Something Between Us

47

~Megan~

Het is twee weken later als er een brief voor me van UCF in de brievenbus zit. Nieuwsgierig pak ik hem en loop ik ermee naar binnen. In de hal gooi ik mijn zware schooltas op de grond en hang ik mijn jas aan de kapstok. Binnen loop ik meteen door naar de eetkamer. Aan tafel maak ik de brief open en laat ik mijn ogen langs de letters glijden. 

'Yes!' Roep ik dan voluit. Het duurt niet lang voor mijn moeder om de hoek staat. Vragend kijkt ze me aan. Ik spring van de stoel, geef haar de brief en terwijl mam leest ijsbeer ik wat door de kamer. 

'Megan!' Roept ze dan. 'Dit is geweldig!' Ze drukt me tegen zich aan. 'UCF! Daar wil je al vanaf je zesde heen. Toen we daar vorig jaar hebben gekeken wilde je helemaal niets anders meer en nu is het je gewoon in een keer gelukt.' Mam laat me weer los en kijkt me dan aan.

'Ik ben zo trots op je,' zegt ze dan. 'En ik weet zeker dat pap en Liam net zo blij voor je zijn als ik.' Meteen denk ik aan Liam. Het liefst wil ik het nog even geheim houden voor hem. Ik wil het hem pas vertellen als Liam UCF opgezocht heeft. De afgelopen weken hebben we het steeds vaker over studeren op school en ik merk dat Liam het nog steeds een lastig onderwerp vindt. Telkens als Justin, Cloë, Alicia, Jonah of ik erover begin verandert hij van onderwerp. 

'Ik wil nog even wachten met het tegen Liam vertellen,' zeg ik dan tegen mam. Vreemd kijkt ze me aan. 

'Ben je gek geworden?' Vraagt ze me. 'Dit is iets heel belangrijks in je leven, Megan. Liam moet dit juist als een van de eerste weten!' Ik knik. 

'Ik ga het hem ook echt vertellen,' zeg ik dan. 'Maar pas als Liam weet wat hij wil. Elke keer als we het over studeren hebben slaat hij dicht. Ik wil hem niet onzeker maken.' Mam zucht even en haalt haar schouders op. 

'Het is je eigen keuze,' zegt ze dan. 'Maar dit gaan we morgenavond vieren. Ik bel wat familie. Als jij je vrienden uitnodigt maken we er een geslaagde avond van. Vanaf acht uur zijn ze welkom!' Mam loopt enthousiast de eetkamer uit. Het lijkt wel of ze nog blijer is dan ik. Misschien is dat ook wel zo, want sinds ik Liam heb voelt het een beetje dubbel. Ik droom al vanaf mijn zesde van UCF. Toen pap me een keer meenam naar de universiteit voor een opdracht wist ik het meteen. Hier ga ik heen! Nu mijn aanmelding gelukt is ben ik blij, maar ik had mezelf blijer verwacht. Toch probeer ik er het beste van te maken en app ik mijn vrienden. Ik gooi het niet in de groepsapp, want dan ziet Liam het ook. Snel app ik Jonah, Alicia, Justin en Cloë. Bij Cloë zeg ik nog even dat ze niets tegen Liam mag zeggen en ik nog wel vertel waarom. Net wanneer ik mijn telefoon op wil bergen zie ik dat Liam belt. Meteen krijg ik een klein schuldgevoel. Na even twijfelen of ik zal opnemen doe ik het toch.

'Hey,' groet ik hem. 

'Dag prinses.' Meteen lach ik om zijn woorden. Wat is het toch ook een gekkerd. 'Ik bel even om te zeggen dat ik je voor morgenavond reserveer. Ik heb een verrassing.' Een steek schiet door mijn buik. Shit. Nu hebben we een probleem. Even ben ik stil. Snel denk ik na over een smoes. 

'Ben je er nog?' Vraagt Liam me. Ik knik, maar besef me dan dat hij dat natuurlijk niet kan zien. 

'Ja,' zeg ik snel. 'Morgenavond?' Herhaal ik vragend. 'Dan heb ik al wat.' 

'Wat ga je doen dan?' Vraagt Liam me. Inmiddels word mijn schuldgevoel steeds groter. 

'Het is een etentje met de familie,' lieg ik dan. 'Twee keer per jaar hebben we een familiediner.' 

'Kan je niet afzeggen en de volgende keer gaan?' Vraagt hij me. 

'Nee,' zeg ik meteen. 'Dit keer heb ik het moeten organiseren en het zou vreemd zijn als ik er zelf niet bij ben.' Liam is even stil. Ergens zit er een kern van waarheid in. We hebben echt twee keer per jaar een familiediner. Alleen is de eerste al geweest en de tweede pas in oktober. 

'Goed dan,' zegt hij. 'Kan ik aanschuiven?' Even doe ik mijn ogen dicht. Het is pijnlijk om hem af te wijzen, maar ik heb geen keus. 

'Nee,' zeg ik dan. 'Ik heb er geen rekening mee gehouden. Mijn nicht neemt ook al haar nieuwe vriend mee en ik heb al te weinig in huis. Het spijt me echt, Liam.' 

'Oke,' zegt hij dan. 'Het geeft niet. Zullen wij dan zaterdagavond iets doen?' Meteen ga ik ermee akkoord en dan hang ik op.