Something Between Us

18

~Liam~

Wanneer ik om acht uur bij de bioscoop aan kom zie ik Megan al achter de bar staan. Een beetje zenuwachtig loop ik op haar af. Gelukkig is het erg rustig achter de bar. Misschien dat dit mijn kans is om met Megan in gesprek te gaan. Hier moet ze wel naar me luisteren. 

'We moeten echt praten, Megan,' zeg ik terwijl ik ook achter de bar ga staan. Meteen schudt ze haar hoofd. 

'Ik ben aan het werk,' zegt ze me. 'Ik heb geen zin in jouw onzin praat.' 

'Ik ga geen onzin praten,' zeg ik haar. 'Ik wil je vertellen hoe het zit.' Megan lacht even wat.

'Ja,' zegt ze dan. 'Je gaat weer zeggen dat je naar Maddie ging om het contact met haar te stoppen. Denk je echt dat ik dat geloof?' Een pijnlijke steek schiet door mijn buik. Het doet zeer om te horen dat Megan denkt dat ik lieg. Zeker nu mijn interesse in haar steeds groter werd na ons afspraakje. 

'Het is echt zo,' zeg ik zo kalm mogelijk. Ik wil haar niet laten merken dat ik door haar woorden geraakt ben. Voorzichtig pak ik Megan's hand, maar meteen trekt ze zich terug. 

'Luister,' zeg ik dan. 'Ik wil alleen dat je me in ieder geval probeert te geloven. Ik ging naar dat huis om te zeggen dat ik er mee wilde stoppen. Dat heb ik ook gedaan! En ja, ik ben gezwicht voor haar charmes en heb me nog een keer laten gaan, maar het was de laatste keer. Ik wilde er mee kappen voor jou. Na ons afspraakje en mijn etentje bij jou kon ik alleen nog maar aan jou denken, Megan. Voor de laatste keer, ik meen oprecht dat ik spijt heb van wat ik heb gedaan. 

Even is Megan stil. Zenuwachtig wacht ik op wat ze gaat zeggen.

'Jij bent net als alle anderen,' zegt ze dan. 'Alleen maar in voor seks.' Nu veranderd mijn schuldgevoel in woede.

'Oke,' zeg ik dan. 'Weet je. Ik heb nu drie keer mijn excuses aangeboden. Ik heb gezegd dat het me spijt en dat ik voor jou mijn contact met Maddie wilde stoppen, maar als jij zo eigenwijs bent en mij niet wil geloven ben ik er net zo hard klaar mee als jij. Stik er maar in!' Kwaad draai ik me om en net wanneer ik weg wil lopen kijk ik recht in het gezicht van Jay.

'Wat is hier aan de hand?' Vraagt hij me. Ik zucht even. Ook dat nog. 

'Niets,' zeg ik dan. 'Er is werkelijk waar niets aan de hand.' Terwijl ik dat zeg kijk ik Megan nog even diep in haar ogen aan en dan loop ik weg.

Boven bij de zalen vraag ik Lara of zij mijn plek bij de bar over wil nemen. Gelukkig vind ze het niet erg om te ruilen. Zuchtend neem ik haar walkietalkie over en stop ik een oortje in mijn oor. Wanneer alle mensen de zaal in zijn zie ik Jay weer op me af komen. 

'Liam,' zegt hij dan. 'Jou moet ik even hebben.' Ik knik begrijpelijk en loop dan met hem mee naar de personeelsruimte. Daar nemen we allebei plaats op een stoel.

'Ik denk dat je wel weet waarom je hier zit,' zegt hij dan. Ik knik en wacht dan verder op wat hij gaat zeggen.

'Wat net gebeurde kon echt niet, Liam,' zegt hij dan. 'Ik hoorde jullie tien meter verderop ruzie maken. Er zijn hier klanten die hadden kunnen horen wat er aan de hand was.'

'Er was niemand op dat moment,' zeg ik dan. Jay trekt even zijn wenkbrauwen op. 

'Pardon?' Ik zucht en zeg verder niets.

'Ruzieen doen we niet op werk,' zegt hij. 'En wat we al helemaal niet doen is zomaar verdwijnen en met een ander van plek gaan ruilen. Dat gaat altijd via mij. Je kan niet zomaar je gang gaan hier.' Weer knik ik wat, maar ik heb geen behoefte om iets te zeggen.

'Ik geef je je eerste officiële waarschuwing,' zegt Jay dan. 'Bij drie waarschuwingen ben je een bespreekgeval en kijken we of je beter kunt vertrekken.' Om een tweede waarschuwing te voorkomen zeg ik niets meer.

'Je kunt gaan,' zegt Jay dan. 

Wanneer ik na de rest van mijn shift thuis kom zie ik mijn zusje nog op de bank zitten. De rest van de avond heb ik gelukkig bij de zalen mogen staan. Megan en ik hebben niet meer tegen elkaar gepraat. Zuchtend laat ik mezelf op de bank vallen. 

'Zware avond gehad?' Vraagt Cloë me. Ik knik. 

'Dat kun je wel zeggen ja,' zeg ik. Cloë kijkt me vragend aan. Na even twijfelen besluit ik haar toch het hele verhaal te vertellen. 

'Dat is inderdaad niet heel slim van je,' zegt ze dan. 'Je had gewoon tegen haar moeten zeggen wat je ging doen. Als je dat had gedaan was er nu niets aan de hand. Dan wist ze dat ze je kon vertrouwen.' Ik knik, want ik weet dat Cloë gelijk heeft. 

'Hoe was het hier vandaag?' Vraag ik mijn zusje. 'Hoe is het met mam?' Cloë rolt even met haar ogen. 'Hetzelfde,' zegt ze dan. 'Ze huilt weer veel en ligt veel op de bank. Ik zei dat ze moest gaan douchen, maar het duurde een halfuur voor ze uiteindelijk naar boven ging. Ik heb net nog even bij haar gekeken, maar ze ligt al te slapen.'

'Wat een gedoe,' zeg ik dan. 'James moest eens weten wat hij allemaal aangericht heeft.' 

'James?' Vraagt Cloë met opgetrokken wenkbrauwen. 'Je noemt pap nu bij zijn voornaam?' Ik knik. 

'Hij is geen vader meer voor mij.' Ik zie Cloë's gezicht even betrekken, maar ga er verder niet meer op in.