Something Between Us

27

~Megan~

Door het felle licht van de zon word ik wakker. Moeizaam en met vreselijke hoofdpijn wrijf ik in mijn ogen. Ik schrik als ik niet weet waar ik ben. Ik lig in een onbekende kamer, in een vreemd bed met een veel te groot shirt. Een beetje bang stap ik uit bed en loop ik de kamer uit. Daar zit Jay op de bank in de woonkamer. Nu kan ik het me weer herinneren. Jay heeft me mee naar zijn huis genomen omdat ik niet naar huis wilde. 

'Goedemorgen,' zegt hij overdreven vrolijk. Meteen staat Jay op en loopt naar de keuken. Hij komt terug met een glas water en twee paracetamols. Ongemakkelijk neem ik het glas en de pillen aan en ga ik op de bank zitten. 

'Hoe voel je je?' Vraagt hij me. In een teug slik ik de pilletjes weg.

'Beroerd,' zeg ik dan. Jay glimlacht. 

'Je moet niet zo veel drinken,' zegt hij dan. 'Ik heb een hele andere Megan gezien. Ik had je zo nooit verwacht.' Jay gaat in de stoel zitten en kijkt me met een brede glimlach aan. Als ik weet waar hij op doelt schiet er een steek door mijn buik. 

'Heb... hebben we...' stamel ik. Meteen schudt hij zijn hoofd. 

'Nee schat,' zegt hij dan. 'We hebben geen seks gehad. Jammer genoeg niet.' Hij geeft me een snelle knipoog. 

'Maar zijn er andere dingen gebeurd?' Vraag ik hem een beetje bang waarnaar Jay begint te lachen. Hij gedraagt zich vreemd. Deze Jay ken ik helemaal niet. 

'Je weet het echt niet meer he?' Vraagt hij me dan. 'Dat is geen goed teken voor mij.'

'Jay!' Onderbreek ik hem. 'Wat is er gebeurd?' Hij trekt zijn wenkbrauwen even op en zucht dan.'

'Niets bijzonders,' zegt hij dan. 'Ik heb je gevingerd en toen viel je eigenlijk meteen in slaap. Normaal gebeurd dat me nooit,' zegt hij weer lachend. 

'Je hebt me gevingerd?' Herhaal ik vragend. Jay knikt en neemt een slok van zijn koffie.

'Ik kon je haast niet stoppen,' zegt hij dan. 'Je had zoveel zin.' Ik rol wat met mijn ogen en tegelijkertijd schaam ik me. Ik schaam me om wat ik heb gedaan. Ik heb altijd gezegd dat ik nooit zoveel zou drinken dat ik me niets meer kan herinneren en met iemand mee zou gaan. Voor het eerst in mijn leven ben ik tegen mijn eigen principes ingegaan. Ik voel de tranen in mijn ogen omhoog komen en ben ertegen aan het vechten om ze niet naar buiten te laten komen. 

'Ik wil graag naar huis,' zeg ik dan. Snel sta ik op om naar de slaapkamer te lopen. Daar trek ik zijn shirt uit en trek ik mijn eigen kleren aan. Als ik mijn telefoon pak en zie dat ik veel ongelezen berichten heb open ik ze snel. 

Cloë: Waar ben je?
Justin: Gaat het goed
Alicia: Waarom ben je gegaan?
Liam: Bel me terug. Ben ongerust!

Als ik zie dat ik zeventien gemiste oproepen van Liam heb kruipt er een klein schuldgevoel naar boven. Vaag kan ik me herinneren dat hij de Club met Maddie verliet en nergens te vinden was. Nog steeds geeft me dat een verontrustend gevoel. Aangekleed loop ik de woonkamer weer in waar Jay nog steeds in de stoel zit. 

'Je kunt nog even blijven?' Stelt Jay vragend voor. Ik bijt op mijn lip en schud dan mijn hoofd. 

'Nee,' zeg ik dan. 'Ik wil echt gaan.' Jay knikt. 

'Oke,' zegt hij dan. 'Ik pak mijn sleutels even.' Snel schud ik mijn hoofd. 

'Ik ga wel lopen,' zeg ik dan. 'De frisse lucht zal me goed doen en zo ver is het niet. Bedankt voor je hulp vannacht,' zeg ik. Zonder verder nog wat te zeggen loop ik het appartement uit. Met buikpijn loop ik via de trap naar beneden en verlaat ik het complex. Gelukkig is Jay's huis niet ver van die van Liam. Binnen een kwartier sta ik voor de deur en klop ik op de deur. Het duurt niet lang voor hij de deur opent. 

'Megan!' Roept hij dan. 'Waar was je?' Ik kan aan hem merken dat hij bezorgd was. Al zijn belletjes geven me het gevoel dat hij echt om me geeft. Even weet ik niets te zeggen. Ik wil niet dat hij weet wat er tussen Jay en mij is gebeurd. Hij gaat flippen. Dat weet ik zeker. 

'Ik voelde me niet zo goed,' lieg ik dan. 'Mijn tante woont in het appartementencomplex midden in het centrum. Ik ben naar haar gegaan en heb daar geslapen.' Het voelt vreselijk om te moeten liegen. Ik haat het om te doen. Zeker tegen personen waar ik gek op ben. Liam zucht opgelucht en trekt me dan naar zich toe. Zijn heerlijke aftershave lucht snuif ik met mijn neus op. Zo zou ik uren kunnen blijven staan. Toch trek ik me terug uit zijn greep en kijk ik hem aan.

'Ik moet het toch vragen, Liam,' begin ik dan. Zijn groene ogen zorgt voor een vertrouwelijke kriebel vanbinnen. 'Waar ben je met Maddie geweest?' Vraag ik dan. 'Ik zag jullie de club verlaten. Ik ben je overal gaan zoeken, maar je was nergens.' Liam knikt begrijpelijk.

'En toen dacht jij zeker dat ik weer met Maddie mee naar huis ben gegaan?' Vraagt hij me. Ik bijt even op mijn lip, kijk naar beneden, maar knik dan toch. Liam doet met zijn wijsvinger mijn kin omhoog.

'Denk je echt dat ik dat nog een keer zou doen?' Vraagt hij me. 'Denk je echt dat ik deze band op het spel zou zetten?' Ik wil wat zeggen, maar Liam's wijsvinger op mijn lippen zorgt dat ik niets zeg. Hij schudt zijn hoofd.

'Dat zou ik nooit meer doen, Megan Estelle Jones,' zegt hij dan. Langzaam voel ik zijn lippen op de mijne belanden.