UHRA

44.Bölüm

44.Bölüm

"Ruhun mu ateş yoksa o gözler mi alevden..."

Akşama doğru Kerem annemlere gidelim demişti bu yüzden Almila hiçbir şey yapmadı. Hamileliğinin son ayında olduğu için yemek yapası da yoktu. Sürekli uyumak istiyordu.

"Kızım," elini karnında gezdirdi. "Sağlıkla gel bize prensesim." Usulca karnını okşamaya devam etti ve kızı da ona tepki veriyordu. Üst üste karnına yediği sert tekme Almila'yı güldürdü. "Bu anı asla hayal etmemiştim. Babanla evlenme ihtimalim dahi yoktu." Hem konuştu hem de karnını okşadı. Birden bire arkasından boynuna sarılan kollarla çığlık attı.

"Sakin Almila, benim." Almila sakince sırtını geriye yasladı. "Korkuttun, Kerem hamileyim sessiz sessiz yaklaşılır mı ya!" Çemkiren eşi, gözüne çok tatlı geldiği için çenesinden tutup başını kendine çevirdi ve eşini öptü. Almila kıkır kıkır güldü. Şu an bütün keyfi yerine gelmişti.

"Ya Kerem, şöyle öpüyorsun heyecandan doğuracak gibi oluyorum." Kerem sesli bir şekilde gülerek koltuğun yanından dolanıp Almila'nın yanına geldi.

"Annemlere gideceğiz." Almila elini Kerem'e uzattığında beklemeden elleri birbirine kavuştu. Beraber büyümüşlerdi ve Kerem onu ilk gördüğü anda vurulmuştu. Çocuk aklıyla bile hiç Almila'yı incitmemişti. Herkesin aksine onlar hiç abi kardeş modunda büyümedi. Hatta imkan oldukça Almila Kerem ile yan yana bulunmaktan kaçıyordu çünkü abisi Kerem'i büyüğü olarak görmesini istiyordu.

"Gidelim Kerem, annemlere de uğrayalım." Almila'yı yavaşça ayağa kaldırdı. Adım adım kapıya çıktılarında Kerem duraksadı. Silahı belinde olmadığı için hızlıca düşündü. Kendi silahını evde bırakmıştı ve karargahtan yedek silahını almıştı ama onu nereye koyduğunu unuttu.

"Az bekle Almila, silahıma bakmam lazım. Karargahtan çıkarken belimdeydi." Üzerini yokladı ve silahını bulamadı. Dudakları arasından sesli bir küfür döküldü. Her şeyi bırakır silahını bırakmazdı.

"Banyoya bak Kerem, orada bırakmış olabilirsin." Kerem elini saçlarından geçirdi.

"Yok çiçeğim, Baran'ın arabasında kaldı. Karakol çıkışında abinin arabasıyla gelmiştim, çıkarıp torpidoya bırakmıştım şimdi hatırladım." Almila alt dudağını dişlerinin arasına aldı. Şimdi abisi Kerem'i epey kızdıracaktı. Hatta canından bezdirecek dese daha doğru tabir olur.

"Sen bittin Kerem. Abim seni mahvedecek." Kerem umursamazca omuz silkti fakat kendine çok kızdı. Nasıl silahını unutmuştu.

"Sorun yok çiçeğim."

Almila'yı alıp arabaya geçtiler. Silahını eve geçerken alacaktı bu yüzden direkt Fatma Hanımlara geçtiler.

🌼

Elim şakaklarımda gezindi. Başım şiddetli bir şekilde ağrıyor ve tatile gelmiştik. Baran oğlumuzla ilgilenirken gözlerimi sıkıca yumdum. Başım ağrıdığı için ikisi de yanımdan ayrılmıyor.

"Biraz," dedim sitemle. "Ne olur biraz sessiz olun Baran." Beni duydular ve anında sesleri kesildi. Üzerime gölge düşünce gözlerimi kısık bir şekilde araladım.