Something Between Us

29

~Megan~

Het is dinsdagmiddag als ik op mijn werk verschijn. We zijn vandaag vrij van school en toen Cloë me appte of ik haar shift kon overnemen zei ik meteen ja. Ik kan het geld goed gebruiken. Ik hoopte Jay gister te kunnen spreken bij zijn appartement. Ik wil hem vertellen dat hij moet vergeten wat er is gebeurd, maar hij was niet thuis. Het was verschrikkelijk om tegen Liam te moeten liegen. Met verschrikkelijke buikpijn en schaamte loop ik naar de verzamelruimte. Daar zit Jay zoals gewoonlijk weer achter zijn computer. Ik ben de eerste die vandaag om twaalf uur begint dus we zijn alleen. Even kruis ik mijn vingers achter mijn rug voor wat moed en dan loop ik op hem af. 

'Hey,' groet ik hem. Jay draait zijn bureaustoel om.

'Hoi,' groet hij me. Hij pakt zijn planning erbij. 'Je zit kassa vandaag,' zegt Jay dan. Ik knik even. 

'Kunnen we even praten?' Vraag ik hem. Jay kijkt even op zijn horloge. 

'Nu?' Vraagt hij me. 'Je moet aan het werk.'

'Het duurt maar even,' zeg ik snel. Jay zucht even en wijst dan op de stoel waar ik op kan gaan zitten. 

'Luister,' begin ik dan. 'Ik wil je bedanken voor je hulp zaterdagnacht. Het was fijn om in die toestand niet naar huis te hoeven. Als ik je niet had gezien weet ik niet waar ik naar toe had moeten gaan.' Jay knikt begrijpelijk. 'Maar ik wil dat je vergeet wat er die nacht gebeurd is.' Even is er een ongemakkelijke stilte. 'Ik wil dat je weet dat ik zo niet ben,' zeg ik dan. 'Het kwam door de alcohol. Ik wilde het eigenlijk helemaal niet en ik weet niet wat me bezielde. Sorry dat ik me zo aan je heb opgedrongen.' Jay grinnikt even. 

'Wat is er zo grappig?' Vraag ik hem. Hij kucht even en buigt zich dan wat naar voren. 

'Je woorden,' zegt hij dan. 'Dat je de alcohol de schuld geeft. Dat laat zien dat je nog niet volwassen bent.' Even trek ik mijn wenkbrauwen op. Waarom doet hij nu ineens zo?

'Komt het door Liam dat je je zo schuldig voelt.' Ik schud mijn hoofd. 

'Dat heeft hier niets mee te maken,' zeg ik dan. 'Ik ben tegen mijn eigen principes ingegaan en daar heb ik spijt van. Dus kunnen we het alsjeblieft vergeten?' Jay is even stil.

'Ik kan het wel vergeten,' zegt Jay dan. 'Maar ik denk mijn telefoon niet.' Verbaasd kijk ik hem aan en als hij mijn vragende gezicht ziet pakt hij zin telefoon uit zijn kontzak. Hij zoekt wat op en geeft het toestel dan aan mij. Een steek schiet door mijn buik als ik mezelf daar zie liggen met Jay's hand tussen mijn benen. Het is een filmpje waarop te zien is hoe hij met zijn hand bij me bezig is. 

'Ik heb alles gefilmd,' zegt Jay dan. 'Maar je kan je dat waarschijnlijk niet meer herinneren. Je was te dronken.' De steken in mijn buik worden erger en tranen ontstaan in mijn ogen.

'Hoezo heb je...' ik kan mijn zin niet afmaken, want Jay onderbreekt me. 

'Vanaf dag een wil ik al dat je de mijne word,' begint Jay. 'Elke keer als je hier bent maak je me gek. Je loopje, je ogen, je lichaam, je gezicht,' zegt hij. 'Alles aan je is perfect. Ik wilde je alleen nooit mee op date vragen omdat ik niet wist of je nog vrijgezel was. Toen ik een tijdje geleden wist dat je dat nog wel was gaf ik mezelf de kans.' 

'En daarom maak je misbruik van me?' Vraag ik hem. Jay schudt zijn hoofd.

'Jij hebt jezelf aan me opgedrongen, Megan Jones,' zegt hij dan. 'Het enige waar ik nu voor zorg is dat ik je niet meer kwijt raak. Het kost me moeite om je te krijgen door onze grote vriend Liam. Ik wil je beschermen, Megan. Je moet je beseffen dat hij degene die die misbruik van je maakt!' 

'Dat zijn jouw woorden!' Roep ik boos terwijl ik van de stoel spring en een stap achteruit zet. 

'En wie was het daar mee eens?' Roept Jay nu ook wat bozer. 'En zeg niet dat het door de alcohol kwam.' De tranen lopen ondertussen over mijn wangen. 

'Wat ga je met het filmpje doen?' Vraagt Jay me. Jay haalt zijn schouders op. 'Dat is aan jou,' zegt hij dan. 'Als jij besluit bij mij te blijven en afstand te nemen van Liam zal het filmpje veilig blijven.' 

'En anders?' Vraagt ik hem. Jay doet een stapje dichter naar me toe waardoor ik weer een stap naar achter zet. 

'En anders denk ik dat je ouders wel eens zouden willen weten wat hun dochter op een stapavond uitspookt.' Ik schud mijn hoofd en voel meer tranen over mijn wangen lopen. 

'Dat kan je niet doen, Jay,' zeg ik terwijl ik ze tranen weg veeg. Jay haalt zijn schouders op. 

'Je weet wat je te doen staat,' zegt hij dan. 'En nu aan het werk. Je bent al te laat.' Met bibberende benen en knallende buikpijn ren ik de verzamelruimte uit.