Meet The Populars (COMPLETED)

[58]: Mikaela Yvonne Alcantara

[Mika's POV]

She's really a bitch. Kaya sinundan ko siya kung saan siya papunta.

Parking lot? Seriously?

Nakita kong nagkita na silang dalawa. At naghahalikan talaga dito? Oh my God. Hindi ko kinakaya ang mga nakikita ko kaya pumasok ako ulit sa mall.

"Ano bang nangyayari sayo Mika. Kailan ka pa naging stalker? Aish." sabi ko sa sarili ko. Hindi naman ako yung tipo ng tao na mahilig mang stalk. Pero pagdating sa kanya nagiging instant stalker ako. Nagsimula nalang akong maglakad sa loob ng mall. Para mawili ako ng kahit konti. Ayokong isipin ang ginagawa nila ngayon. Sumusikip dibdib ko.

"Hindi ba ako sexy? Hindi ba ako maganda? Ano ba ako sa kanya? Oo nga naman pala, KAIBIGAN ka lang niya. Lecheng kaibigan yan eh." kinakausap ko na naman ang sarili ko. Wala akong ibang ginawa kundi istalk siya ng halos isang buwan. Noong pumunta sila ng Siargao, pumunta rin ako. Kahit na may mga nanlikigaw sakin, parang ayoko sa kanila. Parang sa kanya lang may gusto ang puso ko. Kahit na masakit na makita siyang nakkipaghalika sa ibang babae. How I wish I was that girl. Pero hindi ako ganun ka easy to get no.

Tinignan ko ang relos ko. Baka tapos na sila no? Kaya agad akong bumalik sa parking lot.

BLAG!

"Ouch! Watch where you're going miss. Tch." tumayo ako at pinagpag ang damit ko. Sarap sana niyang sabunutan. Bitch talaga eh. Tumalikod lang siya saka naglakad palayo sakin. Mas sexy pa naman ako sa kanya ah. Bakit ganun?

Konsensya: Kasi nga MAGKAIBIGAN kayo.

KAIBIGAN? Lagi nalang akong friendzone nito ganoon ba?

Konsensya: Oo. Ano pa gusto mo?

Fine. Nagsimula nalang akong maglakad pabalik ng parking lot. Kahit naman kabitteran ko nalang ang way na makapag-usap kami. Why not? Nang makaabot na ako ng parking lot, nakita ko siyang bumaba ng kotse niya. Agad naman akong lumapit.

"Enjoying huh?" agad siyang lumingon sakin. Hindi ko alam ang reaksyon sa mukha niya, gulat o ano.

"Mika..." tawag niya sakin. Its good to know na kilala pa pala niya ako.

Konsensya: Ano yun Mikaela? Nagka amnesia lang si Hunter ganoon?

Baka lang naman. Malay mo diba? Dahil sa pagiging busy niya sa mga babe niya, nakalimutan na niya ang pangalan ko. "Lets go inside." saka niya ko hinila papasok ULIT ng mall. Paulit-ulit nalang akong labas masok sa mall nato. Ako naman tong may gustong hawakan ni Hunter ayun, kahit kaladkarin pa niya ako. Basta siya yung may hawak sakin. Okay lang. :3

Nakatingin lang ang mga tao samin. Well, expected na yan. GWAPO AT MAGANDA kami kaya di na nakakapagtaka na pinagtitinginan kami. Nakarating na kami sa foodcourt ng mall. Hila-hila pa rin niya ako. Hunter pwedeng buhatin mo nalang ako? :3

Pinaupo na niya ako sa bakanteng table. Umupo na rin siya sa katapat ko.

O.O

"Bili muna ako ng pagkain." sabay tayo niya sa pagkakaupo niya. Kaya agad kong tinakpan ang mukha ko. Nakakahiya! Ang dami pa namang tao dito sa mall. Baka akala nila na boyfriend ko siya psh

"O bat tinatakpan mo yang mukha mo?" agad kong tinanggal ang kamay ko sa mukha ko. "Wala. May naalala lang akong nakakahiyang scenario ng buhay ko."

"Parang yung kiss lang? *smirk*" tinakpan ko nalang ulit yung mukha ko. Kabwisit to. Narinig kong tumawa siya. "Anong nakakatawa aber?" sabay taas ng kilay ko sa kanya pero tumatawa pa rin siya. Kaya binato ko sakanya yung fishball na bili niya. "What? Pffft."

"Bakit ka kasi tumatawa. Wala namang nakakatawa ah." nagpipigil pa rin siya ng tawa niya. "Natatawa lang ako masama ba?" psh. Di ko nalang siya sinagot instead sumubo nalang ako ng fishballs. Oo, FISHBALLS, dinamihan ko ng subo ng pagnatatawa ako yung kinain ko doon lalapag sa mukha ni Hunter. Hahaha.

"Oh by the way. Bat ka pala umalis ng bahay bigla?" napahinto ako sa pagsusubo ko. Hindi ako agad nakasagot sa kanya. Knowing Hunter na magaling manghula. Kahit na di sabihin sa kanya. Marunong makiramdam yan.

"Dahil walng pumapansin sayo doon? Yun ba? Ang babaw. Psh." See? Tapos prangka pa yan magsalita. Sinubo ko nalang ang hawak kong fishball. "Silence means yes. Di ka makasagot kasi totoo? Ang babaw ng dahilan mo Mika. Hindi mo man lang inisip ang mga pinagsamahan nating lahat ng almost 14 years na." tch sesermonan na naman niya ako.

"Ganyan naman talaga eh. 14 years is just a number." Bitter na sabi ko

"Its just a number to you. Pero para sakin, memories lahat yun. GOOD AND PRECIOUS MEMORIES. Kasi ako marunong akong magpahalaga ng pinagsamahan."

"Ang dami mong alam." Ano ba 'tng pinaguusapan namin

"Madami talaga akong alam kasi di sarado ang puso at isip ko sa mga nangyayari sa paligid ko. Ikaw ba naisip mo ba ang inasal mo that day na umalis ka ng bahay?"

Nakatingin lang ako sa ibang direksyon. Ang drama niya promise. Psh.

"Maldita ka. Mataray ka. At kung umasta ka parang ang dami mong napagdaanan sa buhay. Wala kang pakialam sa ibang tao. Makasarili ka." tinignan ko siya ng masama. "O tas titignan moko ng masama. Bakit hindi ba? You are selfish. Mahal mo lang ang sarili mo."

PAK!

"Don't you dare call me that."

"Oh really? Eh anong gusto mong sabihin ko sayo? Na mabait ka, na mahal na mahal mo kami? Oh come on Mika. You will never do that." galit na ako. Sarap niyang suntukin.

"Oh ano na? Di mo kayang mapahiya sa mga tao dito? Do whatever you wanted to do. Just accept the fact na ganun ka na talaga. 14 years is just a trash to you."

"It's not true."

"Talaga? Then where are you know? Nagpapakasaya, MAG-ISA. Teka nga, bat ko ba sinasayang laway ko sayo? Di ka naman pala makikinig diba? Kasi IKAW ang laging tama."

Tumayo siya sa pagkakaupo niya. Nakayuko na ako. Wala nang salitang gustong lumabas sa bibig ko. Alam kong mali ako pero..

"I'm sorry kung nasabihan kita niyan. Atleast di ako plastic na KAIBIGAN sayo. Bye." saka na siyang tuluyang umalis. Nakatingin lang ako sa likod niya habang naglalakad siya palayo. No its not true. Mahal ko sila. Di ko lang alam ang nangyayari sakin. Hindi ko alam kung dahil sa kabitteran ko to o ano. Pero sa puso ko alam kong mahal ko sila.

----------------

A/N: Peace tayo Mika.