The BangTwice's Destiny (Part 2)

TWICE (56)

TWICE - [Chaesy]

FLASHBACK ON THEIR LAST DAY IN MEXICO CITY..

Kakasakay lang namin ng eroplano pabyahe naman ng Vietnam. Katabi 'ko si Naj sa kanan 'ko at ang katabi naman niya sa kabila niya ay si BamBam. May pinag talunan na naman ulit kami last time.

Mababaw lang naman siya pero dahil sa akin lalo lang lumaki. I don't even want to talk about it.

Laking pasasalamat 'ko na lang talaga dahil kahit papaano ay may pagitan! Hindi 'ko kayang harapin o kausapin si BamBam ngayon. Naduduwag ako.

Medyo masakit ang ulo 'ko kanina pa. Kaya nuong umandar na ang eroplano ay nagulat ako at napakapit sa braso ni Naj. Maging siya ay nagulat 'ko yata. “Sorry. Nagulat lang talaga ako.”

Tumango lang siya. “It's okay.”

I bit my lip at umiwas na ng tingin. Ang lamig. Ang lamig yata sa pwesto ko. Para akong binagsakan ng sandamakmak na yelo. Sinubukan 'kong umiba ng pwesto pero gano'n parin. Malamig parin!

Agad 'kong hinuli ang wrist ni Naj no'ng akmang hahawakan niya yata ako, “W-waeyo?” (W-what is it?)

“Jamkkan.” nilapit niya ang likod ng palad niya sa noo 'ko. Bahagyang nag lakihan ang mga mata niya nuong mahawakan niya 'yon. “Hey, ang taas yata ng lagnat mo. Are you sure you okay? Wait, i'll call Mana — ”

“Don't.” pinigilan 'ko pa siya sa pag tayo. “Don't tell anyone. P-please..”

“Pero nilalagnat ka.”

“Hyung,” napapikit ako ng mariin at iwas ng tingin no'ng mag salita si BamBam sa tabi niya. “Can we exchange seats?”

'Wag, Naj. Wag.

Too late. Nakapag palit na sila ng upuan!

Biglang nag labas ng thermometer si Bam sa bag niya. Pilit ako mag pumiglas sa gusto niya na ilagay 'yung thermometer sa kili kili 'ko. Panay tanggi ako pero 'yung mukha niya parang naiinis na.

“Manager will take care of me later.” pag rarason 'ko.

Mataman niya akong tinitigan, “He can take care of you after i do. So, please?”

Bakit ba kasi katabi namin siya ni Naj dito sa upuan, e. Siguro kung nasa malayo siya nakaupo, hindi naman niya malalaman na may lagnat na pala ako, e.

Sumunod na lang rin ako. Maya maya pa ay nag labas siya ng gamot sa bag tsaka water bottle. My eyes widened after seeing it. Dinala niya talaga 'yon hanggang dito?

“I knew you were sick,” sabi pa niya habang inaabot sa akin 'yung tablet. “Buti na lang may pagka boy scout ako.”

He knew?! Was i too obvious?! Ako nga, late 'ko na nalaman na nilalagnat ako kasi buong akala 'ko ay pagod lang ako atsaka ang lamig ng katawan 'ko kaya hindi 'ko naisip 'yon. Tapos siya? Wow. Edi ikaw na!