.' 

We zijn een uur verder en met zijn zessen liggen we op de bedjes. Iets verderop zie ik Larry in zijn eentje richting de strandbar lopen. 

'Ik ben even weg,' zeg ik terwijl ik van mijn bedje spring. Ik werp Liam nog even een snelle blik en loop dan richting dezelfde strandbar. Het afgelopen uur hebben Liam en ik geen woord uitgewisseld. Het is erg vervelend, maar ik wil niet dat hij denkt dat ik hem zo makkelijk vergeef. 

'Larry?' Een beetje zenuwachtig tik ik hem op zijn rug en meteen draait hij zich naar me om. 

'Hij zegt niets en kijkt alleen maar of Liam niet bij me staat.' 

'Ik ben alleen gekomen,' zeg ik voor de duidelijkheid. Larry zucht opgelucht en glimlacht dan kort. 

'Wat is er?' Vraagt hij me. Ik bijt even op mijn lip en begin dan met praten. 

'Ik wil me even verontschuldigen tegenover Liam,' zeg ik dan. 'Hij kan soms last hebben van een uitbarsting. Ik weet dat zijn reactie niet goed was, maar het is voor mij een lieverd. Hij zal alleen zelf nooit de moeite willen nemen om zijn excuses aan je aan te bieden. Vandaar dat ik het dus doe.' Ik glimlach, wil weglopen, maar Larry pakt mijn hand. Een beetje onzeker kijk ik naar hoe zijn hand de mijne vast heeft. Als hij me verschrikt ziet kijken laat hij me snel los. 

'Behandeld hij je goed?' Vraagt hij me dan. Verbaasd kijk ik hem aan. 

'Ja,' zeg ik dan. 'Hij kan soms erg boos zijn, maar hij zal me nooit kwetsen.' 

'Ik hoop het voor je,' zeg hij dan. 'Want je verdiend het beste van alles. Zeker naar alle ellende tussen ons. Ik kan niet uitleggen hoeveel spijt ik van sommige daden van mij heb.' 

'Larry...' ik wil wat zeggen, maar hij laat me niet uitpraten.

'Het was nooit de bedoeling geweest om tegen mijn vrienden te zeggen dat je een bange maagd was, Megan. Het was ook nooit mijn bedoeling geweest om zo tegen je vader uit te vallen. Ik had hem nooit rijke lul mogen noemen. Ik worstelde erg met mezelf op dat moment en ik heb jullie gebruikt om mijn frustraties los te laten.' Ik bijt even op mijn lip en voel dan mijn ogen wat vochtig worden. Mijn relatie met Larry was intens en we hebben aardig wat vervelende momenten meegemaakt, maar deze kwetsbare kant had ik nog niet van hem gezien.

'Het spijt me.' Ik knik en glimlach dan. 

'Het is al goed,' zeg ik. 'Bedankt voor je lieve woorden.' Na even nadenken besluit ik hem toch een snelle knuffel te geven. Een warm gevoel schiet door mijn buik. Het voelt veilig. Niet zoals het bij Liam voelt, want daar voelt het ontzettend speciaal, maar toch krijg ik van Larry's knuffel een rustgevend gevoel. 

'Oh wauw,' hoor ik dan achter me. Meteen laat ik Larry los en wanneer ik me omdraai kijk ik recht in de ogen van Liam. 

'Liam,' begin ik zuchtend. 'Het is niet wat je denkt.' 

'Ach,' zegt hij dan. 'Rot toch een eind op, trut.' Kwaad loopt Liam weg.