27

374 44 17
                                    

Hikayemizin daha fazla insana ulaşması için paylaşır mısınız?

Saat geç olduğu için babam beni mekana arabayla bırakmıştı. Sokaktaki sokak lambası hala yerindeydi, gelirken ona bakmadan edememiştim.

Erhan Abi aramıştı daha önce benim şarkı söylemem için ayarlanan bir organizasyonu haber vermeyi unuttuğunu söyleyip, gelmemi rica edince bende saati umursamadan gitmek istemiştim babam izin vermeyince arabayla getirebileceğini teklif etmiştim, kabul etmiş olsada bekleyeceğini bildirmişti. Ona el sallayıp içeri girdim. Işıklar kapanmamıştı ama sahne boştu fazla kalabalık değildi mekan. Saatime baktığımda 10.37 olduğunu gördüm. Kolumdaki saati bırakıp Erhan abiyi aradım onu görünce yanına yavaşça adımladım. Erhan Abinin karşısında biri oturuyordu sırtı bana dönüktü yüzünü göremiyordum. Yanına yaklaşıp konuştuğumda ikiside sustular karşısındaki adama bakmayı reddedip Erhan abiyle göz teması kurdum. Muhtemelen iş konuşuyorlardı.

"Erhan abi yetişebildim mi?"

"Evet kızım ama daha önemli bir konumuz var." Kaşlarımı çatıp ona baktım ne olmuş olabilirdi ki?

"Yeni sahne arkadaşınla tanış yeniden aramızda olacak."

Erhan abi karşısındaki adama gülümseyince ayaklarımı hafif sağa döndürdüm ve yüzünü gördüm.

Gördüğüm yüz tamamiyle Yarkın Adalı'ya aitti. Bir parçası bile başkası değildi, oydu!

"Bu Yarkın.. Yıllar önce senin yerinde şarkı söylerdi şimdi yeniden katılmak istediğini söyledi. Yavuz'un ses problemi vardı ayrılmayı istiyordu, onu kovmadım merak etme." Dönüp Yarkına gülümsedi.

"Peren kızım çok merhametlidir birini işten attığımı düşünürse yıkar valla her yeri." Yarkın gülümseyerek bana bakıyordu. Adımı öğrenmişti!

"Merhaba, umarım uyuşuruz." Bir uzattığı eline birde yüzüne bakıyordum. Şaşırmıştım ama daha çok bunu belli etmeme şaşırıyordum. Duygularını öldürmeye çalışan biriydim ve bunu hep başarırken konu o olunca başaramıyordum.

"Umarım.." diye mırıldanıp Erhan Abinin çağırmasıyla yanına oturdum ve karşındaki Yarkın'la göz teması kurmaktan kaçındım. Biraz sonra ise iş saatlerini konuşup, babamı bekletmemek adına mekandan ayrılmıştım.

Babam erken gelmeme şaşırsa da sorgulamadı ben ise tam anlamıyla şoktaydım!

*

Neler yapıyorum ben böyle?

Bazen ben bile şaşırıyorum kendime. Bazen mi dedim? Az kaldı o ya.

Hadi bakalım hayırlısı.

Peren???? Nasıl buldunuz bakalım? Benim çok sevdiğim bir karakter olur kendileri...

Obijmi |Texting Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin