UHRA

60. Bölüm - FİNAL

60.Bölüm - FİNAL

Selamlar meleklerim ❤

Çok ama çok duygusalım. Finalini yazdığıma inanamıyorum. Çok uzatmadan bölüme geçelim sonunda bol bol sohbet edelim.

Bu bölümü başta kuzenim, kız kardeşim N... Çocukluk arkadaşlarım H... Ve A'ya, Hilal5507 cnnty7 MerveGeylan ve tüm okuyucularıma ithaf ediyorum ❤

Keyifli okumalar 😍

Multideki şarkıyı açmayı unutmayın.

Uhra & Baran için bir şarkı bırakır mısınız?

"Güldün... Ve başladı hikayem."

Adım adım ilerliyoruz. Ona dair en ufak bir haber... Ondan sadece küçük bir haber bekliyorum. İyi desinler başka hiçbir şey istemiyorum. Sadece Baran'ın iyi olduğunu bilmek istiyorum. Sesini bir kerecik duymak istiyorum.

Abim sınıra gideli neredeyse 2 ayı geçti. Elisa doğum yaptı ve bir oğlu oldu. Abilerim her gün yanıma geliyor olsa da burada çok kalmalarına izin vermiyorum. Eşleri ve çocukları benim yüzümden perişan olmasın. Barın abim akşam yine gelmişti; Berkin abimin nöbeti olduğu için gelememiş, sabah uğrayacağını arayıp söylemişti.

Derin derin nefes alıp doğruldum. Hava zifiri karanlık, içimin de havadan farkı yok. Ayaklarımı yataktan aşağı sarkıtıp ayağa kalktım. Çocuklarımın üzerini örttüm. Hala hareket eden kızım beni uyutmuyordu. Gülümseyerek karnımı okşadım.

"Anneciğim daha yeni 9 aylık oldun, biraz rahat durur musun?" Sanki benim konuşmamı bekliyor gibi karnıma art arda tekme savurdu. "Hi!" diye bir çığlık kaçtı ağzımdan. Canım ağrımıştı.

Efsa... Babasının küçük kızı...

"Güzel kızım," dedim ılımlı ses tonuyla. Ben böyle konuştuğumda daha yavaş tekme atıyordu. "Aramıza gelmene çok az kaldı. Sence baban da gelecek mi?" Baban dediğim anda yine tekme savurdu küçük kızımız. Efsa... Bizim küçük meleğimiz. Minik mucizemiz.

Kapıyı hızla açıp bana bakan anneme bakışlarımı çevirdim. "Uhra iyi misin?"

"İyiyim anne, Efsa art arda tekme atınca panikledim." Annem birkaç adımda yanıma yaklaşıp saçlarımı okşadı. Annem beni bir dakika bile yalnız bırakmıyor.

Keşke annelerimiz ölümsüz olsa.

"Sesin gelince korktum. İyisin değil mi?" Anneme sıkıca sarılıp gülümsedim.

"İyiyim annem. Varlığına şükürler olsun." Annem usul usul saçlarımı okşadı. İçim gecenin karanlığına tezat ışıldadı.

Baran'sız paramparça hissediyorum.

"Hadi uyu, dikilme ayakta." Annemi onaylayıp yatağa geçtim. Efsa hareket etmeye son vermişti. Gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım. Geçen günlerin aksine bugün uyumakta zorluk çekiyordum.

Yüzümde hissettiğim parmaklar uyanmam için ısrarcıydı. Gece geç uyumuştum bu yüzden şu an sadece uyumak istiyorum ama yüzümde gezinen parmaklar buna müsaade etmiyor. Gözlerimi açtığımda Uraz ve Emre bana bakıyordu.

"Bir tanelerim." Uraz başını göğsüme yaslayıp huysuzlandı. "Emre," dedim doğrularak.

"Anne Uraz ağlıyor." Bakışlarımı hızla Uraz'a çevirdim. Başını göğsüme yasladığı için ateşi olduğunu hissedebiliyordum. Karnımın el verdiği kadar hızlı olmaya çalışarak yataktan kalktım. Uraz'ın elini tutup banyoya doğru ilerledim.