The BangTwice's Destiny (Part 2)

BTS (38)

BTS - [Naj]

We decided to eat at Limosneros, sa gilid na may mahabang table kami pinaupo. Ang TWICE at GOT7 ang nakaupo sa semi couch habang kami na nasa tapat nila ang sa upuan.

Katapat 'ko lang si Jiji habang namimili kami ng menu namin. For the appetizer, i ordered Pistachio “Pipian”.  For the soup, i ordered a bean soup. And of course for the main course, i have pork ribs, grilled vegetables and Potato Wedges.

That's all for my lunch.

Pagkatapos 'ko sabihin ang order 'ko ay hindi pa tapos ang nasa harap 'ko. Hindi parin ata siya nakakapag decide ng kakainin niya.

Hindi 'ko napigilan na hintayin siya na makapag order para ibaba na niya ang hawak niya na menu. At base sa narinig 'ko, she only ordered a bean soup and potato wedges?

Kumunot ang noo 'ko at kinausap siya, “You need an appetizer. Matagal magluto dito.”

Ngumiti siya ng pilit, “Hindi parin kasi kami pwedeng kumain ng marami. Next week pa kami papayagan.”

What? Hinanap 'ko gawi ng manager namin. Nasa kabilang table lang sila. Binalik 'ko ang tingin 'ko kay Jiji. “Fine, then i'll just share mine with you.”

“Huh? No.” aniya. “Sanay na sikmura 'ko so hindi ako masyadong magugutom kahit maunti lang ang kaninin 'ko.”

“But i insist.”

“Hayaan mo na, Jiji. Minsan na nga lang magpakita ng concern 'yang si Naj sa'yo, babalewalain mo pa.” ani Maoui na dalawang tao ang pagitan pero narinig pa ang pinag uusapan namin.

Malakas ba boses 'ko? O malakas lang ang boses niya?

Umismid ako bigla, napaiwas ako ng tingin. Maging siya ay napaiwas ng tingin. Geez. Hindi 'ko alam bakit ako umiwas ng tingin. Pero ewan 'ko ba, ang awkward ng pagkaka sabi ni Maoui no'n sa amin.

“Grabe. Akala mo lang,” panggagatong pa ni Jeo. Sinamaan 'ko agad siya ng tingin pero nginitian niya lang ako. “Lagi 'ko siya naaabutan na — ” tumigil na siya no'ng mapansin niya yatang seryoso na 'yung panlilisik ng tingin 'ko sa kaniya.

Tumitig na lang siya sa plato niya. Pinag lalaruan ang mga kutsara't tinidor at sabay pa silang tumawa ni Maoui na halos magkaharap lang.

“Lakas ng trip niyo. Ayan tuloy, hindi na nag papansinan 'yung dalawa!” mas lalo ako nakaramdam ng hiya sa sinabi ni Jackson na malayo layo sa amin pero umabot siya hanggang dito.

I sighed. We glanced at each other and laughed secretly. Mga baliw talaga mga kasama namin. Kami na lang yata ang talagang matino dito na hindi malakas mang asar. Hays.

***

Our food has finally arrived. Amoy palang masasabi 'ko nang ubos 'ko talaga 'to. But then i remember, i will share some of my food with Jiji who just ordered potato wedges.

Hinati 'ko ang pork ribs na order 'ko at nilipat iyon sa plato niya. She was about to refuse but I immediately gave her the accept-my-food look. Wala na siyang nagawa kundi ang tanggapin nga at mag thank you sa akin.