Obijmi |Texting

16

Erhan Abi'nin adım seslerini duysam da elimdeki gitarı bırakmadım ve akorlarıyla oynamaya devam ettim.

"Eskimiş parça."

"Yeni hala ne diyorsun?" Diyerek onu reddettiğimde gülerek elimdeki gitara baktı. Ona ilgi göstermeme şaşırmıyordu çünkü uzun zamandır buradaydım ve enstrumanlara ilgimi gördüğünden beri bana daha çok ısınmıştı sadece. Onlara şevkate muhtaç çocuklarmış gibi yaklaşıyorum.

Arkamdan birinin seslenmesiyle irkilsem de sakince arkama döndüm. Yarkın'ı görmemle elimdeki gitarı tutuş şeklimi değiştirdim.

"Abi bu hala burada mı?" Uzanıp elimdeki gitarı aldı ve akorlarını kontrol etti. Düzeltip gözüm gibi baktığım akorlarını. Tutuşu farklıydı, benimki gibi.

"Tabi.. senden sonra kimseye veremedim be Yarkın'ım." Erhan Abi'nin onu ne kadar sevdiğini biliyordum. Bu yüzden silik tebessümüne bende üzüldüm ama üzüntümü gizlemeyi iyi biliyordum.

Gitarı uzun süre inceledi ardından ise bana bakıp sıcak bir şekilde gülümsedi.

"Teşekkür ederim."

"Ne için?"

"Ona iyi baktığın için. Değişmemiş görünüyor."

Bana gülümsediğinde ona sadece bakıyordum. Gülümsersem her şeyi anlar diye korkuyordum korkum kendime değil onaydı. Hatırlarsa üzülürdü.

"Önemi yok. İlk sahibi iyi bakmış Erhan Abinin aksine hala yeni olduğunu düşünüyorum." Hafifçe tebessüm ettiğimde kafasını sallayarak gitarı elime bıraktı. Ardından Erhan Abiyle mekandan çıktılar. Onu hüzünlü görmüştüm ama buraya geldiği için olduğunu da biliyordum. Ama geçmişiyle yüzleşme konusunda bu kadar çabuk davranması beni mutlu etmişti.

Sanırım hayatındaki yerime değer veriyordu. Söylediklerime değer biçip, düşünmüş..

*
Kendinize dikkat edin, yorum ve oylarınızı eksik bırakmayın beni gülümseten -neredeyse- tek şey o güzel yorumlarınız.

Bu satıra eğer hikayemi beğendiyseniz arkadaşlarınızı etiketleyin.

Okuyun okutturun alsleşflelg ♡ sağlıkla kalın..

-Öz'ünüz!