When Ate Met Ading [COMPLETED]

CUARENTA Y SEIS

[chapter 46]

“Please-please, let me go. Please...” I pleaded them, while my are tears falling down. “Maawa na kayo, gusto ko lang umuwi!”

“Sandali lang sexy, hindi pa nga tayo nakakapagsimula eh” he said sarcastically at nag-apiran sila. Silhouette sila dahil sa ilaw ng malayong street lights sa likod nila.

Inalis nila yung tela sa bibig ko, para lang paglaruan ang labi ko. The other guy softly rub my lips, I kick him. At tumingin ako ng area na may tao man lang na dadaan, sisigaw ako kahit pagod na ako. Please somebody? I'm still hopeful. Sana may makaligtas man lang sakin.

“TULONG! TULONG! TULONG! TULONG!” Nasosobrahan na ako sa pagsigaw. Sa tingin ko, mawawalan na ako ng boses.

Tapos bigla kong naramdaman ang init sa pisngi ko, ang hapdi. Naramdaman ko ang sampal sakin, sobrang sakit. Ibinalik rin nila ang tela sa bibig ko.

Hindi niya dapat ginawa yun, napaka-baboy nila. Hindi nila alam rumespeto ng babae, hindi sila tao!

Matiyaga parin akong tumitingin sa paligid na sana naman ay may tao pang naglalakad sa ganitong oras, sana yung kaya akong tulungan, ganyan talaga kapag nasa state kana ng pagasa nalang ang kailangan. May pagasa pa, napakaliit na word 'pagasa' pero napakalaki ng halaga nito sa akin ngayon.

Alam ko may pagasa pa.

“May pagasa pa...” I whispered to myself, stuttering.

“Konting sigaw pa, susugatan ko yang leeg mo. Puputulilin ko yan para di mo na magawa yun at iiwan ang ulo mo dito, at itatapon sa ibang lugar yang katawan mo - SISIGWA KA PA?!” galit na pagbabanta sakin, napa-tango nalang ako sa takot.

Hindi ko na kaya ito.

I was being used. I was taking advantage of. I was... I was rapped. No please! NOOO!

Isip kapa Lacey ng paraan, gawin mo ang lahat para sa sarili mo at sa pagkababae mo. Wag mong hahayaan na sirain nila ito. Wag mong hayaan na gawin nila sayo ito.

Naglabas ng malaking kutsilyo ang isa sakanila, “Kung ako sayo, di na ako sisigaw...” sabi nang isa sakanila.

Talaga lang huh, bigla kong sinipa yung kutsilyo at nadaplisan yung isa nilang kasama at tumama naman sa isa. Which caused them to scream in pain. Nang makakuha ako ng tsempo. Tumakbo ako, ibinigay ko na talaga ang very best ko. Nakalagpas nako sa exit, open area na. But I am still not almost there.

Then all of the sudden, hinila yung kamay ko, “Palaban ka talaga ah.” Hinila nya ako hanggang sa naumpog una ang mukha ko sa lapag. Duguan nako, sugatan. My vision was getting red because of the blood falling all over my face.

Pinagsusuntok ako sa tiyan - nagsuka ako ng dugo. He cut my wrist deeply, which cause me of loosing my energy and blood. I'm down on my knees. I'm so exhausted.

“Ano? Suko ka naba? Gago ka gusto mo rin kasing masarapan bakit hindi mo pa ibigay. Bakit pinapatagal mo pa.”

I stammered, I'm puking blood. I'm drained of energy. Please God help me.

Dahil wala na akong lakas, hindi ko na sila mapigilan sa gagawin nila. Inalis nila yung white shirt ko sunod they're pulling down my mini-skirt.

God please... Send me help, nagdadasal na ako sa isip. Sana... Sana...

“Kung ako sainyo di ko na itutuloy yan!” a familiar voice bump into view. That's why hindi nila natuloy ihubad ang mini-skirt ko. Only the shirt.

Is this real?