The BangTwice's Destiny (Part 2)

TWICE (43)

TWICE - [Jiji]

We arrived at Vietnam safely. Wala masyadong tao na nagkakagulo sa loob ng airport. May mga tao na sinisigaw ang pangalan namin mula sa malayo pero hindi na nila sinusubukan na lumapit.

Wow. Nakakatuwa naman mga tao dito.

Sumabay ng lakad sa akin si Jackson, “Nathi-third wheel ako sa mga kasama 'ko. Pasabay, a?” i chuckled. “Buti ikaw hindi ka pa nabigay sa kahit sino dito?”

Ngumuso lang ako ng tahimik. Wala nga ba? Hmm.. So far, wala naman. Kanino naman ako bibigay? Wait. Anong iniisip mo, Jiji? No! Maldo andwae. Hindi ka pa nabigay. Hindi. Geez. Bakit siya agad unang pumasok sa isip mo?

“Ayan na, third wheel na uli ako.” dinig 'kong sabi ni Jackson kaya napalingon ako sa katabi 'ko na si Naj. “Hays. Ang damot naman ng mundo. Gusto 'ko na rin magka lovelife!”

My eyes widened. “Huh? Wala naman mag jowa sa atin, a?”

“Sus. Stop being in denial. Magiging kayo rin lahat pagtapos ng kontrata. Argh! Sana all!” natawa na lang ako dahil kitang kita mo talaga ang inis sa mukha niya.

Nagkatinginan naman kami ni Naj at sabay na nagtawanan sa mga sinabi ni Jackson.

“Kamusta naman pagiging third wheel kina Chaesy?” pag sisimula 'ko na mang asar sa kaniya. Agad naman siyang nangiwi no'ng maalala niya yata 'yung kanina. “Halos hindi maalis tingin mo sa kanila, a? Hahaha. Sana all rin ba?”

Napakamot siya sa sentido. Sinusubukan takpan ang kahihiyan niya. “Aish. Grabe lang talaga. Nadaig pa ako? E mas matanda pa ako sa mga 'yun, e.”

“Hahaha! Gusto mo ba?”

Tinaasan naman niya ako ng kilay, “Pwede ka ba?”

Napakurap kurap ako sandali sa naging tanong niya. Ano daw? Pwede daw ba ako? Huh? Bakit ako? Hindi 'ko alam ano magiging reaksyon 'ko do'n pero nagulat lang talaga ako. Bakit naman ako 'yung tatanungin niya?

Maya maya ay pinatong niya kamay niya sa ulo 'ko at ginulo ang buhok, “Hindi ka naman mabiro.” Pinisil pa niya ako sa pisngi! “Wala na. Seryoso na uli siya~ Hahaha!”

Inalis 'ko ang kamay niya sa akin at tinakpan ang magkabila 'kong pisngi. Ang init na ng pisngi 'ko. Hindi  naman niya siguro iyon napansin, no? Nakakahiya 'yon pag napansin niya!

Tumigil ang Manager ng GOT7 sa harap namin lahat. “Iwan niyo na lahat ng gamit niyo sa bus dahil kakain pa muna tayo sa labas. Okay?”

“NE!”

We glanced to each other. Nginitian niya ako ng malapad habang sa akin ay tipid lang. Wala ba 'tong balak umamin sa akin? Hindi 'ko naman siya ire-reject — Omo, Park Ji Soo! What were you thinking?! Aish, jinjja! Geumanharagu!

***

“Welcome to the refinery french bistro and wine bar!” pagpapakilala ng ilang mga empleyado sa loob ng restaurant.