UHRA

47.Bölüm

47.Bölüm

"Her şerrin içinde bir hayır vardır."

"Ah güzel kızım ananı ne hale soktun." diye söylenen Almila, kızını kucağına alıp oturma odasına geçti. Defne gözlerini açtı açalı huysuzlanmıştı. Ne kadar çabalasa da küçük kızı huysuzluktan geri kalmıyordu.

"Yavrum baban da yan gelip yatıyor. Sen bu gariban anana güzelim uykuyu çok mu gördün? Hı meleğim?" Almila kızının yanaklarını öpücüklere boğarak gülümsedi. Defne Almila'nın kucağında biraz olsun sakinleşmişti. Bebekler annelerinin kokusunu arar ve o kokuyu duyumsadıkları zamansa annelerinin kokusu ile sessizleşir. Bir çocuğu annesinin güzel kokusu çabucak uyusallaştırır.

Almila sakinleşen kızının saçlarını okşayıp yatak odalarına doğru ilerledi. Kerem ise mışıl mışıl uyuyordu. Almila eşine saygı duyuyordu çünkü saatlerce uyanık kaldığı olmuştu birde göreve gidip geldiğinde çok yorgun olduğunu anlaması zor olmuyordu. Abisi görevden geldiğinde iki gün deliksiz uyuyacak potansiyele sahipti. Aklına gelince ufak bir kıkırtı dudaklarından döküldü.

Kerem'in sol tarafına uzanıp minik kızlarını aralarına yatırdı. Kerem kahverengi gözlerini eşinin mavi gözlerine çevirip uykulu haliyle gülümsedi. Almila Kerem'e kocaman bir gülümseme bahşettiğinde, Kerem doğrulup Almila'nın alnına uzun bir buse kondurdu.

"Bir dünya kadın ama iki kadın dünyam." Eşinin alnını öptükten sonra uyuyan kızının saçlarına öpücük bırakıp geri uzandı.

"Bu kadına yazık artık uyumalı." diyen Almila kendini işaret etti. Almila'ya gülen Kerem başını iki yana sallayıp gözlerini kızına çevirdi.

"Uyu meleğim." dedi fısıldayarak. Almila Kerem'e gözlerini kısarak baktı. "Hayır bana neden söylemiyorsun?" Kerem şaşkın bakışlarını Almila'ya çevirdi. Almila kızını kıskanmış mıydı?

"Sakın kıskandım deme." Almila omuz silkip kızının elini tuttu. "Kıskanmam ben kızımı ama bana da uyu meleğim desene. Kızımız doğdu doğalı güzel söz duymaz oldum." Kerem yüzündeki şaşkın ifadeyi silmeden Almila'ya bakmaya devam etti.

"Ah be güzelim. Hayatımda iki tane güzel varken feleğim şaşıyor." Almila Kerem'in söylediklerine sessizce kıkırdadı.

"Neyse uyuyacağım artık. Gözlerim kapanıyor." Kerem Almila'nın yanağını okşayıp tebessüm etti.

Gözlerini aralayan Cihangir, odasından çıkıp anne ve babasının odasına doğru koştu. Anne ve babası hala uyuyordu. İkisinin arasına geçip kız kardeşinin yanına uzandı. Gözlerini aralayan Cemre, Cihangir'e gülümsediğinde Cihangir kız kardeşinin yanağını öptü.

"Cemre sessiz ol annemler uyanmasın. Hadi sende uyu." Sanki Cemre Cihangir'i anlamış gibi ağzını açarak gülümsedi. Cihad sessiz fısıltılara gözlerini açıp aralarında uzanan çocuklarına baktı. İkisi de uyanmıştı.

"Bak babamı uyandıracaksın Cemre gülme." Cemre hala güldüğü için Cihangir yüzünü asıp başını babasının yastığının kenarına yasladı. "Küstüm Cemre." Cihangir'in sözlerine hafifçe gülümseyen Cihad, oğlunun saçlarını dağıtıp gülümsedi.

"Aslanım." dedi oğluna sevgi ve şefkatle. Cihangir babasının göğsüne başını yaslayıp Cemre'ye baktı.

"Baba," dedi bakışlarını Cihad'a çevirerek. "Sence de Cemre çok çirkin değil mi?" Cihangir'in söylediğine şaşıran Cihad oğlunun saçlarını okşayıp kızına baktı.