My Demon (When Childish Meets Badboy)

Ch. 38

My Demon [Ch. 38]

"Bakit ba habang tumatagal lalo kang gumagwapo?" tanong ko sa napakagwapong lalaki na kaharap ko. "Grabe, idol na idol na talaga kita."

Gusto niyong malaman kung sino? Sige, bigyan ko kayo ng isang clue: Nakaharap ako sa malaking salamin.

Napatingin ako sa pinto nang bumukas ito. Hindi ko na sana papansinin kaso ang taong pumasok ay ang taong ilang araw ko nang gustong-gustong bugbugin.

Naalarma siya nang sinugod ko siya at sinandal sa pader with so much force. "ALAM MO BA KUNG ANONG GINAWA MO HA?!" sigaw ko sakanya.

Nanlalaki ang mga mata niya at tila hindi alam ang gagawin. "A-ano ba yun? W-wala akong ginagawa. Inosente akong binibini. I swear ng Sistar!"

Kinwelyuhan ko siya ng mahigpit. "If it wasn't because of your hella damn advice, Soyu wouldn't be harmed!" I yelped.

Nanlaki ang mga mata niya at hindi nakakibo. Mukhang hindi pa niya alam ang nangyari sa kaibigan niya. "Harm? Kaya ba dalawang araw na siyang hindi pumapasok kasi..." Bigla siyang humagulgol ng iyak kaya binitawan ko siya.

"What kind of beautifully sexy friend I am? Bakit hindi ko alam na may masamang nangyari sakanya?" hagulgol niya. May pa-walling walling pang nalalaman. Ang arte, ang panget, at higit sa lahat, napakasagwa! Sarap upakan pucha.

"Ano ulit? Dalawang araw na siyang hindi pumapasok?" I queried, looking down at him.

Tumango siya habang nakatakip sa mukha niya ang kanyang palad at nakaupo sa tiled floor.

Kaya naman pala hindi ko siya nakikita sa school ng dalawang araw. Akala ko ayaw niya lang talagang lumabas ng classroom kapag break time at lunch break, at hindi na siya nagpapakita sa back gate kung saan ko palagi pinaparada ang motor ko. Inaantay ko pa naman siya. Nagbabakasali na dadating siya para sabay kaming umuwi sa bahay para sa tutorial. I just thought nakalimutan na niya o kaya naman dahil sa trauma, hindi niya muna ako matuturuan. Absent pala siya. Dang! She must be emotionally sick.

"Huhuhuhu! Ang sama kong friend." Nakawala ako sa malalim na pag-iisip dahil sa pag-iinarte ng kaibigan ni Soyu.

Sinipa ko ng mahina ang tuhod niya. "Tumahimik ka nga dyan! Napakasagwa! Kasalanan mo naman yun eh."

Inalis niya ang pagkakatakip sa mukha niya at tumingala sa'kin. Basang-basa ang mukha niya. Akala ko nagdadrama lang, totoo na pala ang pag-iinarte niya. Pero kahit ganun, hindi talaga bagay. Nasasagwaan akong tingnan.

"Kasalanan mo rin yun. Nakinig ka rin naman sa'kin eh."

"What the─ ako pa talaga sinisi mo, ha?!" Lumapit ako sakanya at umamba na babanatan siya. Agad siyang tumayo at tumakbo palayo.

"Ikaw kasi ang best friend niya at alam kong alam mo kung ano ang makabubuti sa kanya," I pointed out, then looked away. "I just did what I knew is best for her." Nang ibalik ko ang tingin sakanya, nakatakip siya ng bibig at halatang nagpipigil ng kilig. Sinamaan ko nga ng tingin. "And following your advice was the worst decision I've ever made."