UHRA

16.Bölüm

Bölüm şarkısı;
Cem Adrian - Beni affet bu gece

Her yüreğin harcı değildir gönüle batmış dikenleri tek tek ayıklamak.

16.Bölüm

Gözyaşlarım hiç durmaksızın akarken güç bela ayağa kalktım. Kalbimde binlerce dağ devrilmişti. Sözlerinin bedelini ona ödeteceğim ve haksız yere kalbimi kırmışsa gerisini düşünemiyorum. Oyun... Ne saçmaladığının farkında mı bu adam! Her şeyi bir oyun olarak mı görüyor? Ben ona inanmıştım. Ben Baran'a aylardır inanmıştım.

Sabah gözleri gözlerime bakmaya dahi kıyamazken, şimdi beni görmezden gelmesi kabul edilir gibi değil! Canımı yakması, beni anlamamış olması...

Yatak odasına girince bakışlarım odada gezindi. Komodinlerin üzerinde duran mumları hırsla yere fırlatıp doğruldum. Yine ağlıyorum hem de sinirden. Bana bir hiçmişim gibi davrandı. Oyun dedi hislerine. Her şey aptal bir oyundan mı ibretmiş! Bana, beni değerli hissettiren bu adam karşıma geçip her şeyin bir oyundan ibaret olduğunu söylüyor. Bütün bağları kesip atmış gibi davranıyor. Canımın ne kadar acıdığını görmüyor. Bencil davranıyor.

Ben aylarca onu bekledim. Ben günlerce tırnağı taşa değişecek diye gözyaşı döktüm. Ben onun için her şeyi göze almışken, onun bana böyle dengesizce davranması saçmalık. Elimi saçlarıma atıp duvağı çekiştirdim ve hızla çıkarıp yere fırlattım. Gözyaşlarım durmadan akarken odadaki eşyaları etrafa saçmaya devam ettim. Gelinliğin askısı kolumdan düşünce hıçkırıklarım arttı. Olduğum yere çöküp sırtımı yatağa yasladım. Dizlerimi güçlükle karnıma çekip daha çok ağladım.

Ben onun oyun arkadaşı değilim! Ben onun hiçbir şeyi değilmişim. Beni böylesine yaralamaya çalışan bir adam; beni seven adamla bir mi?

Delirecek gibi hissediyorum. Hıçkırıklarım göğsümden yükselmeye devam etti. Ağlamalarım dinmek yerine arttı. Her geçen dakika beni darmaduman etti. Kalbim kafesinde cansız kalmış gibi atıp duruyor. Kalbim onun her kelimesiyle binbir parçaya bölündü. Benim hayal kırıklığım olarak gönlümde bir yere kurulup kaldı.

🌼

Başını koltuğun koluna yaslayıp gözlerini yumdu. Uhra'nın sözleri kulaklarında çınladıkça kafayı yiyecek gibi hissediyordu. Bir de aklına kendi sözleri geldikçe kendi kendine sövdü. Sevdiği kadının ağlamalarını duydukça içi sızlıyordu.

"Ağlama artık. Ağlama, gözyaşlarına tahammül edemiyorum."

Uhra'nın sessiz ağlaması fısıltıya döndü. Üzerindeki gelinliği çıkarmış ve duş almıştı. Kendini yatağın köşesine atıp, sırtını ise yatağa yasladı. Gün içinde yaşadıkları gözlerinin önünden geçerken Baran'ı düşündü. Ne olmuşsa son anda olmuştu ve aklına hiç konuşmaları gelmedi. Hiç Baran'ın onları duyduğunu ya da yanlış anlayacağını düşünmedi. Yanlış anlaması gereken bir şeyler söylememişti onun nezdinde.

Gözleri yorgunluktan kapanırken kendini yere bıraktı. Parke zemine uzanıp gözlerini yumdu. Bu onun için büyük bir cezaydı. Hak etmediği muamele onu çileden çıkarırken daha fazla dayanamadı ve tekrar ağlamaya başladı. Ağlayarak uyuya kaldı.

Başını ellerinin arasından çekip ayağa kalktı. Saat gece yarısını epey geçmiş ve gözüne gram uyku girmemişti. Deli gibi sevdiği kadını paramparça etmişti. Ayakları merdivenleri bulup ve yavaşça üst kata ulaştı. Yatak odasına ulaşınca eli çekingen bir halde kapı kolunu kavradı ve yavaşça kapıyı araladı. Gözleri etrafta kısaca gezindikten sonra yerde uyuyan Uhra'yı buldu. Hızla odaya girip, Uhra'nın yanına yaklaştı ve onu yerden kaldırıp yavaşça yatağa yatırdı.