Obijmi |Texting

43

Bana göre, yazdığım en buruk bölümdü. Peren de Yarkın da bir şeylere kırılmış ama ben NE OLDUĞUNU BİLMİYORUM, O YÜZDEN AĞLAMAK İSTİYORUM. Yazarından bir şeyler gizleyen karakter gördünüz mü siz? Neyse öğreniriz bir kaç bölüme..(blüm sonnda öğrndi) bu bölümü okurken içim acıdı. Kendime mi yoksa onlara mı bilemedim.. ama kavuşmak yakın korkmayın.. Bu bölüm ikisi de çok üzgündü fark ettiniz değil mi.. (ağlıyordu)

Ama en olaylı bölüm buydu sanki..? Kesinlikle buydu..

Artık kavuşsunlar diyorsunuz ama bunu diyenler.. Deniz Kokulu'da erken kavuşturdun dediler aşsöxoslclsg hayır yani ne yapsam olacak bilmiyorum bende kendime göre yazıyorum zaten okurların fikirleriyle kitap yazmıyorum. Öyle olsa iş başka yerlere kayar aisldkekgğ (gülmeye başladı)

(Delirdi..)

*

Okul dönüşü omzundan düşen çantamla durağa yürüyordum. Bugün okul çok sıkıcıydı. Sıkıcıdan kastım can sıkıcıydı, kötü hissettiğim bir gündü. Her şeyi boşverip tüm dersler boyunca yatmış tenefüslerde notları geçirmiştim. Yarkın'ı ise sadece yemek molamda görmüştüm. Okul dedikodularla çalkalanıyordu. Nil bana dedikodu özeti geçerken Turan hocanın notları hakkında sorduğum soruları es geçmişti. Üstelemedim.

Tüm vitrinleri cam olan dükkanlarla dolu caddeyi inceleyerek eve yürüyordum henüz okul yakınlarındaydım. Yarkın beni öğrensin istiyordum artık bu yüzden de aklımda sürekli bunu düşlüyordum. Aslında tek nedenim bugün için bir şey düşünmemekti. Bugün benim en üzüldüğüm günlerden biriydi. Çantamı açıp paramı kontrol ettikten sonra bir dükkanı incelemeye başladım. Bir şeyler alabilirdim.

Vitrinde gördüğüm bir adam bana onu anımsatınca hiç yapmadığım bir şeyi yaparak o adamın camdaki görüntüsüne kollarımı sarmaya çalışarak sarıldım! Sesli bir şekilde halime gülerek camdan kendime baktım. Önümden şaşkınca bakarak geçenler yüzünden görüntü silikleşse de ben gülmeye devam ettim. Psikolojim bozuluyordu. Gözlerim dolmaya başlamıştı. Küçük çocuklar gülerek bana bakıyordu. Küçük kız çocukları..

Adam arkasına yavaş ve donakalarak döndüğünde hafif dalgalı saçlarına odaklandım. Çok tanıdıktı. Gördüğüm koyu renk gözler ile yerimde donakaldım bende. Okulun yakınındaki durakta mıydım? Yarkın'ın hep durduğu? Hani Yıldırım'ın kardeşi olan Yarkın'ın!

Yıldırım demişken.. bana bakıyordu şaşkınca gülerek. Kollarımı sertçe serbest bırakıp arkamı döndüm. Yaramazlık yaptığımda arkamı döndüğümde görünmezim sanırdım hep küçükken de! Ama görmüşlerdi işte!

Yıldırım yanıma gelip alayla sordu.

"Peren! Bana mı sarılıyorsun sen?" Yanındaki Yarkın'a bakıp utançla başımı eğdim. Kaşlarını çatmıştı ve dudağının kenarında yer alan sigara düşecek gibiydi. O sigara kullanmazdı neler oluyordu? Bende kaşlarımı çatıp utancı bir yana bıraktım.

"Hı hı evet." Diye saçmaladım. Yarkın kuşkuyla bana baktığında sadece yere bakıyordum utancım yine boy göstermişti ve kimseyle göz teması kuramıyordum.

"Ona mı sarılıyordun yoksa?" Yarkın'ın meraklı sesiyle anlamsız bakışlarımı yerden ona çevirdim.  Saçlarım yüzümü kapattığı için onları kulağımın arkasına attım.  Meraklı bir kız çocuğu gibi görünüyordum..

"Neye?" Yıldırım çatık kaşlarla sorduğunda ben onun baktığı yere bakıyordum. Vitrindeki elbiseyi gördüğümde alaylı bir kıkırtı kaçtı boğazımdan.

"Tarzım değil," elbiseye baktığımda fazla abartı duruyordu cevabım dürüsttü tamamen.

"Hadi bee! Yakışırdı ama sana!" Yıldırım göz kırpıp güldüğünde neden öyle söylediğini hatırlayıp utançla güldüm ve başımı yeniden önüne eğdim. İlk defa bu kadar utanıyordum!

"Abi ben bir gireyim mi şuraya? Kaçtım." Yıldırım ışık hızıyla gittiğinde başbaşa kalmıştık. Sanırım yalnız kalalım diye yapmıştı ama ben gitmek için ilk hamleyi yaptım.

"Hoşça-"

"Hoşlanıyor musun?" diye sorduğunda kaşlarımı çatarak ona baktım ne demek istemişti? Ondan hoşlandığımı anlamış mıydı?

"Ki-kimden?" Diye kekeledim üzgünken kendim gibi davranmıyordum anlaşılan. Utanmalar, kekelemeler...

"Ondan," dediği anda kaşları hala çatıktı. Sigarasını ağzından alıp işaret ve baş parmağı arasında tuttu. Gözlerini yere dikip bir süre inceledi. Gözlerini gözlerimle ağır ağır buluşturduğunda geçen saniyeler umrumuzda değildi. Arkadaki camı incelediğini anlamıştım orada olan bir şey.. bir şeyi.. Yıldırım.. onu..

"Hayır," diye telaşla cevapladım ama saçma bir gülüşle bana baktığında inanmıyor gibiydi. Dolan gözlerim telaşımla uyuşunca ona söylemesinden korktuğumu sanacaktı.

"Aşık kız tavırları, afili sözler, benimle olan tavrın.. hepsi bundan ötürüydü değil mi? Ben aşık olmadım hiç ama aşk buna benzer bir şey herhalde," dediğinde dolan gözlerimle ona baktım. Bunlar.. hayatımdaki.. duyduğum en kötü sözlerdi.

"Hayır," diyebildim zorlukla bir kere daha, bir defa daha diyemeyecektim ama gücüm tükenmişti ağlamamak için çok zor duruyordum. Gözlerimin doluluğunu fark ederek gülümsedi burukça.

"Aşk.. böyle demekki.. birileri benim içinde böyle ağlıyorsa ağlamasın isterdim." Dolan gözlerimi silmeye çalışarak gülümsedim ama bir damla yaş düştü kısılan gözlerimden.

"Ağlama, son zamanlarda neden mutlu diye düşünüyordum beni, onu mutlu ediyorsun sanırım. O yüzden onu hiç bırakma," ellerindeki sigarayı eğilerek yere indirdi ve yavaşça ezdi. O sigara benmişim gibi hissediyordum.

Yarkın Adalı.. o bir sigarayı bile incitmek istemediğini anlatmak istemişti aslında. Yavaşça davransa da sonu ezilerek sönmek olan bir izmariti kimse kurtaramazdı. Değeri yiten bir şey yeniden değerlenemezdi. O sigarayı yerden kimse alamazdı.

Gözlerinin içine baktım. Dolu gözlerimden bir damla yaş akıtıp ona kırıklıkla baktım.

"Bugün iyi değilim," dedim ve sol gözümden düşen ikinci bir damla sıcaklığıyla elime düştü. Gözleriyle damlayı takip etti. Ağlamaya başlayarak koşarak uzaklaştım oradan. Canım.. ilk defa bu kadar derinden yanıyordu. Uzun zaman sonra ilk defa..

Beni anlayan birinin yanına gitmek istedim ama daha fazla ağlamayacağımı biliyordum oraya gidersen yıkılırdım. Uzun zamandır gitmemiştim yanına çünkü tüm gücümü alan tek şey oydu.

Bugün onun doğduğu gündü ve o beni beklese de ben yanına gitmemiştim. Ben bugün tüm acılarımı bırakıp, Yarkın için ağlamıştım. Beni yine kimse anlamamıştı ben odamda tek başıma kalmıştım.

Akşam olmuştu, sabah olmuştu, okulu asmıştım ilk defa. Sonra öğlen olmuştu anneme sarılmıştım, babama sarılmıştım, sarılmak için son umut dalıma koşmuştum.

Evden kaçmıştım.

*
Küfür küfür küfür

Ne oldu öyle? Aklımda yoktu böyle bir şey ağdöekfpöef bölüm başını gördünüz zaten..

Bir veya 2 bölüme (neden bir ama 2?) öğrensin Yarkın her şeyi bence.. aklımda 45 diye canlandı hep.. öyle olsun mu.. ağlamayın ama söz mü?

Öğrendiğinde ikisi de biraz yıkılacak👌🏻 nedenleri size saçma gelmesin. Yarkın.. güzel çocuğum, güzel adamım benim.. bizi anlamayacaklar.. boşver ben anlarım seni..

Peren çok mücadele verdin ama hikayeniz böyleydi sizin :(

Düzenlemeden atıyorum bölümü bir sonraki bölümü silip yeniden yazacağım yine geç gelecek üzgünüm.... :???