When Ate Met Ading [COMPLETED]

CUARENTA Y OCHO

[chapter 48]

Then Sierra suddenly said, “Hayaan mong ipaliwanag nila sayo ang kanilang mga makataong excuses” she bowed down.

“Una, ako muna.” she demanded.

“Kasi ganito yan. Inilagay ko sa school diary ko na because of the party last friday night kung ano-ano ang nakain ko so I have diarrhea.” Sierra explained.

Yung school diary kasi namin sa school is like our hand book, we were listing what we have done in each subjects and may mga part dun na parang excuse letter wherein ipapass namin yung diary naming yun, then yun yung babasahin ng mga teachers. Para di na kailangan ng mga bwisit na pagkahirap hirap ng excuse letter na yan.

Magsasalita na sana si Andrew about naman sa excuse niya but Sierra continued, “And si Andrew naman, nagka-measles daw, pero bulutong lang naman, pa-measles measles pa, para susyal?” she rolled her eyes to Diana.

“Samantalang kaka-tas lang nyang magka-measles last year. Diba hindi na babalik yun?” I asked.

“Ayun na nga, may after shock pa yung measles nya.” Sierra stated.

“At si Diana naman.” she offered to Diana, pero magsasalita palang sana siya, itinuloy na naman ni Sierra. “Meron sya ngayon.”

“Kahit kaka-tapos ko lang last week,” sabi ni Diana.

“Oo nga, pero mas harsh ngayon. Sobrang dinidisminoriya ka na kaya hindi mo na kayang pumasok.” sabi ni Sierra.

I rolled my eyes and poked.

“Oh si Bradley naman.” sabi ni Sierra, but he was about talk Sierra blown again “Si Bradley naman, he was baby sitting kasi nga walang tao sa bahay nila walang magbabantay sa bahay nila and his lil' bro.”

Sierra shrugged.

Bigla akong napa-isip. “Pero wala siyang kapatid diba? He's the only child.” I said.

“Kaya nga eh. Kasi nga pangarap nyang magkaroon ng kapatid, kaya hanggang excuse nalang.” Sierra stated.

At bigla niyang tinignan yung tatlo.

She sighed. “Ayan, kasi naman. Di kayo nagsasalita kaya ako nalang rin ang nag-sabi.” so ayan si Sierra, ipinunta pa ang sisi sakanila.

“Talaga Sierra? Ikaw nga itong ayaw magpasalita samin eh.” sabi ni Andrew sakanya. Then napahinto sya at napatulala, we burst out laughing.

She just rolled her eyes. “Bwisit kayo.”

“Nagugutom nako,” sabi ko.

“I'll bought you a pizza,” sabi ni Bradley.

“Har har” I sarcastically laugh.

“Owww, Lacey. Anong mas gusto mo hospital food o piiiiiizzzza?” sabi ni Bradley. C'mon, tinatanong pa ba yan?

“Um...” I shrugged. Nagpakipot nalang kunwari.

Until we suddenly heard a knock on the door. “Come in!” we said.

“Hello, Ms. Lopez. Ito na yung food mo.” the nurse was very pretty, she has a very white fluffy skin. She's like, perfect.

“Uh, kayo nalang ba ng visitors ni Ms. Lopez? Kasi mamayang 1pm, hindi na kami mag-aallow na mag-dagdag ng iba pang bisita.” the nurse explained.

“Ah, wala na po kaming ine-expect na iba pang bisita. Kami-kami lang po talaga.” Sierra smiled.

A long later, Bradley came back and brought 3 boxes of pizza. Sarap na sarap sila kumakain.

“Gusto mo?” Bradley offered. “Ay, ayaw mo pala nito. Hospital food pala ang trip mo.” sinabi ni Bradley, sarcastically.

I glared at him.

“Eh di wag!” I muttered.

“Joke lang!” Bradley laughed.

He offered me a slice of pizza. “Thank you!” I gave him back a sarcastic smile. Kaya masasabi ko na mas gamit namin ang pagka-sarcastic namin sa mga usapan.

So ayun na nga, wala ng darating. Gaya nga ng sabi ni Sierra, kami-kami nalang. At hindi nga sya nagpakita.

Bakit ganun?

That time na sinabi ni Sierra na wala nang iba pang ini-expect, I started wondering, papaano si Theo? Si Tom? Nasaan sila? Wala ba silang planong dalawin ako?

“Um, ahh...” I cleared my throat. “Uh, nasaan pala sila Theo? Hindi ba sila dadalaw?” I asked.

Biglang tumahimik ang room. At silang anim ay biglang napatingin sakin. Yung sarap nilang pagnguya ng pizza biglang nahinto. At bigla silang namutla na parang nakakita ng isang multo.

“SHIT!” Andrew stammered. I saw them gulping.

“Bakit? Ano ba- ano ba kasing nangyayari?” I asked, forcing not to explode my emotion. So I tried to do it calmly.

Lumapit si Sierra sakin, she held my both left and right shoulder. “Uh, Lacey...” her lips are shaking. “Si Dos kasi um...” napalunok siya. “Si Dos kasi-” she's stammering.

“Ano? Sabihin nyo sakin?!” I said medyo napalakas ang boses ko, after meeting Sierra's eyes and turn it to others. At lalo pa silang namutla.

“Ano?” I asked them once again.

“Si Dos kasi-” hindi ko pinatapos ang sentence ni Sierra.

“Ah, kasi kasalanan ko. Inaway ko siya at ngayon ayaw na niyang magpakita sakin at syempre duon si Tom sa side ng kapatid niya. Ayaw na niyang magpakita sakin...” I can't help it na, without even knowing it my tears fell down. Hindi ko mapigilan eh. And I feel my cuts hurt.

Sierra layed my head on her chest, and then I stand my head up for awhile. She smiled. “Hindi naman siguro ganun yun...” ngayon, wala na yung avoidance ng mata ni Sierra sakin kaya sure ako na sasabihin na nya.

She sighed.

“Uh, si Doskasinaaksidente.” she spoiled it. Binigyan nila si Sierra ng tingin na wag niyang sabihin pero wala na silang nagawa. Nakita ko yung pakiramdam sa mukha ni Sierra, ramdam ko na hirap talaga siyang sabihin sa akin yun.

Then all of sudden napaisip ako na naaksidente what? Biglang tumayo mga balahibo ko.

“Huh?” I rubbed my ear. “Ano yung sabi mo Sierra. Paki-clear nga?” gusto kong linawin niya.

What's this? wait.

“Um-ah, you're still sick. Kaya wag ka munang mag-isip about dun, dapat sasabihin palang namin yun pag galing mo eh.” sabi ni Martin. Pero tinignan nya ng masama si Sierra.

“Please.. Wala akong pakialaman, basta malaman ko lang.”

Dumating si Mama at si Leo. Napatingin sila sakanila, nakita ako ni Mama na umiiyak. Then tinignan niya si Sierra, at tila alam na ni Mama ang nangyari.

“Uh ano pa Lace, si ano kasi, um. Si Dos...” Sierra's frightening habang sinusubukang i-explain sakin. At ano ito? Mayroon pa akong isa pang dapat malaman maliban sa aksidente?

“Ano? Please... Ano? Diretsahin nyo na ako!” I told them.

She breathe deeply, and kinamot ang ulo. “Paano ko ba ito sasabihin...” she mumbled. “Ganito kasi...”