UHRA

22.Bölüm

22.Bölüm

"Ölümü içinde öldürmüş bir orduyu Allah'tan gayrısı korkutamaz."

22.Bölüm

Birkaç gün Pınar annemlerde kaldıktan sonra evimize döndüm. Hem birkaç parça eşya almak için hem de kafamı dağıtmam gerekiyor. Kızlarla birkaç planımız var ve bugün burada kalmayı düşünüyoruz. Aslında bugün kendimi eve kapatmak istiyordum ama kızlar buna izin vermiyor.

Yatak odamızdan çıkarken içim sızladı ama ağlamamak için kendimi dizginledim. Baran geri gelecek sonuçta ve günün sonunda ona sıkı sıkı sarılmak var. Merdivenlere yöneldiğim anda kapının zili çaldı. Üzerimi düzeltip, çalan kapıya bakmak için hızlı adımlarla merdivenlerden indim.

Söylene söylene kapı kolunu tuttum. "Alacaklı gibi ne çalıyorsunuz?" Kapıyı açınca karşımda duran üçlüye gözlerimi kısarak baktım. Almila beni kenara itekleyerek içeriye geçti.

"Desem ki, oynaştığınız için kapıya bakmıyorsun ama abim de yok. Ağaç olduk kapıda be!" Bana çemkirerek ayakkabılarını çıkardı. Zilin çalmasıyla kapıyı açmam arasında toplasan bir dakika vardır.

"Kız bana çemkirme valla yolarım seni. Bir de edepsizce konuşuyor." Omzuma omzu ile vurup oturma odasına yöneldi. Almila'nın arkasından göz devirip kızlara döndüm.

"Hoş geldiniz." İlk önce Aleyna'ya sonra da Elisa'ya sarıldım.

"Hoş bulduk canım." diyen Aleyna ayakkabılarını çıkarıp içeriye geçti.

"Hoş bulduk Uhra." Elisa ise ayakkabılarını çıkardıktan sonra bana döndü.

"Hadi gelin," dedim oturma odasına ilerleyerek. Oturma odasına geçip koltuklara kurulduk. Aleyna yavaşça ayaklarını uzattığında hafifçe gülümsedim.

Almila ayaklarını orta sehpaya uzattıktan sonra söylendi. "Benim zaten hep en son haberim oluyor."

"Ne yapalım Almila." Güldüm. "Şey mi diyelim, ah Almila çocuk yapıyoruz haberin olsun."

Almila muzip bir bakış takındı. "Zaten abimle sen var ya, diyecek söz yok kızım size." Yanımda duran yastığı hızla Almila'ya fırlattım.

"Uhra," diyen Elisa'ya baktığımda sırıtarak bana bakıyordu. Şimdi üçü birden beni sinirlendirecek cümleler kuracak. "Efendim Elisa."

"Baran abi ile sizde ne var ne yok?" Sırıtarak yüzüme bakan üçlüye göz devirdim. İmaları açık ve net. "Bakmayın öyle ya."

"Babamlar torun bekliyor." Gıcık bir şekilde gülen Almila'ya ayağımdaki terliğin tekini fırlattım. Sırf utanmam için böyle konuşuyor.

"Ay yemek mi yapsak?" Üçümüz birden Aleyna'ya döndük. Acıkmış mı yoksa aşermeye mi başladı?

"Canın bir şey mi istiyor yengeciğim?" Aleyna gülümseyerek elini karnına koydu. Yüzümdeki gülümseme genişlerken çabucak Aleyna'ya yaklaştım.