My Demon (When Childish Meets Badboy)

Ch. 64

My Demon [Ch. 64]

 

Nag-text sa'kin si Demon kanina. Hindi raw siya makakasabay sa'kin pagpasok sa school kasi ihahatid niya pauwi si Jia. Doon daw kasi ito natulog sa bahay nila.

Akala ko magha-happily ever after na kami ni Demon noong birthday niya. Hindi pala. Kasi dumating na ang taong karapat-dapat na kasama ni Demon sa kanyang happily ever after.

Kung ikokompara naman kasi ako kay Jia, walang pag-aalinlangan mas bagay siya kay Demon. Sobrang ganda niya, sexy, mayaman at higit sa lahat, dalagang-dalaga siyang kumilos. Unlike me na napagkakamalang kapatid ni Demon kapag magkasama kaming dalawa.

Masasabihang "walang taste" at "cheap" si Demon kapag ako ang kasama niya. Samantalang marami ang hahanga sakanya at maiinggit kapag katulad ni Jia ang magiging girlfriend niya.

Hindi ako bagay kay Demon. May mas deserving pa para sa kanya, at si Jia iyon. Besides, katulad sa mga movie, extra lang ako sa love story nila habang wala pansamantala ang babaeng bida.

Si Jia ang nauna. Who comes first will lasts.

Nakaupo ako sa bench dito sa quadrangle nang may maramdaman akong bumubunggo sa sapatos ko. Yumuko ako para tingnan ang bagay na iyon.

Kumunot ang noo ko. Isang toy car ang bumubunggo-bunggo sa sapatos ko as if nagpapapansin. Hindi lang basta toy car, ang laruang ito ay ang regalo ko kay Demon.

Ilang sandali lang may makintab na sapatos akong nakita. Tumingila ako para makita ko siya. Nakangiti siya.

Bumaba ang tingin ko sa kamay niyang may hawak ng remote control ng toy car. Kino-control niya pa rin ang laruan kahit na nasa harapan ko na siya kaya patuloy sa pagpapapansin ang laruan sa sapatos ko.

Palihim akong napangiti. Sabi na eh, magugustuhan niya ang regalo ko sa kanya. And I'm happy because of that.

 

Umupo siya sa tabi ko.

Pinanood ko ang toy car na paikot-ikot. Tuwang-tuwa talaga ang lalaking ito sa mga kotse.

Nang magsawa na siya sa paglalaro kinontrol niya yung laruan papunta sa kanya tapos kinuha na iyon. "The best gift ever," puri niya habang nakatingin sa laruan na binigay ko sa kanya. "Because this came from the best girl ever." He chuckled.

Masaya ako kasi pinupuri na niya ako ngayon, unlike noon na puro pang-iinsulto nalang ang lumalabas sa bibig niya. But then, nandito pa rin ang lungkot.

Tumingin siya sa'kin. "Ba't ang tahimik mo? May singaw ka ba kaya ayaw mong magsalita?" Tumawa siya ngunit tumigil din naman agad nang ma-realize na hindi bumenta ang joke niya sa'kin.

"May problema ka ba?" tanong niya. Nagsimula na siyang maging seryoso at mag-alala. "O baka naman may nang-away na naman sa'yo? Tell me."