Everything Is Changing. // Jeongguk (2020)

rozdział 48

- Znowu mięso? Soah, wszystko z tobą w porządku? Przerzuciłaś się na mięsną dietę? - zaczął wypytywać Sungmin.

- Dzisiaj prawie nic nie zjadłam. Muszę zjeść coś pożywnego, tym bardziej, że jest pora obiadowa, a ja nie mam w domu obiadu.

- Nie pytałem. To co zamawiamy?

- Na pewno boczek i karkówkę. - powiedziała Haeun.

- Ja bym jeszcze zjadła cukinie z grilla. - zaproponowałam.

- I piwo. - powiedział Sungmin. - 3 piwa? - spojrzał na nas. Haeun wyglądała jakby miała za chwilę odlecieć.

- Nie. Jestem samochodem. A poza tym przecież wiesz, że nie przepadam za takim piciem.. - powiedziałam szybko. Nie mogłam przecież teraz pić. - Zamiast piwka możesz mi wziąć sok pomarańczowy. - powiedziałam, a Sungmin odszedł od stołu. Spojrzałam na przyjaciółkę. - Nawet nie wiesz jak zbladłaś. - zaśmiałam się z niej.

- Wybacz. Taki odruch? - zaśmiała się.

-Wybaczam. - powiedziałam i akurat Sungmin wrócił do stolika.

- Niedługo przyniosą nam nasze napoje. - powiedział siadając. - Oh, a to nie jest ten twój Jeongguk? - zapytał wskazując na osobę za mną. Odwróciłam się. Akurat w tym samym momencie spojrzał na mnie. Szybko wróciłam do poprzedniej pozycji.

- Tak. To on. - powiedziałam cicho. Miałam nadzieję, że tu nie podejdzie. Nie chciałam z nim teraz rozmawiać.

- Idzie tu. - usłyszałam Haeun. Zamknęłam oczy i wzięłam głęboki oddech.

- Możemy...

- Nie teraz, Jeongguk. Powiedziałam, że jak będę gotowa to do ciebie zadzwonię. Daj mi trochę czasu. - powiedziałam wstając z krzesła. Nie chciałam patrzeć na niego z dołu. Aż takiego dołu.

- Ja nie mogę już... Nie mogę wytrzymać bez ciebie. - teraz to nie tylko beze mnie...

- Postaram się szybko z tobą skontaktować, ale nie teraz. Nie chcę teraz z tobą rozmawiać.

- Okay. Cześć. - powiedział i odszedł. Usiadłam na swoje miejsce. Obok mnie był już mój sok pomarańczowy.

- O czym rozmawialiście? Porozmawiasz z nim? - zapytała przyjaciółka.

- Jeszcze nie. Mówiłam ci, że najpierw muszę sobie wszystko poukładać.

Wróciłam do domu dosyć późno. Mama razem z Siwonem oglądała telewizję, a ja postanowiłam pójść do pokoju i zastanowić się nad kilkoma sprawami. Miałam nadzieję, że szybko wszystko sobie poukładam. Ciąże postanowiłam zostawić na sam koniec. Nie chciałam teraz o tym rozmyślać. Mama i tak musi się dowiedzieć, ale nie teraz.

Chciałam pomyśleć co zrobić z Jeonggukiem. W końcu to przez niego mam większość zmartwień. Wszystko było pięknie póki nie przyleciała tu Soojin. Może Haeun miała racje co do Soojin. Może rzeczywiście go zmanipulowała? Byłabym w stanie w to uwierzyć. Ale z drugiej strony, gdyby mnie kochał nie zraniłby mnie tak mocno, prawda? Gdyby mnie kochał, nie pozwoliłby mnie skrzywdzić, a to zrobił. Nie wiedziałam co miałam o tym myśleć. Dlaczego wszystko musi być takie trudne? Dlaczego nie mogłam sobie znaleźć normalnego chłopaka z normalną rodziną?

- Soah? Ja z Siwonem idziemy do kino. - powiedziała mama wchodząc do pokoju.

- Okay. - powiedziałam i położyłam się na łóżku. Miałam tak wiele niewiadomych. Według Haeun nie miałam wglądu na wszystkie czynniki tego co się dzieję. Nie mogłam podejmowac decyzji, gdy nie wiedziałam wszystkiego.