Sa Pangalawang Pagkakataon

Kabanata 21

Nakakaloka ang nagyari kagabi. Ang lakas naman ng amats ng lalaking yun. Kabiruan mo may mukha pa palang ihaharap sa akin after na makipag-away sa akin este- linawagan DAW!

Hayst...

Trina-try ko ngayon mag-paint ng isang portrait ng imagination ko. Portrating ng ayos ng kasal namin. Since mas gusto sa akin ng mga passice talents I'm sure this will beautiful hahaha.

Efort na efort akong nagpapaint dito sa may garden. Pine-paint ko ang mga nakikita ko na  magyayari sa kasal namin ni Gabriel.

So chillax lang naman ako.

Makalipas ang tatlong oras ng pagpa-paint natapos ko na rin ang master piece ko. People you may call me Maestra Erenda labwaklabwakakak...*dub*

Ginamit ko ang oil paints sa pag-paint at buti nalang maganda ang pagkakapit niya dito sa linen na tela. Also hindi man ako gaanong kagaling sa pagpe-paint well I tried my best. Ang gulo ko no? Hahahha!

Pinagmasdan ko ng mabuti ang gawa ko. Natutuwa at napra-proud ako. Mah gash! Gusto kong magtatatalon at mag-dub ng mag-dub.

Buti nalang at tuyo na ang paints at maaari ko nang mahawakan ang sariling kong gawa.

Napa-smile naman ako sa sarili kong gawa.

"Kay ganda mo palang puminta," narinig kong sabi ng isang pamilyar na boses.

Paglingon ko nakita ko si...

Gabriel

Naka-armed cross siya.

Natulala ako bigla.

"May dumi ba sa mukha ko?" Malamig na sabi niya.

I shook my head and cast my look away.

Grabe itong lalaking ito.

"Hindi ko alam na mahilig ka pa rin magpinta," sabi niya at sabay lapit ng kaunti.

"Psh! Dati pa!" Sabi ko nalang habang nagliligpit ng mga kagamitan na pinaggamitan ksa pagpinta.

"Akala ko ba tumigil ka na?" Tanong niya.

Naguluhan ako bigla. Kung totoo man yang mga tinatanong niya...well, paano kaya niya nalaman?

"Teka nga lang. Paano mo ba nalaman ang mga yan?" Tanong ko nalang.

Malay ko ba kung paano umarte kapag ganito na ang sitwasyon.

Hindi nalang siya kumibo.

"Ikaw ba talaga si Erenda?" Biglaan niyang tanong na may malungkot na tono.

Nagulat ako bigla at nakaramdam ng lungkot sa aking puso.

"Ano ba ang pinagsasasabi mo riyan?" Naguguluhan kong tanong.

Kaugali niya yung dating iniibig ko sa dating buhay ko. Na kung chat lang kami ngayon nag-uusap nito I'm sure sineen lang niya ako.

"O ikaw ba si Erenda... Ang Erenda na kilala ko," pagpatuloy niya pa.

Ano ba ang gustong sabihin nitong lalaking to?

Tinignan ko siya. Nakita kong naluluha na ang kaniyang mga mata.

Nakaramdam ako ng lungkot.

"Paano kung sabihin kong OO! Oo Gabriel ako pa rin ito! Ako pa rin ang dating Erenda! Ang musungit na Erenda!" Sabi ko nang naiiyak na.

Napakuyom ang kaniyang mga kamay.

"Masaya ka na? Masaya ka na! HAH GABRIEL?!" Naiinis kong sabi.

"Hindi! Hindi ako masaya Erenda! Hindi ko kayang magpakasal sa taong walang pusong pilit sinasaktan ang kaniyang sarili!" Sagot niya na ngayon ay umiiyak na. "Wala na akong alam kung ano ang isipin mo sa akin. Basta ang alam ko...ang alam ko... Ikaw ang nagturo sa akin na lumuha...lumuha muli," pahina na pahina niyang sabi habang dumadaloy ang kaniyang mga luha.

Naiyak ako sa kaniyang sinabi. Paano nga kung hindi na ang dating Erenda ang kausap niya. Paano kung yung totoong ako na.

"Paanong ako? Bakit ako?" Umiiyak kong tanong.

Umiling lang siya at nag-walkout. Hanggang ngayon hindi ko pa rin siya maintindihan.

Napaupo ako sa upuan at humangulngol ng iyak. Ang sakit sakit ng nararamdamab ako. Hindi ko mawari kung bakit ba nagkakaganito ang puso ko.

Bakit labis ba ako nasasaktan sa iyo Gabriel?

Matapos kong ligpitin ang lahat, at nang mailagay ko ang painting ko sa aking silid napag-isipan kong magbasa sa mga isang sulat ni Lauren Collins. Matagal-tagal na rin simula nang makapagbasa ako sa mga liham nila ni Eleanor. Hanggang nga ngayon hindi ko pa rin alam kung sino si Eleanor.

Nang magbukas ako sa isa sa mga sulat ni Lauren nakita kong puro patak-patak ito ng kaniyang luha.

January 5, 1777

I cannot do anything. I'm already in love to a man that destined to killed me. I will no longer call him Julio for his name should be Francio. What can I do now? How can I tell him? How can I tell him that I already met his grandson? Which I assume may be him.

Lauren

Ramdam ko ang sakit na nararamdaman ni Lauren. Kung ako ay malapit nang magkagusto kay Gabriel siya naman ay nahulog na kay Francio.

Ayaw ko na dito. Kung pwede lang gusto ko nalang mamatay o bumalik sa dati kong pinaggalingan ngunit wala namab akong magagawa ito na ang nakatadhana sa akin.

Ang mabuhay sa pangalawang pagkakataon. Sasayangin ko ba ang pagkakataon na ito? Gagayahin ko nalang ba kung paano mamuhay si Erenda o mamumuhay ako nang as me like the real me?

Ewan ko. Hindi ko na alam. Basta ang alam ko kapag tuluyan na akong nahulog sa taong manhid na si Gabriel katapusan na ng librong 'Te amo todo mí corazón'.

Na parang tapos lang ang aming storya ni Filip.