20

452 44 10
                                    

Gözlerimi kalabalık mekana çevirdim fazla gerilen biri değildim yıllar bana bir çok şeyi gizleyebilmeyi öğretmişti. Gergin omuzlarımı birbirine yaklaştırdım ve geri ittirdim bu hareketi sadece hissediyordum uzaktan bakan birisi ne yaptığımı anlayamazdı. Bugün birinin doğum günü vardı ve okuldan olan biri olduğunu biliyordum.

Bu mekan benim lisedeki ilk yılımda çok popülerdi. Yarkın'ın bir zamanlar çaldığı mekandı.. onun bıraktığını öğrendiğim gün Erhan Abi'yi bulmuş anlaşınca ise çalmaya başlamıştım. 

Kalabalık mekanda bir sürü yüz vardı ve diğer solist sahneden inince sıranın bana geldiğini anladım. Sık sık hasta olan biriydi ve sesi ona lazım olduğu için fazla söyleyemiyordu. İki parça seslendirmiş ve son şarkıları bana bırakmıştı. Sahneye adımlayıp mikrafonu elime aldım.

"Papatya gibisin beyaz ve ince,
Eziliyor ruhum seni görünce.

İsmin dudaklarımı yakıyor neden?
Nedir bu çektiğim senin elinden.

Yalvarırım sana gel üzme beni
İnan bana çok seviyorum seni,

Gel kollarıma artık bekliyorum
Papatyam seni özlüyorum.

Neden sanki öyle dudak büküyorsun.
Yoksa açık söyle hiç mi sevmiyorsun?

Sana soruyorum neden susuyorsun?
Bana bu sevgiyi çok mu görüyorsun?

Bilsem söyler miydim gizli hislerimi
Keşke görmeseydim gülen gözlerini

Biliyorum fakat sende seviyorsun
Anladım çapkınca naz ediyorsun."

Şarkının melodisi çalırken son kısmı söylemeden önce ayaklarımı sahne zeminine vurarak kafamı salladım. Gözlerim doğum günü kızına kaydığında mutlu göründüğünü fark ettim. Bir kere burukça gülümseyip şarkıyı yeniden söyledim.

"Papatya gibisin beyaz ve ince,
Eziliyor ruhum seni görünce.

İsmin dudaklarımı yakıyor neden?
Nedir bu çektiğim senin elinden.

Yalvarırım sana gel üzme beni.
İnan bana çok seviyorum seni.

Gel kollarıma artık bekliyorum.
Papatyam seni özlüyorum."

"Papatya'm seni özlüyorum.. Şimdi pasta kesme zamanı!" Kızın hemen yanında yer alan bir erkek neşeyle şakırken gülerek sahneden indim ve Erhan abinin yanına oturdum. Bir masada oturmuş günün sessiz bitmesini bekliyorlardı ardından kapatmayı.

"Ben diyorum bu kız aşık! İnanmayın siz bana duygulu duygulu söylüyor."

Başımı mahçupça öne eğmem benden büyük birinin yanında böyle konuları konuşamamdandı. Erhan abinin utanmama olan tebessümünü göz ucuyla gördüm. Diğer solist konuştuğunda fark ettim ki adı hatırımda değildi. Kaşlarımı çatarak hatırlamaya çalıştım.

"Yok abi ne aşkı! Küçük daha böyle duygular hissetmek için var daha ona." Dertli dertli konuştuğunda kaşlarımı çatsamda bir şey demedim. Erhan abi derin bir nefes çektiğinde önündeki sudan büyük bir yudum aldı. Eminimki içkiye muhtaçtı ama yemini vardı ve bu yüzden içmiyordu. Bu yemin kimeydi, nedendi bilmiyordum ama bir defasında yemini için içmeyeceğini söylediğinde kimse bir daha ısrar etmemişti.

"Yavuz oğlum hiç aşık olmadın eyvallah ama bu kadarda belli etme." Adının Yavuz olduğu bir an zihnimde canlanınca kafamı kaldırıp yüzüne baktım.  O dahil herkes Erhan abiye şaşkınlıkla bakıyordu, o an masada tek şaşırmayanın ben olduğunu gördüm.

Arada bana aşk konusunda takılırdı ve cümlelerinden onun aşık bir adam olduğu anlaşılırdı bunu anlamamak aptallık olurdu.

"Abi ne alakası var şimdi." Diyen Yavuz'a bir kere daha baktım.

"Aşık adamın gözünden anlarım ben." Dediğinde ona ifadesizce bakıyordum cümlenin sonunda göz kırptığında ise buza döndüm ve birden arka tarafımdan gelen bir ses ile hızlıca oraya baktım.

"Abi bölüyorum da geçenki mevzu takıldı aklıma konuşalım mı?" Erhan abi onu gördüğünde samimi bir şekilde gülümsedi.

"Tabii konuşalım da.. sadece aklına takıldığından emin miyiz? Fazla mı takılmış sanki?" Yarkın sadece Erhan abiye bakıyordu aniden gözlerini sandalyemin arka tarafına dikti ve kafasını iki yana sallayarak güldüğünde gülüşü hemen arkamdaydı ve kalp atışlarımın belli olmaması için dua etmeye başlamıştım.

Yarkın birden durup gözlerini yavaşça kaldırıp yüzüme odaklandığında masadan birinin kalktığını anladım ve az önce konuşulanlardan sonra bunun Erhan abi olduğunu anlamam zor olmadı. Yarkın da adımlarını masanın ön tarafına çevirirken bir şey söylemeyip sakince onları izledim.

Arkadan yükselen alkış sesleri ve konfeti patlamalarıyla sahneye çıkıp sona ayırdışım şarkıları söyledim.

Obijmi |Texting Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin