Karanlık Tutkular

❈ BÖLÜM ON DÖRT

Bölüm Şarkısı: Billie Eilish - Bellyache (Datura Remix)

• • •

Sarp kalktığında henüz güneş doğmamıştı. Köşedeki berjer koltukta iki saatliğine de olsa uyuyakalmış olmalıydı. Yıpratıcı bir endişeyle dolu saatler, uyumasına engel oluyordu. Bu yüzden de tümüyle uykusuz bir gece geçirmişti.

Üzerindeki battaniyeyi bir kenara çekip doğrulduğu anda Alina'yı yataktan kalkmaya çalışır halde buldu. Ve son anda yetişip yere düşmesini önledi.

"Alina, dinlenmek zorundasın."

"Bırak beni, iyiyim ben."

Uzun süreli uykusuzluk ve açlık onu halsiz bırakmıştı. Çünkü en son ne zaman yemek yediğini hatırlamıyordu ve kaç gecedir doğru düzgün uyumuyordu. Sadece dün gece uyuyabilmişti.

Uykusu görmeyi arzu ettiği kadar sakin geçmediyse de epey bir zaman sürdü. Alina'nın kendinde olmadığını anlayınca kısa süreli bir dehşete kapılıp nabzını yoklamıştı Sarp. Normalden hızlıydı fakat fazla değil. Onu yatıştırmak adına tüm gece baş ucunda beklemişti. Tekrardan kendinden geçme ihtimali ara sıra aklına gelip Sarp'a korkunun ne olduğunu hatırlatıyordu.

Dün gece onun sakin, düzenli ve her bakımdan rahat bir uykuya daldığını görünce tüm kuşkuları kafasından atmıştı Sarp.

"Lütfen, Alina. En azından bir şeyler ye."

"Doruk yoğun bakımdayken bir şey yiyemem."

Yüzü bembeyaz olmuş, ayakta duramayacak hale gelmiş olan Sarp, koltuğa çöktü. Bir anda öyle bir iç sıkıntısı hissetti ki başını kaldıracak gücü kendinde bulamadı.

"Sarp, yüzüme bak."

"Benim yüzümden..."

"Sarp, lütfen. Kendine bunu yapma."

"Doruk bir daha uyanamayabilir ve bu benim suçum!" Bunu söylemek midesinde yarı rahatlama, yarı utanç, yarı pişmanlık gibi tuhaf bir his oluşmasına sebep oldu.

"Kendini bu şekilde cezalandırman durumu değiştirmeyecek, biliyorsun. Lütfen, yanıma gel." Alina'nın yumuşacık kadife gibi sesi Sarp'ı biraz rahatlattı ve nihayet onun şefkatine cevap verebilecek hale geldi.

Alina'nın yanına oturup onun üşüyen narin ellerini kendi ellerinin arasına aldı ve dudaklarına götürüp bir öpücük bıraktı.

"Özür dilerim. Böyle olmasını istemedim."

"Biliyorum. Şu anda tek yapabileceğin şey beklemek ve dua etmek. Yalnız değilsin, bunu unutma."

"Onu öyle görmeye dayanmak..." Sarp, kardeşi yoğun bakıma alındığında yanındaydı. Elini tutuyor, ona her şeyin geçeceğini söylüyordu. "Bakar bakmaz anlaşılıyordu yüzündeki kederli ve hastalıklı ifade."

"İyileşecek, güven bana. İyileştiğinde Alina söylemişti diyeceksin."

"Umarım öyle olur. Sevdiğim birini daha kaybedemem."

Alina'nın zarif parmakları onun boynunu okşarken, parmağının biri Sarp'ın yüzünde geziniyordu. "Kaybetmeyeceksin."

Sarp'ın ifadesi bir anda değişti. "Bunu yapanı bulduğumda ona bu dünyada cehennemi yaşatacağım." Her kelimeye soğuk bir bıçak gibi bir öfke saplıydı.

"Sarp, savaşa savaşla karşılık verirsen alacağın şey hep savaş olacak."

"Kardeşime bunu yapanın yanına kâr kalmasına izin mi vereyim yani?!"