Obijmi |Texting

45☻

Heyecanlısınız biliyorum.  Son derin nefesi alın diye girdim araya baştan. :)

Bölüm şarkısıııı;; Obijmi

Şarkıyı dinleyerek okumayanı dövüyorlarmışş,,,

Bölüme geçin lütfen,

-öz.

*

Cebinden çıkardığı telefonundan ezbere bildiğim o şarkıyı açtı.

Donakalmış bir halde ona bakıyordum. Anonim kız demişti. Beni biliyor muydu? Beni.. benim o olduğumu?

"Ne?"

"Anonim Kız dedim." Dedi gülerek. "Anlaması zor değildi."

"Anlamıyorum.."

"Bence çok iyi anladın. Sen Anonim Kız'ımsın. Eksik parçaları sen tamamladın."

"Yarkın.. sen mi çok zekisin ben mi fazla aptalım?"

"Ben zekiyim," dedi ve bir kahkaha attı. Bende güldüm ama gözlerimden yaşlar akıyordu. Egolu yanını seviyordum. Şarkının biten melodisini dinlemeyi bırakıp söylemeye başladım fısıldayarak. Sonra konuştum. Uzun bir süre susmuştuk.

"Nasıl anladın.."

"Gözler.. onlar asla yanıltmaz. Beni sevdiğini iddialı davranışlarından tahmin ediyordum ve okulda Nil ile çarpıştığımızda... emin olmuştum ama senin Anonim Kız olman.. işte o konuda tahminim yoktu."

"Seni sevdiğim o kadar mı belli?" Diyerek şaşkınşıkla ona baktım. Gizliyorum sanıyordum.

"Evet, Nil'e attığın bakış.. sanırım unutamayacağım.. Peren, Nil'in ailesi birilerinin ölümüne sebep oldu. Ve ailede kimse onunla itibarata geçemez bu yasak. O yüzden öyle baktık birbirimize." Şaşkınlıkla duyduklarımı hazmetmeye çalıştım.

"Ben olduğumu nasıl anladın?"

"Sana o kelimeleri söylerken sevdiğin kişinin ben olduğumu bilerek söyledim ve doğru kişinin ben olduğundan emin olmak istemiştim ama seni ağlatmak daha doğrusu üzmek istememiştim." Mahçupça bana baktığında önemi yok der gibi kafa salladım. Devam etti.

"Kozalak. Mavi kozalak. Onu düşürmüşsün," bu detay ile çantamı karıltırdığımda uzaklaşırken birine çarptığım detayı geldi aklıma beni çarpana kadar takip etmişti.. sonra kozalağı almıştı.. eksik parçalarını ben tamamlamıştım.

"Ailenle görüştük. 2 gündür okula gelmiyordun ve onlar da endişelenmişti baban tüm arkadaşlarını her saat arayıp durum soruyordu. Her türlü şubeyi arıyordu.. aklın almaz."

"Alır," dediğimde tebessüm ettim şaşırdı ama nedenini sormadı. Tebessümüm de buruktu zaten.

"Ailen bahsetti kardeşinden, senden, kişiliğin örtüşüyordu, ve ben de.. asıl orada oturdu aslında.. sen Anonim Kızdın. Çünkü.." bana bakıp yüzünü düşürdü. O zeki biriydi biliyordum.

"Çünkü.. Anonim Kız bana defalarca incineceğim için karşıma çıkmadığını söylemişti. Her söylediğinde istisnasız göz devirirdim. Benden utandığın için bunu yaptığını düşünürdüm. Senin beni sevdiğini öğrendiğimde bunu yapmayı bıraktım. Çünkü Perenken çok cesurdun. Davranışlarında heyecan yoktu." 

Tam anlamıyla donmuştum ve sadece dinliyor cevap veremiyordum.

"Peren? Şoka mı girdin?" Endişelenmemişti aksine gülüyordu.

"Peki.. şimdi ne olacak."

"Benim seni öpmem gerek filmlerde hep öyle olur," hala gülüyordu.

"Ben basit kız mıyım?" Diyerek gülmeye başladım. Sonra olduğumuz yer aklıma geldi, mezarlık. O da buruk bakıyordu zaten.

"Anonim Kız.. şimdi yaralarımız için bir arada olacağız. Hem ne demişler, aynı yerden yaralananlardan başka kimse iyi gelmezmiş birbirine."

"Kim demiş bunu?" diye alayla sordum.

"Ben uydurdum." Gülerek birbirimize baktık.

"Şimdi gerçekten de ne olacak.."

"Ben seni hemen sevemem yani seviyorum ama aşk.. o biraz zor hemen aşık olamam.."

"Olsun.. hem biliyosun sarılsan yeter." Diyerek burukça gülümsedim. O da gülümsedi aynı şekilde.

"Obijmi'ydi sihirli kelime değil mi.."

"Sarılırsan tüm acılar yok olur.. sarılmak bunun için var." Bir süre sustuk yine cevap vermemişti. Sarılırım dememişti. Sanırım zamana ihtiyaç duyuyorduk. Kollarına ihtiyaç duyarken şimdi zamana ihtiyaç olacaktım..

"Peren, benim yanımda rahat olmanı istiyorum senden."

"Bende yanımda acılarını dile getirmeni."

"Anonim kız, acılarımı zaten biliyorsun."

"Ama dile getirmen daha iyi olurdu.."

"Biliyorum ama senin acına bile gözlerim doluyorsa kendi acımı dillendirirken kahrolurum,"

"İşte bu yüzden.. işte bu yüzden çıkmak istemedim karşına. Bana her baktığında aklına getireceğim acılarını,"

"Acılara dönüşmüş bir adama acılarını göstermekten mi korkuyorsun? Aynaya her baktığımda hatırladığım şeyleri dile getirmediğin halde hatırlamamdan mı korkuyorsun," sinirle ayağa kalktığında bende refleksle kalktım ve arkasını döndüğünde koşarak gittim ve elini tuttum. Aniden bana döndüğünde geri çekildim kocaman gözlerle bana bakıyordu. Ellerimi hızla indirip gözlerine baktım.

"Acılarınla beraber buradan gidersen geriye benim acılarım kalır ve biz, birimizin acısıyla yanarız. Acıyı iki kişi belki, söndürebilir ama tek bir kişinin acısı her yeri yakabilir,"

"Güzel söz, kim söylemiş?"

Gülerek ona baktım.

"Ben uydurdum."

*

Aşşırı düştüm ben....

Bu bölümü de yazdım ya gözüm açık gitmem.

Bir sonraki bölüm çok heyecanlı olmaz herhalde.. bilemiyoruuğm..

Bence en güzel bölüm bu oldu. Buraya bir simge bırakıyorum..

Yeni kitabım Ay Işığının Melodisi'ne göz atın çünküüü Obijmi'den karakterler orada olacak..

Kaçtım ben... ♡