Obijmi |Texting

59

Sakin bir gündü. Rüzgar hafif meltemle esiyordu. Denizin dalgaları çok hafif bir ses ile kıyıya vuruyor, sessizlik yanımdan yavaş adımlarla yürüyerek geçiyordu. Boş bankta tek başımaydım. Üzerime örttüğüm hırka şevkat olsun isterdim ama nedense hüzünü omzuma hırka belemiş, hüzünle denizi izliyordum.

Bugün yalnız kaldığım ilk gündü.

Yarkın'ın üniversite sınavında şaşırmadığım üzere iyi bir yeri tutturmasını öğrendiğimde buraya gelmiştim. Beni bırakıp gidecek olması beni öylesine üzüyordu ki.. Gitmek benim sevgilime hiç yakışmazdı. Ben sevgili kelimesine bile daha yeni alışıyordum. Ondan ayrı kalmak.. çok zordu. Zor olacaktı..

Denize yaklaştım bir kaç adım. Uçurum kenarında bir yerdi. Atlasam ölür müydüm?

Bir adım geri çekilerek derin bir nefes aldım.

Yarkın.. sevgilim.. Korkularım ve şevkatli kollarında korkusuzluğu saklayan sevgilim.. Sevgilim.. benim sevgilim..

Senden ayrı kalmak bana işkence olur. Sana sarılmak nedir öğrenmişken unutmak.. seni unutmak.. ya birini seversen benden başka? Ya beni unutur bir başkasına aşık olursan üstelik bana deli divane bile değilken.. ya gidersen? Gidersen...

Ben kalırım işte burada böyle.. yalnız, yapayalnız.
Gidersen her şey de seninle gider sevgilim. Gitme benden. Yaşamanın ne önemi kalır sen gidersen?

Banka yeniden oturarak denizi seyre daldım. Maviliklerde kayboldum ama zihnim yeşilin o güzel tonunu gözlerim önünden silemedi.

*